07:45 Wekker. Ik sta op en maak mij gereed voor een ontbijtje in Malia Park. De opgaande zon zorgt ervoor dat mijn ogen ondanks de zonnebril zodanig geprikkeld worden dat ze extra vochtig worden. Maar tegen de tijd dat ik het hotel heb bereikt zijn mijn ogen gewend aan deze lichtintensiteit. Maria staat binnen en begroet mij als eerste. Ik loop naar buiten waar Ruud staat. Aangezien ik liever buiten zit, strijk ik bij hem neer. Een kan koffie staat er al snel en dan kan ik richting buffet. Er is vanochtend interne controle en iedereen is extra alert. De controle wordt gedaan door een vrouw die vergezeld wordt door maître Jorgos en Katharina (van opgravingen-Manolis). Die ziet mij en loopt direct naar mij toe om mij te begroeten en laat de controle even voor wat hij is. Dat zegt toch veel en ook zij geeft mij 3 zoenen. We staan heel even te praten en ze excuseert zich dan want de controle wacht.

Ik ontbijt verder en dan komt ook Jorgos mij begroeten. Aan het einde mag ik van hem niet betalen, "avrio" zegt hij (morgen). Nou is het niet de bedoeling dat ik iedere dag met dit ontbijt begin want dat komt niet goed, maar ik snap zijn bedoeling. Ik verlaat het hotel en ga mijn laptop ophalen. De Vodafone winkel is nog niet open maar als ik de laptop opgehaald heb en naar huize Jongeneelen rijd, is de winkel wel open. Ik laat mijn telefoon er achter en kan hem na ongeveer 2 uur ophalen.

Middels de sleutels kom ik in huize Jongeneelen en installeer ik mijzelf op het balkon. In de schaduw, lekker windje en ik kan aan het werk. Zonder verbinding kan ik eerst een aantal programma's verlossen van fouten die ik op het werk heb ontdekt. Sommige zijn snel gevonden, voor twee moet ik toch diep graven voordat ik de oorzaak gevonden heb.

Ondertussen zijn Ruud en Maria thuis gekomen en "moet" ik even plaats maken voor het eten. Op kantoor is dat ook zo, dus hoef ik mij niet erg aan te passen. Hierna zitten Ruud en ik nog even over auto's te praten en worden wat prijzen vergeleken tussen Nederland en Griekenland. Dan is het siësta tijd en blijf ik stil achter in mijn kantoor. Aangezien ik normaal op kantoor ook geen slaapje kan en mag doen - soms zou ik dat best willen -, doe ik dat nu dan ook maar niet en werk door. De beveiligde verbinding opzetten kost mij weer extra tijd en gevloek. Beveiliging is goed maar als het zo moet dan is het niet bevorderlijk voor mijn gemoedstoestand. Maar dan gaat het goed en hou ik de verbinding in de lucht.

Ik kan nu wat zaken afronden en dat geeft weer een goed gevoel. Ik krijg Bastiaan aan de lijn zodat ik wat mondelinge overdracht kan doen en ik kan daarna net op tijd mijn kantoor afbreken alvorens ik door de zon wordt weggebrand. Het kantoortje spelen heeft nu ook lang genoeg geduurd, vind ik. Ruud en Maria zijn ook weer wakker en maken zich op voor het tweede gedeelte van hun werkdag. Ik stap op de scooter en rijd naar mijn basis.

Ik pak een douche (nog steeds een karig straaltje maar Mike werkt daar aan) en kleed mij om. Ik ga eten bij de Cretan Family. Yiannis, Jorgos en de oude baas begroeten mij heel hartelijk. Ook Eddy komt langs want dan verschijnt het brood en de retsina al op tafel. Jorgos roept dat er geen paidakia is en ik weiger dat te geloven. Hij loopt een paar keer met een vreemde glimlach langs mij en andere gasten krijgen al te eten. Dan komt hij naar mij toe gelopen en heeft een fiks bord paidakia vast. Dat smaakt echt prima! Aangezien het rap gaat met de retsina, krijg ik een tweede karaf en zet hij er ook een leeg glas voor zichzelf bij. Ik krijg ook nog wat raki voor mijn kiezen en bestel als toetje nog een Griekse yoghurt. "Nee", zegt Jorgos, niet met honing maar met aardbeien. Een fikse lading zomerkoninkjes zijn inderdaad ook een heel goede combinatie. Het is 22:15 als ik afreken en ze een kalinichta wens.

Bij huize Jongeneelen zijn Ruud en Maria al thuis en ik zit hem hen tv te kijken en muggen weg te meppen. Ik neem een biertje hoewel Ruud dat mij niet aanraadt na de retsina. Ik voel echter dat ik veel aan kan en neem er toch een. Ze hebben een redelijk zware avond gehad en de rug van Maria is nog steeds haar parten aan het spelen. Iedereen die eens wat aan zijn rug gehad heeft weet dat iedere beweging er een teveel is en ik heb medelijden met deze lieve vrouw. Helaas kunnen we er weinig aan doen, voorlopig moeten de medicijnen voor verlichting zorgen.

Zij gaan naar bed en ik ga door naar Peach. Het is nu iets drukker maar dat geldt ook voor de politie. Ze komen vaak langs en dan moeten de deuren dicht, de muziek zachter en de proppers kunnen geen klanten werven. Doordat het nu iets drukker is, kan ik ook wat glazen ophalen en daardoor het gevoel krijgen dat ik mijn gekregen metaxa-cola wat terugbetaal. Om 03:15 ben ik weer op de basis en sluit niet lang daarna mijn luiken.

De vakantiedagen van 2008 op een rijtje