07:15 De wekker gaat. Het zou nu koel genoeg moeten zijn om de auto in te gaan pakken. Binnen valt het - dankzij de airco - inderdaad goed te doen om de spullen in te pakken. Maar buiten slaat de warmte je toch al met een klap in het gezicht. Ik zet door, ik heb geen keuze want vanavond verlaat ik Kreta, en heb binnen een uur de auto weer volgeladen en de kamer is dan leeg op wat spullen na die ik vandaag nog zal gebruiken. Ik hoefde het niet heel netjes in de auto te laden, morgen moet het er toch weer uit. Als je de reden niet begrijpt dan moet je gewoon verder lezen, het word je dan vanzelf wel duidelijk.

Ik neem een douche en probeer weer wat af te koelen. Ik besluit toch nog even in bed te gaan liggen en val zowaar weer in slaap. Ik word gewekt door de mobiel die begint te rinkelen. Het is Ruud en die meldt dat het 10:00 verzamelen is bij huize Jongeneelen. Ik stap op de scooter en ben er natuurlijk ruim op tijd. We gaan met zijn Opel naar plateau Kathero (klemtoon op de "o" zoals we van Maria leren). Dat ligt achter Kritsa en is een hoogvlakte die lang niet zo beroemd is als het Lassithi plateau. Ze pakken alle spullen in en dan gaan we op weg. Ik mag naast Ruud zitten zodat Emmanuela en Maria achterin zitten. Maria denkt dat ik achterin niet lekker zal zitten en de instap is ook niet gemakkelijk met die 3-deurs coupe uitvoering.

Onderweg stoppen we nog even bij het klooster van Selinari waar Maria al een tijdje een kaarsje wil laten branden. Van een kaarsje is echter geen sprake als ze even later met een anderhalve meter hoge kaars uit de winkel komt. Bij een zwart geblakerde rots wordt de kaars aangestoken en naast de vele anderen geplaatst. Daarna rijden we door richting Agios en dan rechtsaf richting Kritsa. Al snel zien we bordjes die ons richting Kathero (denk aan de klemtoon!) dirigeren en gaat het steil de bergen in. Ruud vreest even voor zijn auto als de weg slechter wordt, maar uiteindelijk blijkt het toch nog een prima weg te zijn. De weg slingert zich omhoog en we krijgen het ene na het andere vergezicht voor ons uitgestald. Er zit hier best wat water in de bodem want het is groen te noemen met zelfs wat grotere bomen.

Uiteindelijk bereiken we de hoogvlakte maar die valt dan weer wat tegen. Een klein setje huizen, twee taverna's en een weg die daarna snel slechter wordt. Echt iets voor een Jeep safari en die staat hier dus al. De mensen krijgen verdere uitleg in een van de taverna's en kunnen daarna de bordjes "4-wheel track" gaan volgen. Wij keren echter om. Maria gaf al aan dat ze achterin een beetje misselijk is geworden maar wil blijven zitten. Dat wil ik niet en als Ruud de auto aan de zijkant heeft gezet, wisselen we van plek. Het is even wringen om achterin te komen, maar ik heb er eerder gezeten en ik heb been- en hoofdruimte genoeg zolang Ruud maar niet door een kuil dendert. Dan zou er wel eens een bobbel in het dak kunnen ontstaan.

Zo rijden we de slingerweg terug en gaan richting Agios. Daar bij de haven aangekomen blijkt de hele parkeerplaats afgezet te zijn. Er ligt een fregat aan de kade. We rijden twee rondjes om de auto ergens nog kwijt te kunnen maar dat is hopeloos. Uiteindelijk zetten we hem achter een rij auto's die langs de weg is geparkeerd. We lopen naar het fregat en kijken onze ogen uit. Het blijkt dat er rondleidingen op gegeven worden maar we zijn net te laat. Pas om 18:00 weer en dan moet ik al richting Heraklion vertrekken. Wel zien we van de buitenkant dat het eerst een Nederlands fregat is geweest. Hoe? Door het bordje "Sluiten ivm airco" wat op een van de buitendeuren zit.

We lopen naar een van de vele bars waar de dames reeds aan de versgeperste jus zitten. Wij volgen hun voorbeeld en kijken ondertussen naar de vertrekkende boten vol toeristen die het eiland Spinalonga gaan bezoeken. We lopen daarna terug naar de auto waar we tot de ontdekking komen dat we een bon hebben! Maria is razend boos en het Griekse temperament komt nu naar buiten. Het is ook een pittige bon want Ruud mag 80 euro dokken! De hele rij heeft een bon gekregen en we staan ook inderdaad fout geparkeerd. Maar je hebt ook weinig keus als ze de hele parkeerplaats afsluiten omdat er ook wat bobo's het fregat willen bezoeken. Maar daar hebben de bonnenschrijvers natuurlijk weer geen boodschap aan.

