08:00 Wekker! Ik sta op en maak mij klaar voor een rit naar Heraklion. De auto weet niet wat hem overkomt. Die heeft bijna twee weken stil gestaan. Ik rijd naar de 25 augustus straat waar het kantoor van Minoan Lines zit. Het is wandelgebied en vlakbij het centrum. Kortom, een ramp om ergens je auto kwijt te kunnen. Ik vind een plekje wat volgens mij niet helemaal legaal is maar waar meerdere auto's staan. Snel zoek ik het kantoor op en als ik dat gevonden heb blijkt de geplande vertrekdag (30 juni) vol te zitten. Tachtig euri extra betalen voor een buitenhut terwijl het een nachtovertocht is, dat vind ik te gortig. Een dag later is er wel plek en zo verschuift mijn vertrekdatum vanaf Kreta een week plus een dag op. Misschien verschuift die nog wel een keer maar laten we eerst nu maar eens maandagavond afwachten.

Ik loop naar de auto en stuur nu het echte centrum in. Toch heb ik geluk en kan ik mijn auto nog ergens kwijt zonder te betalen. Ik loop door de winkelstraat en kom dan bij de kleine markt uit. Daar zie ik dat ze aan het begin van het hoogseizoen hebben besloten de oude betonnen weg open te breken en die gaan ze nu vervangen door een marmeren vloer. Lekker gepland! En wat zal dat een stof hebben opgeleverd toen ze de oude weg eruit hebben gebroken. Al die verkopers met hun vele spulletjes buiten uitgestald zijn volgens mij dagen bezig geweest om alles weer schoon te krijgen.

Ik koop een riem en fiks aantal kruiden. Het begint erg warm te worden en dus hou ik de markt alweer snel voor gezien. In de winkelstraat eet ik een broodje en drink een frappee. Ik had nog geen ontbijt op en lustte toch wel wat.

Ik zoek de auto op en ga richting snelweg. Dan de afslag Carrefour waar ik tot de ontdekking kom dat het knetterdruk is. Ik ben heel even over het eerste gedeelte van de elektronica afdeling gestruind maar zag toen de rijen voor de kassa's. Niets kopen en weer wegwezen. Naar huis en op naar de zieke. Ik wissel de auto om voor de scooter om door Malia te komen want het staat weer vast. Komt nu ook doordat bij de grote kerk een begrafenis aan de gang is.

Ruud komt eraan lopen als ik de scooter neerzet. Dat ziet er gelukkig goed uit en hij verteld dat hij zich ook een stuk beter voelt. Hij heeft een goede nacht gehad en is vanochtend aan het werk gegaan. Op het werk gaat het niet allemaal van een leien dakje, zeker als de ma&iecu;tre er niet is. Dat brengt Ruud en Maria bijna tot kookpunt en er zal weer flink gepraat worden in de meeting van morgen.

Dan krijg ik telefoon en de eerste keer is dat een heel wazige verbinding. De tweede poging is beter hoewel ik in het begin dacht dat iemand anders belde. Maar het is mijn jongste broertje die wil weten waarom ik mijn vertrek vanaf Kreta uitstel. Ik vertel hem de reden en hij reageert enthousiast. Ik weet dat iedereen het mij gunt maar om het te horen doet je toch altijd goed. Hij vraagt wel of hij zich zorgen moet maken voor hun vakantie maar bij mij is afspraak, een afspraak, uitgezonderd overmacht. En hier is daarvan geen sprake. Dus dat gaat gewoon door.

Even later, onder het eten van een heerlijke mousaka, belt Pelagia naar het vaste nummer van Ruud en Maria. Ze wil mij wel even spreken want ik heb haar net een sms gezonden dat ik pas 1 juli vertrek. Ik praat haar nog even bij en ga dan verder met mijn mousaka. Toch blijft het gesprek op het verlaten van Kreta. "Kun je dan niet terugkomen?" vraagt Ruud. Ik zeg dat ik altijd de auto op Thassos kan laten staan en met het vliegtuig naar Kreta kan gaan voor nog een week. Ruud zegt dat hij het geen probleem vindt om mij dan van het vliegveld af te halen. Lachend besluiten we dat we nu toch wel erg aan het doordraven zijn.

Terwijl de arbeiders gaan rusten, stap ik op de scooter en ga naar . . .

