06:15 De wekker begint zacht maar gaat onverbiddelijk in een hoger volume verder totdat ik wakker word. Ik pak de spullen bij elkaar en ga via het balkon richting auto. Dat gaat niet zonder slag of stoot want de hoogte van het hekwerk verhindert het oppakken van de bagage. Maar door die op een stoel te zetten kom ik er wel bij vanaf de grond. Als ontbijt nuttig ik een chocolade croissant en wacht op Anna die er uiterlijk 07:00 zou zijn. Maar wat er ook gebeurt, geen Anna die verschijnt. Ik bel 07:07 toch maar op en de verbinding wordt meteen verbroken. Ik denk dat ze in de auto zit totdat ze een minuut later terugbelt en verteld dat ze nog in bed lag! Daar gaat een relax ritje naar Pireaus.

Veertig minuten te laat komt Anna eraan en al sorry zeggend gooit ze alles open en begint mijn rekening op te maken. Ik pak de Galaktobouriko uit de koelkast en zet die alvast in de auto. Anna belt Paula want ze kan de sleutel van de pc kast niet vinden. Die ligt niet op de vaste plek maar uiteindelijk vindt ze die toch, net voordat Paula slaperig terugbelt. De printer wil de rekening niet uitdraaien en dan is Anna helemaal in paniek. Ik ben de rust zelve, de routeplanner geeft een snellere tijd aan dan wat Anna voorspelt maar zij houdt rekening met files bij Athene. Ik zal het wel zien. De rekening is er eindelijk en ik betaal hem. Ik neem afscheid van Anna en stap in de auto. 07:47 vertrek ik uit Diakopto.

Al snel zit ik op de snelweg en gaat de vaart erin. Ik heb een Griek voor mij die blijkbaar weet waar de gevaarlijke plekjes zijn voor wat betreft politiecontroles. We passeren ook twee politiewagens die langzamer rijden dan de toegestane snelheid. Eenmaal uit het zicht gaat de snelheid weer omhoog. De rit verloopt voorspoedig maar het venijn kan in de staart zitten. Ik moet ook nog tanken en laat er voor 20 euro ingooien en vraag geen bon. Had ik maar eerder in de week moeten tanken. Bij een tolpoort staat er aan de overkant - dus richting Patras - een fikse file. Maar ik heb geluk en zelfs in Athene is het opvallend rustig op de snelwegen.

En zodoende sta ik om 09:15 in de haven van Pireaus, dankzij Bert Visscher die mij er prima doorheen heeft gepraat. Hij nam wel zoveel mogelijk snelweg, ook die door Athene, waardoor ik behoorlijk vast had kunnen staan. Maar dat is mij bespaart gebleven. Ik bel Anna om haar gerust te stellen en die denkt dat een late vrijdagnacht de Atheners nog even op bed heeft gehouden. Ik bel hierna Pellagia (waar kan ik de sleutel van de kamer vinden?) en Judith van Boek en Blad. Het is vandaag haar laatste werkdag. Ze begint als lerares op een Friese school en wil de zaterdagen vrij zijn.

Heel jammer want ze was een prima uitlaatklep voor Peter (de eigenaar) en mij om de ellende van de afgelopen week over uit te storten. Ja, we hebben haar heel wat levenservaring en wijsheid meegegeven en nu zal ze het dus zelf moeten uitzoeken in de grote boze wereld. Ik zie haar dus nog wel in een van de vele praatgroepen waar ik zelf ook in ben beland. En ze komt speciaal voor mij zaterdag 15 augustus naar Boek en Blad in Meppel zodat ik niet meteen in een heel zwart gat val. Ja, het is toch wel een lieverd!

Dan is het tijd om de boot op te gaan en ik kom mooi vooraan te staan op het grote parkeerdek. Ik zal er dus snel vanaf zijn als we in Heraklion liggen aangemeerd. De boot vertrekt op tijd en ik zoek een goed plekje waar ik ook nog stroom heb voor de laptop. De grote bank voordat het VIP gedeelte begint is hiervoor geschikt. Op het scherm kan ik dan meteen onze positie en de voortgang zien. Al lezend, sudoku oplossend en werkend op de laptop verstrijken de uren en komen we om 17:15 bij Heraklion aan. Er staat een harde wind en blijkbaar is dat rugwind geweest want zo snel is de overtocht nog nooit gegaan. Binnen een kwartier kan ik de boot verlaten en rijd ik - de mij zeer bekende weg - richting Malia.

Om 18:00 is het even heel voorzichtig sturen door het nauwe straatje richting parkeerplaats van het appartement. De parkeersensoren gillen het uit maar het zijn enkel bladeren die mijn auto beroeren. Toch is een boom dusdanig gegroeid dat Mike er een stuk uit de stam heeft gezaagd zodat de buitenspiegel er langs kan. Ik kan ze echter elektrisch inklappen en had dat al gedaan bij het begin. Een minuut later staat de auto dan op zijn vaste plek en kan ik gaan uitladen. Zoveel mogelijk spullen eruit, ik ga veel spullen op deze reis dus een paar keer in mijn handen hebben.

Na drie kwartier is het meeste twee trappen omhoog gezeuld en puf ik uit met de airco op vol. Enigszins weer bedaard bel ik Stavroula want ik heb een scooter nodig. Die blijkt echter nog te slapen maar ze wil van geen ophangen weten. Ze zal iemand sturen om mij op te halen en niet veel later verschijnt Andonis in een auto die mij naar de zaak aan de beachroad neemt. Daar krijg ik een Sym en het verzoek om naar de zaak in de hoofdstraat te gaan. Daar is Stavroula ondertussen en wordt het contract opgemaakt en betaald (10 euro per dag).

Ik rijd door naar de boekhandel van Pellagia. De nieuwe bestrating is eindelijk klaar (heeft 8 maanden geduurd) en ze zijn nu het stof van de ramen en zonnewering aan het afboenen. Een warm welkom door Pella, Mike en hun twee zonen (die worden ook steeds groter). Hoewel het lijkt alsof ik er gisteren nog was - wat beaamd wordt door Pella - is er toch wel wat bij te praten. De man die nu het oude restaurant van Ruud en Maria bewoont (het gebouw heeft weer zijn oude functie als woonhuis) start een barbecue en wij krijgen ook wat vlees op een bordje toegeschoven. Dan belt Ruud en die vertelt dat ze om 22:00 thuis zullen zijn. Ik zit nog even bij de familie Vlastos en ga dan naar huis om de galaktobouriko op te halen. Ik ben natuurlijk te vroeg bij huize Jongeneelen en wacht ze buiten op. Het welkom is zoals je onder vrienden hebt, alsof je nooit bent weggeweest. De galaktobouriko smaakt nog prima hoewel veel siroop in de bodem is gaan zitten. Gelukkig zat er een plastic zak omheen, anders had ik nu een hele zoete auto gehad.

We praten elkaar bij, Emmanuela zit op kamp (als leidster) en ik krijg van Ruud alvast haar sleutels van het huis. Als ik morgen niet bij de benedenbuurman op de wireless kan dan kan ik zo hun huis in. Doe alsof je thuis bent en dat voel ik mij bij hen zeker. De tijd verstrijkt snel en ze moeten er morgen weer vroeg uit. Ik sluit af en ga richting mijn kamer. Om 0:15 sluit ik mijn luiken.

De vakantiedagen van 2009 op een rijtje