08:30 Ik word langzaam wakker en zie aan het weinige licht door de luiken dat de zon toch ook wakker is. Het is inderdaad onbewolkt en het belooft een mooie dag te worden. Wel staat er een wind die krachtig genoeg is om voldoende verkoeling te geven. Ik krijg van Vicky mijn ontbijt en mijn Ellenikos metrios (lichtgezoete Griekse koffie). Daarna loop ik mijn nu al traditioneel geworden rondje en eindig na 45 minuten op het terras aan het spoor. De serveerster begint mij al te kennen en vraagt toch lachend wat het zal zijn. Een frappee natuurlijk en al mensen kijkend wordt die genuttigd.

Dan ga ik terug naar de kamer en pak mijn fotocamera en een leesboek. Ik wandel door Diakopto richting de zee. Op mijn gemakje slenter ik langs huizen van diverse formaten, bouwstijlen en fases van opbouw of verval. Bij de haven aangekomen zie ik dat het hier toch wel wat veranderd is vergeleken met een paar jaar geleden. Er is nu een mooi lounge café gekomen aan de haven met een mooie uitstraling en aankleding. De oude vistaverna's zitten er ook nog steeds maar er zijn ook nieuwe woningen gebouwd. Zien er leuk uit maar ik vind de positionering (dwars op de kust) geen gelukkige keuze. Er staat geen prijs bij maar er zijn er nog enkele te koop. Geen paniek, ik ben nog niet van plan om een huis hier te kopen. Ik zou niet kunnen kiezen waar dat huis zou moeten staan in Griekenland.

Ik loop terug naar het lounge café en strijk daar neer op een lekkere bank. Frappee en een goed boek erbij, dit is wel uit te houden. Na een uurtje begint mijn mobiel te rinkelen. Het is Ruud die toch wel eens wil horen hoe het deze halve Griek vergaat. Hij leest het verslag wel maar wil het nu uit eerste hand horen. Ik word ook bijgepraat over de laatste zaken in Malia en over twee dagen zullen we elkaar zien. De kamer is helemaal geregeld voor mij, dus dat moet helemaal goed komen.

Ik duik weer in de kussens en in het leesboek. Zo verstrijkt het eerste gedeelte van de middag waarna ik op mijn gemak terug wandel naar het hotel. Ik ben rusteloos en lui tegelijkertijd en dat geeft vreemde effecten. Op bed, van bed en dan weer op bed. Muziek krijgt mij rustig en ik doezel wat. Volgens mij heb ik net niet echt geslapen maar ben ik wel dichtbij een totale slaap geweest als de muziek stopt. Ik kruip weer van bed en loop naar de bar. Daar zit Anna en die heeft net de Zwitser zijn zoveelste ba-co ingeschonken. Ik hou het bij een frappee terwijl ik het gesprek aan hoor. Anna doet nog een studie aan de universiteit (een soort avond masterclass) in oude Griekse geschiedenis. Ze laat ons de stapel boeken zien die ze eigenlijk voor eind augustus doorgewerkt moet hebben. Ze heeft er zelf ook een hard hoofd in of dat gaat lukken.

En zo wordt het avond en begint het EK in Oostenrijk en Zwitserland. De komende tijd zal het weer voetbal zijn op de vele televisies die in Griekenland opgesteld staan. Ik hoop dat het Griekse team weer ver gaat komen want ik heb wel zin in hetzelfde soort feestjes die 4 jaar geleden losbraken na iedere ronde. Paula ziet dat wat somberder in maar wordt meteen voorzien van een kwade blik van Anna. Ze haast zich om te zeggen dat dit haar Australische gedeelte was wat sprak. En zo komt ze er weer goed mee weg terwijl haar man ons vragend aan kijkt want die spreekt weinig tot geen Engels. Ze schakelen beide over in rap Grieks en nu is het mijn beurt om vragend te kijken. Ik ben jaloers op beide vrouwen dat ze beide talen zo goed spreken.

Het avondeten wordt weer bereid door Eleni. Pitta, patat en een salade. Vriendelijke blikken, aardige bediening en goed eten. Wat wil een mens nog meer? Ik loop daarna terug naar het hotel waar de bar nu goed gevuld is. De TV staat aan en de Zwitsers hebben net hun eerste wedstrijd verloren. De Zwitser laat er geen traan over en slaat nog maar eens een ba-co achterover. Hij is stoomboot liefhebber en is ook diverse keren in Nederland geweest (Dort in stoom, Dortdrecht). Hij is echter overal op de wereld in machinekamers geweest. Ik zou in Zwitserland zijn gebleven als je zoveel moois op het spoor hebt rijden maar hij vindt ze op het water mooier. De tweede wedstrijd is bijna gespeeld als hij richting kamer waggelt. We zijn meer met Anna in gesprek geweest dan dat we de wedstrijd hebben gezien. Enkel als de kijkende mensen en de commentator begonnen te schreeuwen hebben we ons omgedraaid.

Na de wedstrijd blijf ik alleen met Anna over. Ze begint aan haar afsluitronde en ik help haar hiermee. Ondertussen maken we nog allerlei grapjes over de Zwitser en een groep Joodse mensen die vanmiddag zijn gearriveerd. Ze zullen morgenochtend bij Vicky waarschijnlijk wel weer gaan zeuren dat ze korting willen hebben en dat hen een aantal zaken niet is bevallen. Vanmiddag kwamen ze ook al om de haverklap uit hun kamers. Ik wil een extra kussen, waarom hebben we geen bad, kan de airco ook aan, heb je een kaartje van het hotel. Anna is er heel wat tijd mee zoet geweest, maar nu kan ze er weer om lachen.

Ik wens haar een kalinichta en ga naar mijn kamer als zij naar haar scooter loopt. Ze heeft straks nog een verjaardagsfeestje.

Newsflash: terwijl ik dit tik, 8 juni 2008 15:27 lokale tijd, begint het hotel en de grond flink te trillen. Ik schud heen en weer en kijk nar het plafond. Het duurt ongeveer 10-15 seconden voordat alles weer tot rust komt. Anna is net binnen maar ik hoor niemand gillen. Gasten komen bezorgd uit hun kamer maar Anna vertelt hen dat dit vaker gebeurd. Er is zelfs niets omgevallen dus de schik valt wel mee. Toch is het een vreemd gevoel dat je met grote halen op je stoel zit te schuiven. En nee, ik heb geen ouzo op want ik moet straks nog rijden!!

Terug naar het verhaal, hoewel het voor deze dag toch teneinde liep. Anna gaat richting verjaardagsfeestje hoewel ze weinig zin heeft. Ik ga naar mijn kamer waar de airco het reeds koel heeft gemaakt. Om 0:30 sluit ik mijn luiken.

De vakantiedagen van 2008 op een rijtje