Goh, hoe raden jullie het? Eva tref ik aan bij de balie waar ook Peggy zit. We wisselen telefoonnummers uit zodat we elkaar altijd kunnen bereiken. Ik krijg nu ook haar achternaam te horen. Eva Boerbaki. Terwijl Eva met de menukaarten aan het werk gaat, raak ik in gesprek met Peggy. Die moet even wat van zich afpraten want met de bouw van de bar in Stalis gaat het niet lekker. Ik merk dat ze het even van zich af moet praten en biedt een luisterend oor. Dan roept haar werk haar tot de orde en ik wens haar sterkte ermee.

Ik loop naar het kantoor van Eva en tref haar bezig om de menukaarten - met arrangementen van de Spa - samen te binden. Ze kan wel wat hulp gebruiken want binnen 30 minuten begint de drukke dag. Ik help mee en we komen tot de ontdekking dat niet alle gaatjes in de menukaarten op dezelfde hoogte zitten. Ze moeten het er maar voorlopig mee doen. Ik loop daarna met haar mee naar de eerste vier villa's die reeds klaar zijn. Ik mag ook binnen kijken en wordt door haar rondgeleid. De villa's zijn kleiner dan die op Thassos maar zeker zo luxe ingericht. Een pluspunt is dat ze allemaal een computer en internet hebben. En een prachtig uitzicht over Malia en de zee. We staan beiden even door het raam over het zwembad heen te staren.

Dan roept de plicht en loop ik met haar naar binnen. Bij de ingang nemen we afscheid van elkaar en ik wens haar een lekkere rustige zondag. We zien elkaar maandag (hoewel mij dat nu al eigenlijk te lang duurt). Ook bij haar merk ik dat ze het moeilijk heeft. Ze heeft een drukke dag dus moet ik haar aan het werk laten gaan. Ik stap op de scooter en rijd naar huis. Daar leg ik weer wat hoofdpunten voor het verslag vast. En ik doe wat boodschappen want vooral de frisdrank gaat er met de warmte goed doorheen. Het is Coca-Cola Zero dus vergelijkbaar met Pepsi Max (ik moet beide wel noemen anders krijg ik de reclamecodecommissie op mijn dak) en goed voor de lijn (welke lijn dan ook).

Het bed roept en ik geef mij eraan over. Ik slaap 3,5 uur en lig nog wat na te dagdromen, wat mij goed bevalt. Vanavond is het weer Cretan Family en dan bij Ruud naar de wedstrijd van Oranje kijken. Tafel 10 is bezet en ik kom in de hele andere hoek te zitten. Een salade en op voordracht van Jorgos "katzikaki". Hij noemt het een klein lam maar ik weet wel beter. Het is geitenvlees en daar heb ik slechte ervaringen mee. Een eeuwigheid op kauwen en dan nog niet weg te krijgen. Toch vertrouw ik hem want dit moet heel jong vlees zijn. En hij heeft gelijk en het is inderdaad stukken beter. Goed weg te eten maar toch blijft mijn favoriet het lamsvlees. Ik stuur Eva een sms en krijg wat later antwoord want ze zat in de auto. Vermoeiende dag gehad en wil nu uitrusten. Ik wens haar een relaxte zondag (laat alles even lekker achter je) en we zien elkaar maandagavond (maar waarschijnlijk in de middag al).

Terwijl Jorgos speelt, reken ik met Aristos af en ga richting huize Jongeneelen. Even later komt Ruud binnen en tijdens de rust komt Arno. Het staat dan nog 0-0, de nederlaag is nog niet begonnen. Toch hebben we al wel onze bedenkingen en die komen even later uit. We schreeuwen het uit als net voor de 90-ste minuut dan toch 1-1 getrapt wordt. Maar in de verlenging maakt het sterkere Rusland, onder leiding van Guus Hiddink, gehakt van de Nederlandse verdediging. Ze staan te spelen zoals bij de kwalificatie en worden door iedere Rus wel drie keer afgetroefd. Terechte nederlaag en we liggen eruit.

Ruud naar bed (Maria lag er al in, ik hoop niet dat ze door ons geschreeuw is wakker geworden) en ik naar Peach. Er is geen sfeer en na een half uur heb ik het wel gezien. Om 01:30 sluit ik mijn luiken.

De vakantiedagen van 2008 op een rijtje