Nader onderzoek van de bon levert de vreemde constructie op dat je de helft maar hoeft te betalen als je dat binnen 10 dagen doet. Helaas zal Ruud nog een keer naar Agios moeten rijden want je kan enkel tijdens kantooruren betalen. Acceptgiro's en het CJIB kennen ze hier niet. We rijden terug naar Malia maar halverwege besluiten we toch in Sissi te stoppen en wat te gaan eten. In de baai gaan we bij een pizzeria zitten en eten daar een pizza.

Ondanks dat Emmanuela, Ruud en ik overtuigd zijn dat de bestelde friet vers gemaakt is, moeten we Maria gelijk geven. We hebben het aan de serveerster gevraagd en die vertelde dat het diepvriespatat is, zoals Maria al met volle overtuiging vertelde. We zitten nog een tijdje hier na te tafelen voordat we naar Malia vertrekken. Ik had al zwemspullen ingepakt omdat ik niet wist wat we gingen doen. Ruud, Maria en Emmanuela maken zich nu ook gereed voor het strand en stappen in de Getz van opa en oma. Ik rijd er op de scooter achteraan. Bij het strand net voor de opgravingen stopt Ruud. En wie stopt er achter ons? Mike, Pellagia en hun zonen. Een hele goede timing! Vanochtend had Pellagia al gebeld om afscheid te nemen maar ik doe dat liever persoonlijk. Nu hoef ik niet langs hun huis te rijden maar kan het straks op het strand.

Ruud kan het nog steeds niet geloven dat ik zo mee ga de zee in. Ik hou nog even een slag om de arm maar als ze mij verzekeren dat ik geen stekelige zaken zal tegenkomen dan ga ik achter ze aan. Even snel een nat handje tegen de lippen maar de zee is net zo zout als het zwembad in Agios. Ruud, Mike en zijn zonen hebben hun snorkels al op en gaan richting rotsen. Ik blijf met Maria en Emmanuela boven de zandbodem dobberen. Maria wijst mij een plek aan waar een ondergrondse rivier uit de bergen in zee uitkomt. Het water is duidelijk een stuk kouder. Dankzij het zoute water blijf ik beter drijven en kan ik ook aan Mike en Pellagia mijn opgeknapte voeten laten zien, tot groot gelach van Ruud.

Ondertussen zijn ook Sotiris, Maria met kinderen op het strand aangekomen, al snel gevolgd door Katharina en haar kinderen. We gaan de zee uit en laten ons opdrogen. Het is bijna 18:00 en ik heb ondertussen telefoon van Eva gehad. Ze is met haar familie uiteindelijk in Rethymno beland en is meegereden met haar broer. Ze gaat het vertrek van de boot niet halen. Jammer maar daar had ik gisteren al rekening mee gehouden. Toch hoop je haar nog even in je armen te kunnen houden. Ik droog verder op en dan is het echt tijd om afscheid te nemen van deze vriendengroep. Ruud, Maria, Mike en Pellagia zijn ondertussen nog meer voor mij gaan betekenen en het afscheid valt dan ook zwaar. Vooral met Ruud krijg ik weer de reeds bekende brok in de keel. Hij loopt mee naar mij scooter en we staan nog even elkaar alle goeds toe te wensen. Dan rijd ik weg en loopt hij weer naar het strand. Ik hoop ze snel - en vooral in goede gezondheid - weer te zien!

Ik lever de scooter in bij Stavroula en word door Dimitris bij het appartement afgeleverd. Daar even een douche om het zout en zand af te spoelen en dan de laatste spullen in de auto. Ik controleer het appartement nog een keer en sluit dan af terwijl de sleutels op de tafel binnen blijven liggen. Met de auto gaat het dan al snel naar Heraklio. Ik ben om 19:45 bij de boot en wacht nog even 45 minuten in de schaduw van een gebouw voordat ik de boot op rijd. Ondertussen krijg ik nog een telefoontje van Eva. Ze is nog in Rethymno, zit na het eten wat te drinken en gaan straks op weg naar huis. Ze wenst mij een goede overtocht en ik moet morgen voorzichtig rijden. Morgenavond hebben we dan weer contact. Met een "polla filakia" hang ik op en rijd de boot binnen. Ik kom op het grote parkeerdek en zal morgenochtend dus snel weg kunnen.

De kamer is snel gevonden en blijkt een prachtige kamer met raam te zijn. Ik heb betaald voor een binnenhut (zonder raam) maar vind dit natuurlijk prima. Veel naar buiten kijken doe ik niet maar ik laat het gordijn de hele nacht open. Even wat sms verzenden, een douche en dan slapen. Morgenochtend om 05:30 zal mijn wekker gaan. Ik sluit om 09:45 mijn luiken.

De vakantiedagen van 2008 op een rijtje