09:15 Ik word wakker en draai mij nog eens om. Dan is het toch tijd om op te staan en aan het ontbijt te gaan. Vandaag is de laatste dag in Diakopto. Na het ontbijt loop ik mijn rondje met de fotocamera in de hand. Ik maak veel meer foto's dan vroeger met de videocamera. En dan strijk ik neer op het terras aan het spoor voor een frappee. Het is 11:15 als ik richting hotel loop want ik moet voor 12:00 mijn kamer uit. De spullen zijn zo gepakt en in de auto gezet. Ik ga met de laptop in de lounge zitten en begin aan het verslag te werken. Tegelijkertijd stel ik de foto's veilig.

Ik zit te tikken als de telefoon gaat. Het is Berry die belt en mij even bijpraat. Het is ook in Nederland goed weer en ze vermaken zich bij hun oppas-klus. Het stratenvolleybal is vandaag ook en het loopt goed en ze hebben goed weer. Goed voor de inkomsten. Ik tik daarna weer verder als Anna binnen komt om de dienst van Vicky over te nemen. Dan begint het te schudden en is het even stil. De tv wordt aangezet als iedereen weer bij zijn positieven is en de berichten stromen vanuit heel Griekenland binnen. Iedereen heeft de schok gevoeld. Het episch centrum ligt in het zuidwesten van het vaste land en de schok is ongeveer 6.2 op de schaal van richter geweest. Best indrukwekkend. Gelukkig geen berichten nog van ernstige schade of nog erger. Op de boot zou ik er waarschijnlijk niets van hebben gemerkt.

Ik ben nu bij en zal zo proberen bij te werken. Het mobiele netwerk werd even goed overbelast omdat iedereen elkaar aan het bellen is geslagen. Ik ben er wel in geslaagd om wat berichten te verzenden zodat het thuisfront niet schrikt mocht het op het nieuws komen. Straks het vertrek naar Pireaus en de boot op naar Kreta. Een lange nacht op "dek" en dan bij aankomst op Kreta maar even een paar uur slapen in de kamer.

Wordt vervolgd . . .

Daarna pak ik de spullen in en bestel bij Anna een tosti en een frappee. Ze is minder spraakzaam dan voorgaande dagen en na de aardbeving zelfs stil. Haar moeder heeft daar straks in paniek gebeld en dat heeft toch wel indruk op haar gemaakt. Ik kijk nog even wat tv (finale Roland Garros) en vraag dan om de rekening aan Anna. Ik hoor van een Griek dat de snelweg in de richting van Patras een paar keer verspert is vanwege aardverschuivingen. Het is nu 17:00 en ik heb dus 4 uur voordat de boot vertrekt. Normaal moet de rit in iets meer dan 2 uur te doen zijn maar ik besluit nu niet verder te wachten, dat kan ik ook bij de boot doen. Ik neem dus afscheid van Anna en bedank haar voor alles.

De rit naar Pireaus verloopt in het begin voorspoedig. Geen landverschuivingen maar wel een paar keer brandweer en politie die met toeters en bellen richting Patras rijden. Het wordt echter wel steeds drukker op de weg en als de snelweg drie banen krijgt dan blijven de meeste gewoon in het midden rijden. Zelfs vier rijbanen kunnen even later niet voorkomen dat we stil komen te staan. Doordat iedereen creatief met de rijbanen om gaat en ook de vluchtstrook gebruikt wordt, is de kans op een ongeluk groter. Neem daarbij de motoren die zigzaggend door alles heen slingeren en je komt dus ogen te kort. Er staan dan ook op diverse plaatsen auto's langs de kant die elkaar onvrijwillig hebben ontmoet. De mensen die de vluchtstrook gebruiken moeten daar omheen en ziedaar we hebben weer een opstopping. Alle mensen die voor een weekend Athene zijn ontvlucht gaan nu weer op huis aan.

Ik hoef gelukkig niet helemaal door naar Athene maar kan eerder de snelweg af, op weg naar de haven. Dit keer beland ik eerst op bekende weg maar neem daarna een "verkeerde" afslag. Ik hou nu het richtingsgevoel wel vast en ondanks dat ik de TomTom moet missen (geen kaart van Griekenland verkrijgbaar) kom ik al slingerend toch richting de haven. Ik zie dat men bezig is ook vanaf de westkant de haven beter te ontsluiten. Ik zie tunnels en een weg die boven en langs de huizen wordt aangelegd. Maar er moeten nog wel wat gebouwen hiervoor wijken en de aanleg in deze volgebouwde stad is een waar huzarenstukje.

Ik bereik de boot om 19:30 en de opgelopen vertraging valt dus mee. Ik zorg dat de spullen die ik vannacht bij mij wil hebben in de rugzak zitten en loop dan richting een koffiehuis voor wat cafeïne. Samen met een tiropitta moet heb voorlopig voldoende zijn. Ik wacht in de auto totdat het 20:40 is en bel nog even naar Pelagia. Ik krijg weer kamer 1 en de sleutel zit in de deur. Zo makkelijk wordt dat hier geregeld. Ik rij aan boord en kom vooraan in de ondergrondse garage te staan. Dan moet ik morgenochtend snel weg zijn.

Als eerste ga ik naar verdieping 8 waar vroeger de disco is maar nu een niet-rokers lounge bar. Helaas is die maar tot 01:00 geopend want de bank ligt prima. We varen keurig op tijd weg en met een boek in de hand lig ik de komende uren wel goed. Ik laat mij een frappee brengen en een flesje water. Iets voor 01:00 is het tijd om te verkassen. Ik neem een stoel aan de winkelpromenade en begin aan een sudoku. Die los ik op ondanks dat mijn ogen af en toe moeite hebben om open te blijven. Slapen in deze stoelen is echter - voor mij dan - onmogelijk. Ik loop weer verder. Het dek buiten is te winderig en de overige banken zijn natuurlijk bezet. Toch vind ik een plekje op een bank op dek 7, tussen een mooie dame en een iets wat ruikende Griek. Die wordt later vervangen door een andere man maar daarvan is de uitgestoten lucht niet van nare geurtjes voorzien. Over de mooie dame heb ik geen klagen.

Zo verstrijkt de tijd en komen we in de buurt van Heraklio. Hannibal Lector is ondertussen begonnen om zijn spel te spelen (ik lees "De schreeuw van de lammeren") en de volgende sudoku maakt mij gek want ik kom er niet uit. Ik ga nu naadloos over naar de volgende dag en dat zouden jullie - lieve kijkbuislezertjes - ook moeten doen.

De vakantiedagen van 2008 op een rijtje