Reisverslag  Dag 53 - Woensdag 22 Juli 2009

 

06:45 Zoals ingesteld, daar gaat de wekker maar ik was al eerder wakker en heb lekker een half uur lang mijzelf uitgerekt met open balkondeuren en daardoor een frisse wind naar binnen latend. Al snel zit ik daarna in de eetzaal van een ontbijtje te eten en stap ik om 07:30 in de auto. Het eerste gedeelte van de route gaat over wegen die steeds meer slingerende wegen totdat ik in een dal een groot viaduct van de snelweg zie. Dan duurt het toch nog even voordat je bij de oprit komt want dan moet je eerst het hele dal door en dan weer omhoog klimmend naar de snelweg toewerken. Dit gedeelte van de weg is welbekend want die heb ik vaker gereden als je vanaf de Metsovo pas richting Kalambaka of Grevena reed.

Nu duik ik de snelweg op en dan gaat het een stuk sneller dan al die slingerende bergweggetjes. Tunnel in, tunnel uit, viaduct over en weer een tunnel in. Vindt je het gek dat ze knap lang over deze snelweg hebben gedaan. Alles ligt er piekfijn bij en zelfs in de tunnel van bijna 5 kilometer - onder de Metsovo pas door - heb je totaal geen gevoel van onveiligheid.

Aldus bereik ik na anderhalf uur vanaf vertrek de stad Ioannina. De 70 minuten van de dame daarmee met 20 minuten overschrijdend maar ik denk dat die ook een racecoureur als bestuurder heeft gehad. En geloof mij, ik heb echt geen toeristensnelheid aangehouden. Maar goed, veiligheid eerst en dat geldt dan vooral voor de omgeving van Ioannina. Ik ga rond de stad en richting Zagoria. Om 10:15 zet ik mijn auto stil in Ano Pedina.

Ik loop naar binnen en zie als eerste de oudste zoon van Rita en Yiannis. Die kijkt een beetje vreemd op maar laat mij toch de keuken binnenlopen. Daar ontmoet ik Yiannis en zijn ogen worden groot van verbazing. Dan begint hij te lachen en begroet mij hartelijk. Lena komt uit de keuken en herkent mij ook. Ik moet meteen vertellen waar ik allemaal geweest ben sinds ik iets meer dan een maand geleden Ano Pedina verliet. Rita blijkt in Nederland te zitten voor 10 dagen en dus heeft Yiannis samen met zijn zoon de hele dag dienst.

Ik krijg een koffie en even later zitten we buiten in het zonnetje wat te praten. Het is hier een stuk koeler en lekker fris, toch wat beter dan die laagvlakte met omringende bergen van Kalambaka. Yiannis geeft mij de sleutel van kamer 5 terug want hij had begrepen dat ik bleef slapen. Dat was kilometertechnisch wel beter geweest maar het hotel is nou eenmaal al voor 3 dagen geboekt en er liggen nog spullen van mij. Ik vertel hem dat ik graag tussen de middag van zijn kookkunsten zou willen genieten en dat ik voordat hij gaat slapen weer vertrek zodat ik hem niet hoef te storen voor een biertje. Lachend geeft hij aan dat dit prima is en komt even later te voorschijn als Yiannis de tuinman. Het gras moet gemaaid worden.

Ik blijf op het terras zitten met een goed leesboek en hoef voorlopig nog geen parasol. Er zijn wat wolkjes die de zon af en toe temperen en het is er dus heerlijk. Later komt de zon goed door en zoek ik toch de beschutting van een parasol. Ik hou dat vol totdat Yiannis mij vanuit de deuropening roept, het is etenstijd. Samen met zijn zoon mag ik aan tafel schuiven en eten we omelet, salade en keftedakia. Op Griekse wijze, iedereen prikt een vork in het voedsel wat hem aanspreekt.

We zitten nog even wat na te praten, ook over de rest van mijn vakantie en over de terugkomst van Rita. Die zie ik in ieder geval 12 augustus als ik de jam op kom halen. Nu wens ik Yiannis een goede rust toe en stap weer in de auto.

De terugrit verloopt ook uitstekend en om 17:00 zet ik de auto voor de deur van het hotel neer. Ik wil nog even plonzen in het zwembad maar dat ligt de gehele dag in de zon en het water is vies warm. Dus ga ik naar de kamer en lig wat te lezen. Mijn ogen vallen steeds dicht en ik geef er even later aan toe, even een hazenslaapje.

Het is 02:00 als ik wakker word. Dat is een iets ander slaapje dan bedoeld. Ik ben nu echter redelijk wakker en besluit muziek te gaan liggen luisteren. Om 04:30 zet ik de muziek af en rol mij op een zij. Ik sluit mijn luiken, voor een tweede keer.


De vakantiedagen van 2009 op een rijtje