08:00 De wekker gaat. Ik pak mijn spullen en doe die alvast in de auto. Enkel de laptop blijft nog boven staan en de kluis blijft dicht (ja, die heb ik hier toch maar gebruikt). Eerst een ontbijt bij de gezelligste bediening van Griekenland (maar niet heus). Een gemaakte glimlach bij binnenkomst en voor de rest een blik dat je zeker niet lang blijft ontbijten. Zou je eens moeten proberen Ruud, wat minder fooi maar ook een stuk rustiger, haha.

Daarna nog even uitchecken, 8 euro voor het internet aftikken en de laptop en de inhoud van de kluis in de auto doen. Om 09:30 start ik de auto en begeef mij richting Athene. Ja, ik moet er doorheen en het eerste stuk is rijden van stoplicht naar stoplicht (geen verkeerslicht want ik moet telkens stoppen). Dankzij Bert Visscher blijf ik op het rechte en correcte pad en kom ik op de snelweg die mij richting Thessaloniki gaat brengen. Ook daar is het een aantal keer file, vooral voor een paar afslagen waar veel werkende Grieken de snelweg willen verlaten. Ik heb al snel door dat de linkerbaan het beste rijd en dus kies ik die baan.

De snelheid gaat omhoog als de drukte afneemt maar dat duurt niet heel lang. Er zijn veel wegwerkzaamheden en die remmen nogal af. Maar ik heb de tijd en het hotel in Kala Nera weet dat ik eraan kom. Na de afslag Volos begint het gedonder weer. Vier jaar geleden was het doorkruizen van Volos al een ramp, nou dat is er zeker niet beter op geworden. Dubbel parkeren is hier uitgegroeid tot het meest favoriete tijdverdrijf en dat komt de vlotte doorgang zeker niet ten goede. Maar goed, ik kom er doorheen en dan is het een slingerende weg tot aan Kala Nera.

Die plaats bereik ik om 13:40 en ik kijk even op het info bord om het hotel te kunnen vinden, maar dan heb ik het ook snel gevonden. Enkel parkeren is in een badplaats niet zo eenvoudig. Ik heb geluk en kan op circa 30 meter van het hotel een plaatsje vinden. Schaduwplekken zijn zeer dun gezaaid maar daarom heb ik ook een witte auto, om de warmte nog enigszins te weren. De vrouw bij de balie spreekt geen woord Engels want ik heb al snel door dat dit een typisch Grieks hotel is. Uiteindelijk begrijp ik dat ik mij moet melden bij een taverna aan de boulevard. Dus daar naartoe en gevraagd naar Kostas. Die blijkt eerst onvindbaar maar even later hebben ze toch telefonisch contact. Ik word nu door een jongen die wel Engels spreekt naar het hotel teruggebracht en krijg de sleutel van kamer 2. Ik krijg te horen dat ik morgenochtend naar een betere kamer op de bovenverdieping kan verhuizen.

Dit is inderdaad een typisch Grieks hotel. De kamer ziet er schoon uit, is voorzien van een plafondventilator en er is airco. Maar alles ademt een sfeer uit het verleden uit, de deuren, de kasten, de lichtknopjes. En dan de badkamer. Je kunt er poepend douchen. Wel makkelijk om de toiletpot eens met warm water schoon te spuiten. Maar na een douchebeurt kun je het voorlopig vergeten om met droge voeten een stoelgang te maken. Het heeft ook wel weer zijn charme en gelukkig droogt hier alles een stuk sneller. Ik gooi de airco aan - en de plafondventilator - en begin wat spullen uit te pakken. Heel handig die combinatie want zo wordt de koele lucht wel heel goed verspreidt.

Dan ga ik rondlopen en zie een druk strand. Het is dan ook goed warm en de voorspellingen zijn zelfs voor nog hetere dagen. Ik kom bij Enalion en dat is het hotel wat ik 4 jaar geleden heb bezocht. Nu heeft het een andere eigenaar en een ander prijskaartje (voor mij te hoog). Ik loop naar binnen en zie Nikki bij de bar staan. De man achter de bar kijkt mij vragend aan maar ik begin Nikki te roepen. Zij kijkt even verbaasd maar herkent mij dan en begroet mij hartelijk. Dat ze mij echt herkent blijkt wel dat ze even later over het cadeautje uit Skiathos begint. Ze spreekt nog steeds bijna geen Engels maar ik kan mij in het Grieks voldoende redden om toch wat met haar te kunnen praten.

