04:00 De wekker gaat en ik voel aan de trillingen dat we er nog niet zijn. Ik zet de wekker 25 minuten vooruit en dut nog even in. Dan is het definitief wakker worden en ben ik dus al goed wakker als de telefoon gaat voor de "wakeup call". Ik pak een douche en dan mijn spullen. Ik zie de haven in zicht maar toch heb ik nog even de tijd en blijf niet voor de gesloten garagedeur wachten maar pak een stoel en kijk uit het raam. Pas als we zo goed als vast liggen ga ik naar mijn auto. Spullen erin en ik wring mijzelf ook erin. Het is toch nog een fikse tijd wachten voordat ik het schip mag verlaten en de klok wijst dan 05:45 aan.

Ik weet de weg in Patras en rijd meteen naar een geopend tankstation. Daar wordt de tank gevuld met diesel voor €1,359 per liter. Voor de Grieken moet dit echt schokkend zijn want die hebben een inhaalslag v.w.b. de dieselprijzen gemaakt. En dat met een salaris wat de helft tot een derde van ons modale salaris bedraagt.

Terwijl de zon langzaam haar gezicht laat zien, rijd ik de 55 kilometer naar Diakopto. Het hotel is nog in diepe rust en ik zet er voorzichtig de auto neer. Dan loop ik naar het station en zie ik dat de stationsklok 06:50 aangeeft. Het smalspoortreintje zou dan normaal voor zijn eerste rit klaar moeten staan maar het is algehele rust. Bij het boeken van het hotel had ik gevraagd of het treintje al weer reed en het antwoord was negatief. Dus het is geen verrassing. Echter, ook bij het normaalspoor is geen beweging te bespeuren. Er staan verderop twee treinen op de sporen die alles blokkeren. Ik denk aan een staking, later zou blijken dat verderop aan het spoor gewerkt wordt en dat men met bussen vervoerd wordt.

Bij het hotel aangekomen zie ik echter ook tot mijn schrik een leeg zwembad met nog wat tegels losliggend erbij. Ze hebben het zwembad opnieuw betegeld en dat moet nog drogen. De komende 4 dagen wordt er dus niet geplonsd en gezwommen. Ti na kanoeme? Wat kunnen we eraan doen? Dat hoor je vaker in Griekenland en men berust zich dan in het feit. Dat doe ik ook en loop naar de balie. Daar zit Anna, een nieuw gezicht voor mij. Ik krijg kamer 27 en ben dus voor het eerst op de eerste etage. Wel een tweepersoonsbed, dus ik kan breed liggen. Daarna krijg ik - op mijn verzoek - van Anna een ontbijtje want ik lust wel wat.

Ik eet dat buiten op en loop daarna met de frappee naar binnen. De oude baas komt binnen en daar word ik hartelijk door begroet. Hij is zijn spullen aan het pakken en vertrekt voor een paar dagen naar Athene. Anna is daar geboren maar woont nu net buiten Egio met twee honden en een kat. Het is een spraakwaterval maar dan wel een leuke. De dochter van de baas, Paula, heeft het hotel nu overgenomen hoewel het nog wel wachten is op de juiste papieren. Anna is hier eind vorig jaar begonnen en heeft het prima naar haar zin. Daarvoor is ze stewardess en hostess bij evenementen geweest (vooral beurzen door de hele wereld) en heeft hierdoor veel van de wereld gezien. Ze is het reizen beu en vindt het leventje nu prima.

Ik pak spullen uit de auto en installeer mij op mijn kamer. Ik maak contact met mijn pc in Velp en kijk even naar de mail en de systemen. Alles loopt maar ik zie een paar kleine foutjes. Die verhelp ik wel als ik een snellere verbinding heb want 263kps is toch te weinig (10 jaar geleden deed je een moord voor zo'n verbinding maar ik ben verwend geraakt). Daarna loop ik wat door het dorp en zit ik op een terras naar het dagelijkse leven te kijken. Je ziet het siësta worden en ik ga via de supermarkt (voor wat frisdrank) terug naar de kamer. Ik bijt mijn tanden stuk op een sudoko puzzel en besluit dan toch maar even te gaan liggen. Twee uur later word ik wakker...

Via het terras aan het spoor - waar ik merk dat het voetbal blijkbaar begonnen is - naar het pita tentje verderop. De taverna laat ik nog even rechts liggen (zoals ik nu zit) en eet pitta's en een salade. Het is pas 22:00 als ik terug ben bij het hotel en dat eis toch iets te vroeg om te gaan slapen. Ik krijg van Paula een Mythos bier en ga op het terras voor het hotel zitten. De lucht van een nog geeneens voluit bloeiende jasmijn doet mij in gedachten afdwalen. Zo zit ik een tijd heerlijk te relaxen en om 23:20 ga ik richting kamer. Niet veel later duik ik op bed en probeer nogmaals de sudoko op te lossen (ze zijn stukken moeilijker dan de versies uit de krant). Ik slaag er uiteindelijk in en om 0:30 sluit ik dan tevreden mijn luiken.

De vakantiedagen van 2008 op een rijtje