09:00 Wakker. Ik heb goed geslapen en ontdek dat mijn mobiel nog steeds slechts 1 streepje ontvangst heeft. Dan moet hij ook wel op een specifieke plek tegen de muur staan anders dan heb ik geen bereik. Vodafone laat het in Kala Nera nog steeds afweten, dat was 4 jaar geleden ook al een ramp.

Ik ga op zoek naar mijn ontbijt wat hier bij het hotel gegeven hoort te worden. In het hotel zelf is zeker niets. Dus loop ik naar de taverna waar opa mij wel een goedemorgen wenst en vraagt of alles naar wens is. Maar over een ontbijt wordt niet gesproken. Dus loop ik maar verder over de boulevard en haal bij de bakker een tiropita. Heel goed als ontbijt en daarna een freddo cappuccino van Kostas en mijn ochtend is goed begonnen. Het is ondertussen 11:00 geweest en ik kan verhuizen van kamer 2 (begane grond) naar kamer 16 (2e verdieping). Ik haal nu nog een paar spullen uit de auto en installeer mijzelf voor de komende 4 dagen.

Als ik mijn verhitte lichaam sta af te koelen op de nieuwe kamer word ik gebeld door het meisje van het boekingskantoor voor het hotel in Kalambaka. De verbinding valt echter steeds weg - het hogerop zoeken heeft dus voor het mobiele bereik niets geholpen - en dus ga ik bij de boulevard zitten wachten tot ik opnieuw gebeld word. Ik heb een frappee voor mij en een leesboek op de knieën, dus dat komt helemaal goed. Onder de ruisende bomen - zonder vogels - en met uitzicht op strand en zee verstrijken de uren. Ik word niet meer gebeld en als ik terugbel kom ik bij een call center terecht waar ze mij niet kunnen helpen. Het verhaal van het boek heeft mij te pakken en ik lees lekker door. Ondertussen nog een sandwich richting darmflora gestopt en dan is het alweer 15:00. Ze hebben niet meer teruggebeld, ik hoop dat het goed gaat komen maar ik heb de bevestiging dat mijn hotelboeking voor Kalambaka in orde was.

Ik loop terug naar mijn kamer en kom langs de taverna. De Engels sprekende jongen ziet mij en verteld dat zijn opa vanochtend een ontbijt had moeten aanbieden. Morgenochtend kan ik mij weer bij de taverna melden en krijg dan een ontbijt. Ik loop door naar de kamer en doe daar een slaapje, ook wel siësta genoemd. Dat staat zelfs officieel op een bord bij de receptie, van 14:30 tot 17:30 dient het stil te zijn. Ik volg niet altijd de regels op maar doe dat nu wel omdat die mij goed bevalt. Helaas zal de baas in Nederland deze regel minder kunnen waarderen anders zou ik het daar ook doen.

Je kan er nu al vanuit gaan dat de komende dagen een vast stramien gaan krijgen. Koffie bij Kostas en eten bij o Paris. Dus ook nu zit ik weer te wachten op een tafeltje maar kies er nu een die goed onder een parasol (zo een van 3 bij 3 meter) verscholen zit. Knappe vogel die daar doorheen schijt. Weer een saganaki en wat souvlaki stokjes met patat. Ook nu verhuis ik na het eten naar de restaurantzijde maar dat is om plaats te maken voor een Nederlands koppel wat ik bij Enalion al gezien had.

Eerst Mythos en dan - op aandringen van Christos - een Cheineken (Grieken hebben nogal last met onze H). Ik klets met Evert nog wat verder over het maken van websites voor Griekse bedrijfjes. Hij doet het goed en heeft er een leuk inkomen van. Dan zit zijn werkavond erop terwijl ik nog zit na te buiken. Christos zit met twee Nederlandse meiden te praten als iemand wel heel erg met flitsen bezig is. Dan komt er gerommel achteraan en blijkt het onweer te zijn. Niet veel later begint het harder te waaien en vallen de eerste spetters. Christos praat nog steeds met die andere spetters en ik kijk zijn broer - Paris, de kok en naamgever van de taverna - vragend aan. Hij lacht en zegt dat Christos druk aan het werk is. Morgen mag ik afrekenen. Voordat de regen doorzet wil ik bij het hotel zijn en dus wens ik hem een goedenacht en loop naar het hotel. Als ik het sleutelgat van de voordeur wil zoeken word ik keurig bijgelicht door een bliksem. Maar het onweer zet hier niet door en om 01:00 sluit ik mijn luiken.

De vakantiedagen van 2009 op een rijtje