09:00 Wakker. Ik loop nu met de stewardessenkoffer en mijn strandtas naar de taverna voor een ontbijt. Daarna meteen door naar Enalion en voor de freddo van Kostas duik ik eerst in zee. Glad als een spiegel! Het wordt weer een drukkend warme dag. De voorspellingen zijn dat het de komende week wat koeler wordt - rond de 35 graden - met de volgende hittegolf in het volgende weekend.

Ik had Katharina een ijsje beloofd maar ze heeft het nu al te druk om even te gaan zitten hiervoor. Ook de Grieken weten dat het een warme dag wordt en komen vroeg en massaal op het strand af. Het is zondag en dus extra druk.

Ik verkas dus weer snel naar binnen en blijf de airco trouw gedurende de heetste momenten van de dag. Ik schiet niet zo snel op als ik zou willen maar dat is vaker in de automatisering. Goed programmeerwerk kost nou eenmaal zijn tijd. Ik praat ook wat met Kostas en kom te weten dat hij niet de enige eigenaar is. Samen met twee vrienden is hij dit avontuur begonnen, hij is de jongste. De andere twee doen het restaurantgedeelte. Beetje vreemde types, die andere twee, hoewel Kostas beweert dat het voelt alsof ze broers zijn.

Vooral degene die de keuken regelt is een echte schreeuwlelijk en je hoort hem regelmatig in de keuken uit zijn plaat gaan. Echt driftkikkertje. Ik weet niet of hij zo is of zo geworden is sinds hij Gordon Ramsay heeft gezien, maar ik mag hem niet. Gelukkig heb ik niets met hem te maken want dan zou het wel eens verkeerd kunnen gaan, hoewel hij naar gasten toe een heel ander gezicht op zet. Hij brulde ook al een keer tegen Kostas en ik keek toen vreemd op omdat ik nog niet wist dat hij - zoals Kostas het zegt - de "big boss" is. Blijkbaar heeft hij er het meeste geld in gestoken.

En dus verstrijkt de dag en hoef ik aan het einde niet terug naar de kamer want de strandspullen heb ik bij mij. Ik plons een paar keer in het zilte nat omdat het er buiten eenvoudigweg nog te warm is. Onder begeleiding van de muziek blijf ik tot de zon bijna helemaal onder is, een mooier begin van de avond kun je jezelf bijna niet voorstellen. Kostas en ik helpen Katharina opruimen en dan heeft ze eindelijk heel even tijd voor een ijsje. We zitten op het bankje en ze vertelt dat ze in Volos woont bij haar ouders en zus. Ze rijdt bijna iedere ochtend mee met Kostas en die neemt haar 's avonds ook mee terug want die woont ook in Volos. Lange dagen voor beiden. Dan springt Katharina alweer op want ze moet nog haar opbrengsten bij Kostas inleveren. Ik krijg van Kostas de cd mee die op het strand draaide en ik beloof hem ook wat muziek terug te geven.

Ik ga naar de kamer en zet de laptop aan het branden. Ik selecteer genoeg voor 8 cd's en dus moet er nog even fiks gefikt worden. Maar eerst een maaltijd en wel de laatste bij o Paris. Laatste maaltijden zijn bijna altijd een saganaki en paidakia. Ondanks de drukkende warmte en de klotsende oksels smaakt het uitstekend en lik ik met een glimlach mijn vingers schoon. Christos geeft mij nog een Cheinikken en dan reken ik af bij hem. Ik neem afscheid en hij hoopt dat het niet weer 4 jaar zal duren voordat ik langskom. Ik hoop het ook niet maar wat de toekomst brengt, weet ik ook niet. Ook van Paris neem ik afscheid en bedank hem voor de goede maaltijden.

Op de kamer gaat het branden van cd's nog even door. Ik stop bij nummer 4, zet de wekker op 07:50 en de airco op 25 graden. Om 01:10 sluit ik mijn luiken.

De vakantiedagen van 2009 op een rijtje