Ik zie door een raam dat het buiten steeds lichter wordt en de kust van Kreta zie ik verschijnen. Op het scherm voor de bank heb ik de hele tijd onze positie kunnen volgen en die knippert nu al een tijdje ter hoogte van Heraklio. We kunnen natuurlijk niet vol gas de haven binnenlopen want dan eindigen we echt op de kade. We minderen vaart en de mooie dame wordt wakker. Het schip draait en ik sta ook op. De garage gaat open en ik zit al spoedig in de auto. Het duurt even voordat de oprit van de garage open gaat maar dan ben ik ook snel weg. Het is 6:30 als ik de boot verlaat en mij richting snelweg en richting Malia begeef.

Met een opkomende zon in het gezicht rijd ik naar Malia. De weg is bekend en vertrouwd. Ik kom in Malia aan en zet de auto al snel bij Sinero Appartments neer. Kamer 1 is 2 trappen op en ik sjouw flink wat spullen meteen maar naar boven. Het is nu nog koel en daar moet ik gebruik van maken. Toch breekt er hier en daar een zweetdruppel door de verdediging en is de airco lekker verkoelend. Ik besluit meteen maar mijn bed naar de "woonkamer" te verslepen. Daar is ook de airco en dat scheelt dus koeling want de slaapkamer kan nu afgesloten blijven.

Hoewel ik nu helemaal wakker ben probeer ik toch nog in slaap te komen. Dat lukt slecht en als ik wegzak is dat maar voor even. Na wat wentelen besluit ik er maar uit te gaan. Korte broek aan (op de boot een lange broek aan gehad omdat de airco daar heel goed zijn werk doet) en lopend naar de scooterverhuur. Daar zit een man die ik vorig jaar ook al eens gezien heb. Stavroula is in Heraklio naar de dokter. Ik vertel dat ik een vriend ben en hij belt even met Stavroula. De beschrijving (en naam) die hij geeft is voldoende zodat Stavroula kan bevestigen dat ik een bekende ben. Ik rijd met hem mee naar de shop aan de beachroad en daar krijg ik een Sym. Eerst een blauwe maar die mist trekkracht en er hangen een paar zaken iets te los. Omruilen voor een rode en die gaat prima.

Ik rijd wat rond in een ontwakend Malia en vind het wel verdomd stil op straat. Mike is nog niet bij de mini golf en ik draai dus om en rijd verder. Na de kant van de beachroad te hebben verkend gaat het richting het oude Malia. Ik kom bij de boekwinkel van Pelagia en zie dat ze binnen is. Maar ze is met een vertegenwoordiger bezig dus ik wacht op het stoeltje buiten. Er komen wat bekenden langsrijden waaronder Kalia. Ik begroet haar hartelijk en kijk dan naar een grote buik achter het stuur. Ze blijkt zwanger te zijn en ik vraag of Greg de oorzaak is. Ze glimlacht en vertelt dan dat Greg wel in Malia moet zijn (de geruchtenmachine) maar voor haar verdwenen is. Hij werkt dus ook niet bij de Sportsbar. Dan komt er achteropkomend verkeer en moet ze doorrijden.

Even later is Pelagia klaar en komt ze mij begroeten. Het is goed om haar weer te zien, ook al zit er nu een half jaar in plaats van een jaar tussen. Afgelopen januari is namelijk de hele vriendengroep naar Nederland gekomen en heb ik met hen een dag doorgebracht in (de grotten van) Valkenburg en Maastricht. Daarna heb ik in hun vakantiehuisje bij Breda de nacht doorgebracht en ben de volgende dag weer aan het werk gegaan.

Pella en ik kletsen elkaar bij en ik vertel haar dat ze er beter en frisser uit ziet dan vorig jaar. Ze is ook net terug van een weekje Beijing wat haar broer cadeau had gekregen (hij runt een reisbureau). Ook de vader van Pella komt langs en ik begroet hem. Van Pella heb ik een frappee gekregen en dus lijd ik geen cafeïne gebrek. Dan krijg ik telefoon van Ruud. Ze zijn klaar met de ochtenddienst en gaan even naar de Praktik. Ik spreek daar met ze af, neem afscheid van Pelagia en stap op de scooter.

