Om 08:30 gaat de wekker. Ik heb een afspraak met de auto wasserij en moet om 9 uur de auto daar afleveren. Dus ben ik al snel in de benen en na een koffie stap ik in de auto. Ik laat die bij de wasserij achter en mag hem over 2 uur weer op komen halen. Ik slenter wat door het centrum totdat om 9:30 Pellagia de boekhandel opent. Van haar krijg ik een frappee en we zitten over van alles en nog wat te kletsen. Ondertussen komen er steeds ouders binnen met bestellingen voor het nieuwe schooljaar. De boeken hiervoor kunnen nu besteld worden en dan heeft iedereen ze op tijd.

Al met al is het dan zo 11:00 en kan ik de auto ophalen. Zo, die ziet er weer als nieuw uit! Voor 15 euro is de hele buitenkant gewassen, inclusief de onderkant, en is ook het interieur helemaal behandeld. Het dashboard glimt weer en de vloer en stoelen lijken als nieuw. Het is toch geen geld en ik geef de twee Bulgaarse mannen die hiervoor verantwoordelijk zijn dan ook nog wat tipgeld in het handje. Ze bedanken mij hiervoor hartelijk maar ik wijs dat af en bedank hen juist voor het goede werk.

Ik wissel de auto om voor de scooter en rijd naar Ruud en Maria. Die zijn weer thuis na de ochtenddienst en hebben weer het nodige beleefd met de gasten en de leidinggevenden. Oma komt het eten brengen maar mijn gedachten en mijn maag zijn niet bij het eten. Zelfs de saganaki wordt in eerste instantie niet door mij aangevallen. Dat valt Ruud op en die begint een vermoeden te krijgen. Inderdaad, het is de spanning voor de avond want vanavond ga ik met Eva uit. Het spookt de hele dag al door mijn hoofd en ik kan aan weinig andere dingen denken. Lachend legt Ruud het aan Maria uit en die begint ook te lachen. Maar deze vrienden bedoelen het echt met de beste bedoelingen en zitten mij niet uit te lachen.

Ik eet toch wat saganaki en wat van het andere eten maar het gaat niet van harte. Voor Ruud en Maria is dit een vreemde gewaarwording want normaal eet ik goed. Er moet dus echt wel iets aan de hand zijn. Het is een gezonde spanning zullen we maar zeggen. En wat minder eten kan voor mij echt geen kwaad (de interne voorraad is voldoende).

Nadat ze mij veel plezier voor de avond hebben gewenst, gaan ze richting bed en ga ik richting spa. Eva heeft het op de maandag nooit druk en ik beland bij haar in het kantoor. We spreken af dat ik haar om 21:00 kom ophalen met de auto. Dan bepalen we of we zin hebben in eten of dat we ergens wat gaan drinken. Ze heeft een aantal nieuwe soorten nagellak en versiersels voor de nagels gekregen. Ze gebruikt zichzelf als proefkonijn en bekijkt de resultaten van de diverse kleuren. Daarna wordt de kleurenwaaier bijgewerkt en die kan op de balie van de receptie komen te staan.

Ondertussen praten we over van alles en nog wat. Er komen ook wat meer privé zaken aan bod maar die blijven onder ons beiden. Jammer voor jullie, lieve kijkbuislezertjes, maar de komende tijd zal er meer gecensureerd worden. Een reisverslag is nou eenmaal geen dagboek en ik zal bepaalde zaken ook nooit op internet publiceren. Maar het voelt goed dat ze dit soort dingen aan mij durft toe te vertrouwen, blijkbaar vertrouwd ze mij hierin en dat zal ik dan ook nooit beschamen.

Zo verstrijkt de middag en aan het begin van de avond ga ik dan richting kamer om mij om te kleden. Ik sta keurig op tijd voor de deur van Royal Hall te wachten als ze verschijnt. Een hele andere verschijning dan in haar werkkleding. Een mooi zwart jurkje en bijpassend topje. Natuurlijk op hoge hakken - ik zou daar nooit op kunnen lopen - en boven dit alles het lieve hoofdje met blonde haren en blauwe ogen. Die laatste twee zijn het enige wat "nep" aan haar is, een potje haarverf en contactlenzen zijn hier de oorzaak van. Ik vertel haar dat ze er schitterend uit ziet en er breekt een stralende glimlach door.

We besluiten niet in Malia maar naar Sissi te rijden. We hebben beide weinig trek en zoeken dus een bar op. Aan de baai van Sissi weet ik een bar met lekkere stoelen en banken. Ook de lounge muziek die ze daar draaien, vinden we beide lekker om naar te luisteren. Het voelt meteen zo vertrouwd dat ik er zelf om moet lachen dat ik zo gespannen ben geweest. Het is alsof ik deze vrouw al jaren ken. We vertellen veel over onszelf en kunnen ons nu iets meer laten gaan dan in de spa. Dat is tenslotte haar werkplek en je moet werk en privé wel gescheiden houden.

Het is een schitterende avond, de lichtjes glinsteren in het kabbelende water van de baai en we voelen ons beide totaal op ons gemak. Ze heeft anderhalf jaar in Birmingham (Engeland) gewoond om haar master-degree te halen op het gebied van fysio. Maar dat is 15 jaar geleden en haar Engels is toch wel wat weggezakt. Ze baalt als ze het juiste woord niet kan vinden en ik vraag haar het dan in het Grieks te zeggen. Ze kijkt ervan op dat ik toch al zoveel Griekse woorden ken en schiet in de lach als ik een paar keer in het Grieks antwoord op haar Engelse uitspraken. Die lach...

Het is ondertussen 2:00 geworden als we besluiten dat we toch wel wat willen eten. Een snack. En die kun je 24 uur per dag wel in Malia vinden. Dus rijd ik terug naar Malia waar we in de hoofdstraat twee pitta gyros en wat bier kopen. Dat nemen we mee naar mijn kamer want Eva blijft in Malia. In de nacht is het gevaarlijker op de weg want veel Grieken nemen het niet erg nauw met alcohol en verkeer. En ze heeft ook wat whisky achter de kiezen en is zelf verstandig genoeg om dat te weten.

We eten onze pitta op in mijn kamer terwijl de airco de temperatuur binnen tot wat betere waarden brengt. Ook het koude bier helpt om ons wat af te koelen. Ze voelt zich totaal op haar gemak en hetzelfde geldt voor mij. De nacht verstrijkt en om ongeveer 5:30 - het eerste ochtendlicht komt al door de gordijnen - vallen we in elkaars armen in slaap.

De vakantiedagen van 2008 op een rijtje