08:00 Wakker. Na een eigengemaakt ontbijt stap ik op de scooter. Ik rijd wat rond en maak wat foto's. Ik eindig de rit bij de mini golf van Mike die hij zojuist aan het openen is. Ik help hem mee en mag ook weer een verse jus voor hem en mij uitpersen.

Daarna ga ik naar huize Jongeneelen en ontdek ik Ruud achter de laptop die mijn verslag aan het lezen is. In hun werktijden heb ik wat foutjes gemaakt want ik heb hun reistijden daarin meegenomen. Voor de rest weerspiegelt het de werkelijkheid en moet hij lachen als hij leest hoe ik de medische toestand van Maria en het bezoek aan de dokter heb omschreven. Daarna gaat de laptop over naar Maria. Zij is afgelopen winter ook eindelijk er achter gekomen dat het internet wel veel leuke zaken herbergt. Vooral recepten hebben haar interesse.

Dan is het tijd voor hun siësta en ik ga naar huis. Daar maak ik van de foto's even een goede backup en doe dat meteen ook maar van de rest van de data. Dan stap ik weer op de scooter want ik heb geen slaap. Ik rijd richting Stalis. Er staat een fikse wind vanuit zee die menig keer het zand als schuurpapier laat opwaaien. Toch ligt het strand vol met mensen die in twee weken tijd donkerbruin willen worden. Waar ze maar zin in hebben gezien alle gevaren hiervan. Gelukkig heb ik de tijd en doe ik het met mate. Ik koop een telefoonkaart want straks ga ik richting Nederland bellen. Zusje en haar dochter vieren nu al hun verjaardagen voor de familie en ik wil ze natuurlijk feliciteren vanaf afstand.

Ik kom langs de nieuwe bar van George. Dat is de broer van Mike en hij is getrouwd met Peggy, de vrouw die achter de balie in Royal Hall zit. Hij heeft fikse vertraging opgelopen in de vergunningen en de bouw en helpt nu op de zondag mee om het zo snel mogelijk af te krijgen. Hij hoopt over twee weken te kunnen openen maar ik zie dat somber in. Er moet nog zoveel gebeuren, maar de Grieken hebben eerder wonderen verricht (kijk naar de Olympische Spelen). Ik krijg een snelle rondleiding waarbij hij vertelt hoe hij het uiteindelijk wil hebben. Hij heeft een toplocatie maar helaas is de grond niet van hem. En het voorste gedeelte van het terras is dusdanig beschermd dat hij daar niet veel mee mag doen. Ja, ook in Griekenland is de bureaucratie een grote bron van ergernis en hebben ze ook hier overal regeltjes voor. Ik hou hem niet langer meer op en wens hem succes.

Ik besluit dat ik komende week nog wel een massage zou willen hebben en rijd de heuvels in. Echter, de spa is op zondag gesloten en ik kom voor een gesloten deur te staan. Van Peggy begreep ik later dat ze nu nog gesloten zijn maar dat als straks de villa's bezet zijn, ze waarschijnlijk wel op zondag open gaan.

Ik rijd terug naar de kamer en besluit Eddy en Rebecca wat omzet te gunnen. Er zitten wat wazige Engelsen (op leeftijd) en ik bestel een biertje bij Eddy. Ik heb een tijdschrift mee wat ik van Sophie, onze rots in de administratieve branding bij ons bedrijf, heb gekregen voor mijn vakantie. Lekker onderuit gezakt in de zwart beklede stoelen ga ik zitten lezen. Af en toe speel ik wat met de kleine hond van Rebecca, Ollie genaamd. Het is een geinig beestje maar zit ondertussen wel de hele parkeerplaats onder te kakken. Gelukkig zijn het nog geen grote hopen maar je moet wel oppassen waar je loopt.

Dan is het tijd voor het avondritueel en vertrek ik daarna naar Cretan Family. Ik eet er een dakos, saganaki en krijg van Jorgos lam uit de oven voorgeschreven. Hij weet wat ik lekker vind en dus kan ik hem blindelings vertrouwen. Wat een verschil met Argos van gisteren. Jorgos en Aristos hebben het geluk dat ze ook een appartementencomplex hebben en dat ze de gasten zover krijgen ook bij hun te komen eten. Maar ook omdat ze er iedere keer weer een feestje van maken door hun manier van doen. Voor iedereen een vriendelijk woord, een warm welkom, een grapje of een klop op de schouder. Je voelt je welkom en dat gevoel is niet gemaakt maar komt uit hun binnenste. Jorgos geeft ook weer een live muziekshow weg en dat brengt de sfeer er ook wel in.

Ik vertrek daarna naar huize Jongeneelen en zit met Ruud voetbal te kijken. Daarna zak ik nog even verder door in de beachroad bij Peach Bar. Eindelijk is het hier wat drukker en dat vind ik fijn voor Manolis en zijn moeder. Maar veel te vroeg wordt het rustig doordat alle Engelsen naar de clubs vertrekken. En de politie zorgt ervoor dat heel vaak de proppers naar binnen moeten en de muziek zacht. Dat verhoogt de omzet ook niet. Om 02:15 vind ik het welletjes en binnen een half uur sluit ik mijn luiken.

De vakantiedagen van 2008 op een rijtje