Met een schok schrik ik wakker. Ik heb net iets meer dan een uurtje liggen slapen maar een flinke donderslag heeft mij gewekt. Het gaat er flink op, het weerlicht en dondert alsof er een groep paparazzi bij het raam staat en het begint ook hard te regenen. Vanwege het kabaal besluit ik toch maar mijn raam te sluiten. Niet veel later hoor ik de wind aanwakkeren en klettert de regen tegen de ramen. Ik hoor zelfs wat hagelstenen over de dakpannen rollen. Arme planten van Yiannis en Rita en dan neemt de slaap het toch weer over.

07:30 Ik word wakker na toch een paar wakkere momenten in de afgelopen nacht. Het is nog een paar keer flink aan het spoken geweest. Nu is het bewolkt maar droog. Ik open het raam en schrik van de koele lucht die binnenkomt! Het is echt flink koud (later bleek dat het 15 graden was).

Ik kan mijn spullen nog enigszins droog in de auto krijgen hoewel het weer begint te regenen. Het laatste ontbijt van Rita en Yiannis, goh wat zal ik ze gaan missen. Deze mensen hebben vanaf de eerste minuut mijn hart veroverd. Dat hadden ze eigenlijk al op TV maar dan denk je toch dat op TV alles mooier gemaakt kan worden. Maar de vriendelijkheid, de warmte, de hartelijkheid en de service is compleet echt!

Ik laat de jampotjes van Rita staan in het schap. Aangezien de terugrit van Naousa naar Ioannina nu zoveel sneller gaat dankzij de snelweg, kom ik op 12 augustus bij ze terug. Het besproken hotel laat ik staan want dat scheelt in de ochtend toch 40 minuten reistijd. Maar de jam - en misschien nog een maaltijd - haal ik zeker op mijn broertjes verjaardag daar op. Dus valt het afscheid nu ook minder zwaar omdat ik weet dat ik terugkom.

Aldus neem ik afscheid van Yiannis, Rita en nog 3 achterblijvers. Rita loopt mee naar de auto en maant mij voorzichtigheid op de weg. Dat is niet voor niets want er zijn al mannen in het dorp bezig om de straat weer te bevrijden van allerlei gesteenten. Ik stap in de auto en wordt uitgezwaaid door Rita. Verderop is het nog niet schoongemaakt en moet ik echt stapvoets rijden. Dat duurt tot ik een flink eind uit het dorp ben want dan zijn de rotsen ook verder van de weg verwijderd, de weg is omringd door landbouwgrond.

Het tempo kan wat omhoog en de bewolking wordt langzamerhand wat minder dik. De rit naar Patras verloopt verder prima. Het is bekende weg tot aan Arta en daarna zijn het wat grote wegen en zelfs een flink stuk nieuwe snelweg (A5), vanaf Amfilogia. Dimitris uit Parga had dat ook al tegen mij verteld, enkel niet tegen Bert Visscher. Die snapt er niets meer van en probeert mij iedere keer op het juiste pad te krijgen in plaats van dwars door de velden te scheuren.

Om 12:30 ben ik net de A5 af gekomen (verder ging hij nog niet) en is het tijd voor een plaspauze en het luchpakket wat ik van Yiannis heb meegekregen. Dan ontdek ik ook dat ik nog de sleutel van Smolikas in mijn broekzak heb zitten. Ik bel Porfyron en krijg via Kimon zijn moeder te spreken. Die vraagt mij vanavond terug te bellen want ze zal met Yiannis overleggen.

Richting de brug van Andirrio naar Rio - oftewel het vasteland naar het schiereiland Peloponissos - wordt de lucht steeds donkerder. En voordat ik het vasteland heb verlaten - bij het tolpoortje waar in 6,80 euro mag aftikken - begint het al te regenen. Dat wordt alleen maar erger terwijl ik over de brug rijd. Aan de andere kant is het echt spoelen en flitst het ook een paar keer. Voorzichtig vervolg ik mijn weg richting Diakopto en daarbij wordt het weer wat lichter. Als ik Diakopto ben genaderd schijnt de zon weer volop en is het flink warm.

Ik zet de auto op de parkeerplaats neer en word bij de receptie verwelkomd door Vicky. Ze geeft mij kamer 11. Die heb ik nog niet eerder gehad maar is wel een aanrader doordat de wc een raampje naar buiten heeft. Ik heb de hele rit in 4,5 uur gedaan, snel is dat, zeker dankzij het stuk snelweg. Griekenland wordt op deze manier wel steeds kleiner. Ik plons niet veel later in het zwembad. Dat is normaal lekker om de vermoeidheid van de rit af te spoelen. Maar dankzij de betere wegen en de goede auto ben ik totaal niet vermoeid. De bewolking komt opzetten en ik droog mij af en ga richting kamer. Van rust komt weinig. Eerst belt Apostolis (die had mij ook al een paar keer in de auto gebeld maar ik had niet opgenomen) en later ook Berry.

Dus lig ik alleen maar even en ga dan weer naar de receptie. Daar zit nu Anna want de avonddienst is ingegaan. We hebben elkaar heel wat te vertellen en dus verstrijken er verschillende uren. Dan ga ik richting station en kijk naar de dienstregeling. Vanaf juli gaat de trein meerdere keren naar Kalavrita en terug. Nu - behalve in het weekend - maar 1 keer per dag. Vertrek vanuit Diakopto om 08:56 en na ca 10 minuten stilstand in Kalavrita weer terug naar Diakopto. Ik hoor van Anna dat ik daar Galaktobouriko moet gaan halen en besluit voor haar ook een stukje mee te nemen.

Het avondeten wordt in de hoofdstraat genuttigd. Bij de taverna van Kostas zullen ze mij niet meer zien, zo bot en arrogant zullen ze mij niet meer kunnen behandelen. Dat betekent wel dat ik simpeler eten tot mij ga nemen tenzij ik naar zee wil gaan wandelen waar een visrestaurant is. Dat is misschien wat voor later maar nu ga ik een pitta gyros en wat patatjes daar eten. Na het eten geniet ik van een metaxa-cola van Anna. Ze vraagt of ik de airco aan wil hebben en of ik een muggenstekker wil hebben. Ik heb nog geen mug gezien en buiten is het koel genoeg, dus zeg ik dat beiden niet nodig zijn. Ze haalt haar schouders op en wenst mij een goedenacht. Om 0:00 sluit ik mijn luiken.

De vakantiedagen van 2009 op een rijtje