Dan komt de man vanachter de bar vandaan en stelt zich voor als Kostas (de eigenaar) en met hem heb ik een e-mail correspondentie gevoerd. Ik bestel een freddo cappuccino en ga buiten zitten. Ik praat met hem over mijn ervaringen bij Enalion en vraag hem waar hier wireless internet is. Hij blijkt dat hier bij Enalion te hebben en ik mag er gebruik van maken. Het is een aardige man, ik schat nog geen dertig jaar en het klikt goed. Ik zal hier nog wel een paar keer terugkomen.

Ik loop langs de boulevard richting taverna Paris. Daar zie ik Christos al lopen maar ik word geholpen door een meisje. Ik zie Evert nergens maar wel Christos die ineens voor mij opduikt. Hij herkent mij en dat verbaasd mij toch wel. Vier jaar geleden en hij ziet zoveel gezichten! We praten even bij en hij blijkt naast zijn dochter nu ook een zoon te hebben. De jaren zijn aan ons beiden niet ongemerkt voorbij gegaan zoals de grijze haren die we bij ons beiden ontdekken. Evert zal ik vanavond weer zien, hij werkt er nu nog slechts 4 avonden. Ik eet mijn pitta gyros op en ga dan richting kamer.

Airco aan en even een slaapje doen. Daarna loop ik met de laptop onder mijn arm naar Enalion. Ik krijg de code van Kostas en kan de zaak en mijn e-mail controleren. De tijd verstrijkt snel zie ik op een stationsklok - zoals mijn ouders en ik ook hebben - maar hier hangt hij buiten onder het afdak. De batterij is ook al bijna leeg en dus sluit ik af en ga weer richting kamer voor het avondritueel.

De zon is onder gegaan als ik om 21:30 naar buiten kom. Ook is het gelukkig wat afgekoeld en dus loop ik op een lekker zwoele avond een stukje langs de boulevard en geniet van de mensen en het ruisen van de zee. Dan strijk ik bij o Paris neer. Ik moet even wachten op een tafeltje en doe dat aan de restaurantzijde, de zeezijde is nou eenmaal populair. Ik ontmoet Evert, wordt hartelijk begroet en we praten snel even bij want hij heeft het druk. Christos wenkt mij en ik neem plaats aan een tafeltje buiten de parasols.

Koelt beter af maar er staan grote bomen boven je. En daar zitten vogels in die nog wel eens hun staart omhoog willen doen. De eerste raakt mij net niet en ik besluit naar de andere zijde van het tafeltje te verhuizen. Ik zit net te eten van een saganaki en een mix grill als de vogel is verhuisd of zijn broertje zijn staart omhoog doet. Raakt geen eten maar wel de tafel en een spetter zit op mijn arm. Ik eet nu snel door en maak daarna graag plaats voor een Griek die al het halve restaurant op stelten heeft gezet op zoek naar een plekje naar zijn zin. Hij wil het tafeltje naast mij maar er moet een tafeltje bij voor de hele groep. Ik maak snel plaats en hoop dat het darmstelsel van de vogels nog voldoende bevat.

Ik zit dus weer aan de restaurantzijde met een biertje als Christos even stoom komt afblazen bij mij vanwege die Griek. Ik vertel hem van de vogels en er verschijnt een glimlach op zijn gezicht. Evert is een stuk veranderd sinds 4 jaar geleden. Hij spreekt nu echt goed Grieks en maakt zich lang niet meer zo druk. Hij werkt hier dus 4 avonden en daarnaast nog bij de autoverhuur en heeft zijn eigen zaakje waar hij websites maakt. Wil je meer weten? Kijk dan op www.evert.gr of www.kanteklik.gr.

Ik praat met hem nog even - tussen zijn werkzaamheden door - over websites en dan komt er een Negeriaan met cd's voorbij. Hij heeft toch weer een paar andere in zijn assortiment en dus maak ik hem blij door er een aantal te kopen. Ondanks het overlijden van Michael Jackson koop ik geen cd van hem terwijl hij ze zowel tussen de Engelse voorraad en de Griekse voorraad heeft gestopt. Ja, commercieel gezien nog niet zo slecht. Ik reken daarna bij Christos af en loop naar het "hotel". Om 0:30 sluit ik mijn luiken, het grote luik voor het balkon is reeds gesloten.

De vakantiedagen van 2009 op een rijtje