We komen gelijktijdig aan en ik als eerst word ik door Maria hartelijk begroet. Dan is het Emmanuela die er niet kleiner op is geworden. Haar heb ik een jaar niet gezien en in dat jaar is ze al een echte vrouw geworden. Nogal een verschil met de 2 jaar die ze was toen ik haar voor het eerst zag. Wel is ze nog steeds verlegen maar dat verdwijnt wel, is mijn ervaring met haar. Dan is "broertje" Ruud aan de beurt om begroet te worden. Dat voelt zo vertrouwd aan dat het is alsof we elkaar gisteren nog lijfelijk hebben gezien.

We lopen door de winkel als ik herkend word door de eigenaar van de bar tegenover Peach. Ruud kijkt ervan op dat ik ook veel mensen in Malia ken maar hij kijkt er niet van op als hij even later door Nederlanders aan zijn stem herkend wordt. Het zijn oude gasten van het restaurant en hij blijft er een tijdje mee praten. Ik snuffel de zaak eens goed door en kom hier vast nog een keer terug. We gaan hierna door naar huize Jongeneelen waar ik de moeder van Maria ontmoet. Ook hier een warme begroeting en even later zitten we op het balkon verder bij te praten.

De moeder van Maria heeft voor eten gezorgd en ik mag een vorkje mee prikken. Ik hoor bij de familie daar laat niemand twijfel over bestaan en ik accepteer dat heel graag. Ruud en Maria werken nog allebei in hotel Malia Park en Ruud draait daar nu ook mee in de posten en staat niet meer op de "reserve post". Er is echter een flinke onderbemanning en ze hebben vanaf begin mei nog geen dag vrij gehad. Woensdag zullen ze - hopelijk - hun eerste vrije dag hebben. Maria tobt wel met haar rug en dan is het werken knap lastig. Ze werken van 06:45 tot 10:15 en van 17:45-22:15. Er is een nieuwe directeur die indruk wil maken op de bazen door flink te bezuinigen en alles strikt te laten lopen. Dat gaat ten koste van de kwaliteit en zowel Ruud als Maria maken zich daar zorgen over. En het maakt het werken extra vermoeiend vanwege het ontbreken van voldoende handjes. Weer zo'n kortzichtige managers-actie.

Ze willen dus graag even een siësta houden en ik zal ze daarvan niet weerhouden. Sterker nog, ik kan zelf ook wel wat slaap gebruiken. Ben ondertussen zo ongeveer 36 uur wakker en begin nu wel naar wat slaap te verlangen. Ik rijd dus terug naar mijn kamer en duik mijn bedje in om daar pas 4 uur later weer uit te stappen.

Ik ben redelijk opgeknapt en ga wat boodschappen doen. Vooral water en frisdrank staan op het lijstje. De super is niet ver weg en de boodschappen zijn snel binnen. Ik heb weinig zin in eten maar moet toch wat hebben en besluit voor een broodmaaltijd. Nederland speelt vanavond zijn eerste wedstrijd op het EK wat in Zwitserland en Oostenrijk gehouden wordt. We moeten tegen Italië dus dat wordt zwaar. Ruud heeft mij uitgenodigd om samen de wedstrijd bij hem thuis te gaan kijken. Dus om 21:45 meld ik mij daar en Emmanuela doet open. Ruud en Maria zijn nog niet thuis en zolang kijkt Emmanuela naar Griekse TV. Vind ik niet erg want de wedstrijd is pas net begonnen. Ruud en Maria komen binnen en de TV schakelt over naar de wedstrijd en met verbazing zitten te kijken hoe Nederland de Italianen onder de duim houdt en er uiteindelijk een 3-0 winst uit sleept. Dit is een team wat staat te spelen en niet 11 ego's!

De nabeschouwing geloven we wel. Ruud wil slapen en mijn ogen zeggen hetzelfde. Maria ligt al op bed want haar rug heeft echt meer rust nodig. Ik wens hem een kalinichta en ga naar mijn eigen bedje. Om 23:45 sluit ik mijn luiken.

De vakantiedagen van 2008 op een rijtje