08:00 Wakker. Het raam is de hele nacht opengebleven en de koele berglucht stroomt naar binnen waardoor het vannacht zelfs zo fris werd dat ik het laken heb gebruikt. Ik ga een rit maken maar eerst is er natuurlijk een ontbijt. Bezorgd komt Rita vragen of ik er wel genoeg aan heb maar je zou de volle tafel eens moeten zien! Nee, ik kom hier echt niets te kort.

Ik stap al snel in de auto want ik wil naar een uitzichtpunt wat een prachtige kijk op de Vikos kloof geeft. Dat is wel een 30 minuten durende klauterpartij en daarvoor wil ik het niet op het warmst van de dag moeten doen. Dus rijd ik naar Vradeto en aan het eind van de weg parkeer ik de auto. Er staat al een andere wagen en ook bordjes geven aan dat ik hier moet zijn.

Ik pak mijn rugzak en begin aan de wandeling. Sommige stukken zijn echt steil en met allerlei steentjes zodat het voetje voor voetje gaat. Andere stukken gaan over een bergrug die mooi groen erbij ligt. Het klauteren wordt uiteindelijk zeker beloond, wat een prachtig uitzicht op de diepste kloof van de wereld (zo hoorde ik van mensen die zeiden dat hij in de recordboeken is vastgelegd). Ik zit op 1360 meter en kijk zo de 900 meter diepe kloof in. Dan voel je jezelf wel heel nietig worden! Het zicht is uitstekend en ik kan de hele kloof doorkijken.

Een tijdlang zit ik daar te genieten van het uitzicht en de natuur. Gekko's lopen rond en er vliegt een roofvogel heel majestueus door de kloof. Ik wou dat ik ook kon vliegen, dat zou hier schitterend zijn. Na een tijdje is het toch tijd om terug te lopen. De zon brandt goed en ik heb hem nu vol in het gezicht. Dat doet je toch wel zweten en ik loop nu ook in een hoger tempo omdat ik de weg nu weet. Ik bereik de auto en die staat er nu alleen. Onderweg ben ik twee dames tegengekomen die van de andere auto waren. Ik verwissel mijn shirt en droog al rijdend verder op.

Ik besluit een route op de kaart te volgen die als mooi staat aangegeven. Die leidt langs Negades en voor de rest door nog diverse authentieke dorpjes. Bert Visscher op de TomTom helpt mij prima bij het vinden van de juiste weg. Verbazingwekkend hoeveel kleine wegen er op staan. Ik moet mijn broertje Harry toch echt goed bedanken hiervoor. Dit scheelt enorm doordat ik nu niet met een kaart op schoot hoef te rijden. Enkel de borden bekijken en luisteren naar Bert zijn aanwijzingen.

Het is inderdaad een mooie route en ik stop regelmatig voor een kodak moment of om gewoon even te genieten. Ik kom bijna geen ander verkeer tegen maar als ik wat tegenkom blijken het twee keer andere koppels uit Porfyron te zijn. Verbazingwekkend, zo weinig toeristen in zo een mooi gebied. Maar ik ben er ook al jarenlang langs gereden zonder te weten wat voor een moois er achter die eerste bergen lag.

Op de weg terug stop ik nog even bij de beroemde bruggen van Kipi. Er zijn meer dan 60 antieke boogbruggen hier in dit gebied, waarvan deze wel de grootste en bekendste zijn. Dan terug naar huis en is het tijd voor een slaapje. Berglucht maakt je slaperig en geef mij over aan een verkwikkend rustmoment. Dan krijg ik te horen dat neefje Bob geslaagd is. Goed om te horen en niet veel later bel ik hem even op om hem te feliciteren. Mijn volleybalmeiden hebben echter nog geen uitslag, die krijgen zij morgen pas.

Dan vertelt Rita dat de kerk open is vanwege de voorbereidingen voor de begrafenis van morgen. We kunnen er nu even een kijkje in nemen. Dat doen we ook en het is een mooie kerk met muurschilderingen en rijke versierselen. Geen kerkbanken maar stoeltjes aan beide zijden van de kerkmuren. Rita vertelt het een en ander over de kerk en de beschermheilige, dit keer de engel Gabriël. Ze zijn de olielampjes aan het vullen en wij staan in de cirkel waarboven de koepel is met de schildering van de drie eenheid. De kerk en koepel is ook zo gemaakt dat hier al het licht samenkomt wat door de diverse ramen naar binnen schijnt. Op deze plek komt ook morgen de kist te staan en worden bruidsparen getrouwd en kinderen gedoopt. Vol ontzag verlaten wij de kerk weer.

Er zijn nog veel Grieken in het dorp vanwege de begrafenis van de oude vrouw. Die zitten op het terras bij Porfyron en ook de andere gasten zitten daar. Ik sluit mij erbij aan en wacht tot Yiannis het teken geeft dat het eten gereed is. Gebakken aubergine en courgette vooraf en een varkensschotel als hoofdgerecht. Normaal druipt de courgette van de olie maar Yiannis weet dat prima te voorkomen. Het is inderdaad een prima kok en ik begrijp nu waarom Herman den Blijker zo onder de indruk was van zijn kookkunst.

We gaan weer natafelen buiten op het terras. Het wordt een gezellige avond waarbij diverse verhalen over ervaringen in Griekenland de revue passeren. Dat ik 6 dekbedden en een pannenset mee sleep stuit op lachwekkende momenten en heel wat lachstuipen zullen volgen. Ik bespaar Rita veel geloop door te vragen om een gezinsverpakking tsipouro. En toch moet ook die een keer bijgevuld worden. Velen vinden het niet lekker maar ik zit prima te genieten. Voor Rita was het vandaag toch wel een emotionele en vermoeiende dag, dat is duidelijk aan haar te zien. Iedereen heeft dat wel door en daarom maken we het ook niet te laat. Om 0:30 sluit ik mijn luiken.

De vakantiedagen van 2009 op een rijtje