08:20 En mijn luiken gaan weer open. Rustig wakker worden, de ochtendrituelen en dan ontbijten. Ik besluit dat het vandaag een werkdag wordt. Ik heb beloofd nog wat programmatuur af te maken en ga dat dan ook doen. Ook heeft het verslag aandacht nodig. De ochtenddienst wordt verzorgd door Vicky, die ik vorig jaar in spanning achter liet omdat haar tweede huis in de bergen bedreigd werd door de vlammen. Ik hoor nu dat het huis ongeschonden is maar dat de rest van de omgeving nog een trieste bedoeling is. Er groeit al wel wat groen gras maar de rest is zwart. De grond is dusdanig beschadigd dat het nog een paar jaar duurt voordat er weer olijfbomen geplant kunnen worden en dan duurt het nog een dikke 25 jaar voordat de eerste olijven geplukt kunnen worden. Een ramp voor de omgeving dus.

Van Vicky krijg ik toestemming om in de hotellounge te gaan zitten werken. De tafels zijn hier van een beter formaat dan het kaptafel formaat in de kamer en op mijn balkon. Maar eerst even goed de benen strekken en dat doe ik door een rondje Diakopto te lopen. Terwijl ik langs het spoor loop komt het werktreintje met een van de oude locs er aan. Ik kijk hem na terwijl hij luid toeterend de overweg neemt. Daarna een frappee op het terras en dan breekt toch echt de werkdag aan (ik wou dat zo iedere dag begon). Ik heb een wat groter tft scherm van het werk mee zodat ik wat beter kan werken. Strategisch in een hoek kan ik alles in de gaten houden en ondertussen aan de schermen bouwen. Ik heb ze in de loop van de middag zo goed als klaar maar kan ze pas goed testen als ik een online ben. Dat zal op Kreta gebeuren.

Ondertussen ook een gebakken ei met spek als lunch weggewerkt en dan kan ik aan het verslag beginnen. Het is nu 16:30 als ik helemaal bij de tijd ben. Even contact met de zaak leggen en de site bijwerken en dan kan deze tijdelijke Vijfhart vestiging opgeruimd en afgesloten worden. Wordt vervolgd...

Om 17:30 ruim ik het kantoor op en sluit het af. Paula heeft de dienst van Vicky overgenomen, Anna heeft een dag vrij. Ik breng de spullen weer naar de kamer en vertrek richting terras bij het station. Een biertje heb ik wel verdiend en die glijdt er dan ook lekker in. Het is nog steeds bewolkt maar de zon komt er toch regelmatig door. Echter, er staat een fikse wind die het toch best frisjes maakt in de schaduw. Ik word er wel door opgefrist na een dagje binnen. Ik slenter nog wat rond en ga dan richting kamer. Even op bed liggen en muziek luisteren. Ik val niet in slaap maar kom wel tot rust. Het tot rust komen kost echter meer tijd dan vorige rondreizen. Ik merk dat er nog veel zaken door het hoofd spoken en het zal nog wel even duren voordat ik helemaal los ben. Het waren ook wat hectische laatste maanden en dat laat je nou eenmaal niet zomaar los.

Terwijl het buiten nu snel donker wordt - het is 20:30 - ga ik mij voorbereiden voor een maaltijd bij taverna Kostas. Ik mis toch wel het plonzen in een zwembad maar daar is niets aan te veranderen. Ik ga het dit jaar niet mee maken om in het zwembad van het hotel te liggen want er moet nog wel wat gebeuren (en dan ook nog vullen). Ik beperk mij dus tot het water uit de douche en ben om 21:30 gereed om de taverna wat lamsvlees afhandig te maken.

Ik kom er aan en geen spoor van herkenning door de baas Kostas en de ober Yiannis. Er zijn slechts een paar gasten en de stoelen staan nog schuin tegen de tafeltjes opgesteld. Yiannis wil mij mee naar de keuken loodsen maar ik maak hem duidelijk dat ik al weet wat ik wil. Een choriatiki, een saganaki en paidakia. En als vloeibaar bestandsdeel van de maaltijd kies ik voor een Mythos (bier). Ik weet van vorige keren dat de retsina nou niet echt een aanrader is hier. De maaltijd smaakt prima maar de twee mannen zorgen niet voor een aangename sfeer. Ik krijg bij Eleni (van het pitta zaakje) een veel beter gevoel en besluit niet meer hier terug te komen. Helemaal als Kostas zelfs aan het eind weigert om een kalinichta terug te wensen en iets mompelt van "good night".

Paula en echtgenoot zitten in de lounge van het hotel en ik zie nog net de pizzakoerier wegrijden. Lachend vertelt Paula dat ze geen zin had om te koken en dat haar man dat al helemaal niet had. Dus een afhaaltje voor die twee. Ik wens ze smakelijk eten en ga richting kamer. Daar probeer ik een sudoku op te lossen en dat gaat redelijk want het is warm maar vooral vochtig op de kamer. Net als ik wil vragen of ze de airco aan willen doen, springt hij aan en ik zet hem meteen even op vol. Dat helpt wel om de lucht wat te drogen en zo maak ik de puzzel af. Om 23:45 sluit ik dan de luiken.

De vakantiedagen van 2008 op een rijtje