01:30 Oooh, wat ga ik een spijt krijgen dat ik Anna niet heb geloofd. Er zitten diverse muggen in de kamer die pas na bedtijd te voorschijn zijn gekomen. En volgens mij komen er nog meer familieleden binnen. Maar als ik de balkondeur en wc raam sluit dan wordt het bloedje heet. Ik besluit mij niets meer van het gezoem om mijn hoofd aan te trekken maar die wijven weten het bloed onder je nagels uit te halen. Met wijven bedoel ik hier enkel de vrouwtjesmug want enkel die steken (geen idee wat de mannen doen, wil het ook niet weten). Op generlei wijze mag er een verband gelegd worden met de vrouwelijke variant van de Homo-sapiens welke mij gedurende de nacht altijd mag wakker houden tenzij het is om te zeuren.

Zo leuk als ik bovenstaande omschrijf, zo minder leuk verloopt de nacht. Totdat ik om 04:15 de witte vlag zwaai in de vorm van het bedlaken, mij aankleed en met leesboek richting station vertrek. Daar blijkt voldoende licht te branden en heeft de stationsbar redelijk zittende stoelen buiten staan. En daar zit Yiannis, heel Diakopto slaapt, geen trein rijdt er, maar ik zit te lezen in de koelte van de buitenlucht en zonder muggen (althans, ze hebben mij niet gevonden).

05:30 Langzaam ontwaakt Diakopto. Het wordt licht en de man van de stationsbar opent zijn kiosk. Hij kijkt helemaal niet verbaasd en gaat gewoon aan het werk alsof het dagelijks gebeurd dat er iemand op zijn stoelen zit te lezen. Ik laat hem eerst alles openen en bestel dan een frappee. De eerste trein komt om iets voor zessen het station binnen maar ik blijf zitten lezen. Om 07:00 loop ik naar het loket en koop een retourkaartje voor de treinrit van Diakopto naar Kalavrita voor straks. Ik loop terug naar het hotel en tref Vicky aan bij de voorbereidingen. Ik gooi alles in mijn kamer open en sla moordlustig om mij heen. Vele lijken later ben ik enigszins door mijn wraakgevoelens heen. Gelukkig bestaan er geen muggenweesjes want anders hadden er heel wat nu treurig in diverse poeltjes gelegen. Excuus voor deze botte omschrijving maar zo voelde ik mij wel op dat moment.

Van Vicky krijg ik een lekker ontbijt op de mij bekende wijze. Hierna maak ik mij gereed voor de treinreis. Geen klasse verschil meer maar wel 3 rijtuigen en stoelindeling. De trein vertrekt keurig op tijd en rijdt een stuk soepeler dan de oude. Toch verlang ik al snel terug naar die rammelende bakken. Die passen toch wat meer in de omgeving. De snelheid is niet veel hoger maar de vering is beter en de zitplaatsen ruimer. Ook hebben de stoelen betere bekleding en heb je meer zicht door de ramen. Ik helemaal want ik zit op een klapstoeltje bij de deuren. Die hebben ramen tot bijna onderaan en ik kan dus prima de diepte in kijken. Iets voor ma!

Onderweg in Zachlarou zie ik dat een taverna daar de langdurige sluiting van de treindienst blijkbaar niet overleefd heeft. Het terras is leeg, de stoelen onder zeil en binnen is het donker. Om 10:00 bereiken we Kalavrita. Ik weet niet precies hoe nauwkeurig ze zijn voor vertrek en dus loop ik snel naar de stations restauratie om twee porties Galaktobouriko te bestellen. Die zijn snel ingepakt maar ze heeft niet terug van 50 euro. Toch maak ik mij nog geen zorgen want de machinist staat achter mij te wachten. Zolang ik die in de gaten houd weet ik of ik tijd genoeg heb. Ik blijk genoeg tijd te hebben en we vertrekken pas 10:15 weer richting Diakopto. Daar aangekomen neem ik de zoetige deegwaren (een Griekse variant op de tompouce) naar mijn kamer. Het hoeft niet heel koel bewaard te worden.

Ik ga aan het werk op de laptop want het is al even geleden dat ik contact had met de zaak. Daar draait alles goed en dus ben ik snel klaar. Tijd voor een plonsje. Het waait behoorlijk en is half bewolkt maar er komen steeds donkerder wolken vanaf de bergen. Nu kan ik nog goed opdrogen en ga daarna naar de Relax Bar voor een freddo cappuccino. Dat wordt hier echt mijn drankje want het is hier relatief goedkoop (2 euro). Ik zit lekker te lezen en heb totaal nog geen slaap ondanks de beroerde nacht.

Ik loop terug naar het hotel waar Anna weer de dienst heeft overgenomen. Even later kom ik met de Galaktobouriko terug en haar ogen worden groot van verbazing. Dat is even goed scoren en al snel zitten we beiden te zuchten van genot. Even voor de duidelijkheid: vanwege het lekkere gebakje! Ik word diverse keren bedankt, dat ik dat zomaar voor haar heb meegebracht. Ik wist nog niet wat het was anders had ik het tweede stuk waarschijnlijk helemaal niet aan haar gegeven. Sorry, het overleeft een reis naar Nederland niet en is een lokaal gebakje.

Dat blijkt wel als ik even later Ruud aan de lijn krijg en vertel wat ik net heb zitten eten. Maria wordt wild en vraagt of ik wat mee wil nemen naar Kreta. Dat gaat nog wel lukken en ik beloof ze een portie. Dus vrijdag in ieder geval weer met de trein mee. Ik ga niet iedere dag omdat er nu geen pauze in Kalavrita is. Na wat rondgelopen te hebben in het dorp voel ik toch wat slaap opkomen. Ik ga even liggen maar val niet in slaap. Ik eet een choriatiki en wat kleine souvlaki sticks.

Een laatste biertje bij Anna. Zij vertrekt straks voor twee dagen naar Athene, naar haar ouders. Dit keer ben ik heel verstandig. De muggenstekker heb ik vanochtend al van Vicky gekregen en nu zet Anna de airco voor mij aan. Ik lig op bed nog even te lezen en sluit om 0:30 mijn luiken.

De vakantiedagen van 2009 op een rijtje