07:30 De wekker maakt mij wakker. Anna staat klaar met het ontbijt, wat wil ik nog meer? De trein vertrekt keurig op tijd en ik heb een frappee in mijn handen. De rit naar Kalavrita verloopt goed en ik zit achter de machinist en heb dus goed zicht op het besturingspaneel. Op het eerste vlakke stuk halen we bijna 45km/u maar daarna gaan we klimmen. Eerst zonder tandrad en ligt de snelheid tussen de 25-30km/u. Op de stukken met tandrad halen we bijna de 20km/u.

Het in de middenrails lopen gaat veel netter dan met de oude treinstellen, daar was het een kabaal van jewelste. Ook de generator - die de helft van het middelste rijtuig opslokt - is een stuk stiller. In totaal bezit de onlosmakelijke drie-eenheid 120 zitplaatsen. Het is vandaag zonnig met af en toe een wolkje. Wel staat er nog steeds flink wat wind.

In Kalavrita spoed ik mij naar de Galaktobouriko en bestel 10 stuks. Die zullen niet allemaal Kreta halen, vanmiddag gaan Anna en ik er twee soldaat maken. De rest van de passagiers staat de trein in de gaten te houden en te wachten totdat ik mijn bestelling heb. Uiteindelijk komt iedereen aan zijn of haar trekken want de trein wacht een hele tijd op het station.

Ik heb een gebaksdoos vol en verlaat met een glimlach Kalavrita. De terugrit gaat iets sneller want dalend mag de trein iets harder over de tandradstukken. Ik laat Anna de gebaksdoos in de koeling plaatsen en vertrek naar de Relax Bar. Een laatste freddo cappuccino van Jana en dan is het tijd voor een plonsje. Ondanks de harde wind is het lekker uit te houden dankzij de brandende zon. Het is echter van korte duur want ik krijg een sms van de zaak.

Werk gaat voor plezier en dus is het aankleden en aan het werk. Ik installeer mij met de laptop in het restaurant gedeelte. Daar worden de problemen gelukkig redelijk snel opgelost en kan ik aan het verslag werken. Tussendoor nog een paar keer met de zaak contact gemaakt en het eten van de tompouce. Het is bijna 18:30 als ik Bastiaan tevreden naar huis heb laten gaan en ik bij ben met het verslag. Nu in de pagina's gieten en live zetten. Ik zit al aan het bier, dus geen koffie meer. Wel vanavond wat eten en morgen op de boot naar Kreta.

Wordt vervolgd. . .

En toch neem ik nog een . . . Freddo cappuccino. Om het nu al zo vroeg op een drinken te zetten, daar zal menig kijkbuislezer(es) van schrikken. Dus zit ik bij de Relax Bar met een leesboek en een koude koffie. De site staat weer live en de volgende update zal vanuit Kreta komen. Kreta, vrienden, goede tijd, enfin, ik dagdroom nog een tijd verder.

Na te hebben omgekleed is het tijd voor een laatste maaltijd in Diakopto. Een pita gyros en feta met brood. Smaakt prima terwijl ik zit te kijken naar voorbijkomend verkeer en een hondje wat bij iedere scooter door het lint gaat. Ik loop weer terug naar het hotel waar Paula, haar man en nog een vrouw buiten zitten. Paula nodigt mij uit om erbij te komen zitten en ik word voorgesteld aan Helen. Geboren en jeugd doorgebracht met Paula in Diakopto en nu verpleegster in een ziekenhuis in Athene. We praten over heel veel zaken zoals Griekenland, verschillen met Nederland, Athene, hun jeugd hier in Diakopto, bier, soaps en documentaires. De man van Paula werkt in de IT maar kent weinig Engels. Met mijn woordenschat kom ik een eind en anders vertalen Paula of Helen het wel. Die twee hebben trouwens hier vroeger het uitgaansleven behoorlijk op stelten gezet. Nu is er bijna niets meer maar vroeger kon je hier goed stappen. Ik hoor het verbaasd aan want in mijn beleving is het inderdaad een slapend stadje.

Ik hoor ook dat mijn kamer morgen door bruidsmeisjes wordt ingepikt. Kostas gaat trouwen en alle vrouwen gaan in dit hotel en bij het zwembad zich voorbereiden op de bruiloft. Dat ik dat toch moet missen, allerlei vrouwen op mijn kamer en bij/in het zwembad. Tja, de boot is al geregeld en uitstellen wil ik het niet. Paula en haar man gaan naar binnen om af te sluiten en ik zit met Helen nog wat te praten over mijn rondreis en haar wens om de komende dagen nog in zee te kunnen plonzen. Ik geef haar gelijk dat de afgelopen dagen te koud waren, zeker door de harde wind. Om 0:15 neem ik afscheid van hun en ga ik richting bed waarin ik al snel mijn luiken sluit.

De vakantiedagen van 2009 op een rijtje