07:45 De wekker gaat maar ik ben al wakker. Het is droog maar wel bewolkt. De laatste spullen worden ingepakt en het ontbijtbuffet aangevallen. Daarna is het afrekenen en afscheid nemen van Katharina. Ik moet Griekse daadkracht, woorden en handbewegingen maken alvorens ze een fooi wil accepteren. Maar ik bedoel het goed en dat snapt ze ook wel. Ik bedank haar voor alle goede zorgen en hoop haar over 2 jaar met heel haar gezin in goede gezondheid weer te zien.

Het is 09:15 als ik Naousa via de hoofdweg ga verlaten. Maar ik heb nog wel plaats voor 15 flesjes retsina en die worden nog even gehaald bij de supermarkt. De vrouw die mij gisteren hielp met het vinden van een geschikte kartonnen doos kijkt mij verbaasd aan. Ik vertel haar dat alles op is en er straalt nu ongeloof van haar gezicht. Ik maak haar dan duidelijk dat het naar Nederland gaat en ze wenst mij lachend een goede reis. Je betaald vanaf dit jaar wel 11 cent statiegeld per flesje. Toch zie ik mij niet over twee jaar met 35 flesjes terugrijden om statiegeld te innen. Hoewel, met de flesjes die ik thuis heb, zou ik dan wel winst kunnen behalen.

Volgeladen ga ik richting Veria en dan - op de snelweg Egnatia Odos - de bergen door. Moeiteloos want de diesel is krachtig genoeg. Het blijft indrukwekkend zoals de snelweg zich door de bergen heen wurmt. Ja, de omgeving is af en toe wel wat aangetast maar Griekenland is er wel bereikbaarder door geworden. Voor Ioannina heb je al de afslag Zagorogoria. Je gaat dan een stukje over de oude weg van Metsovo naar Ioannina, door mij veel bereden, en gaat dan langs de noordoostkant van Ioannina de Zagori in.

Ik neem dus die afslag en slinger mij door de bergen. Dan is de snelweg toch echt een stuk beter, tenzij je van sturen houdt en de tijd hebt. Ik rijd langs Ioannina en richting Ano Pedina. Om 12:15 zet ik mijn auto stil voor hotel Porfyron. Kymon en Staas, de zonen van Rita, zien mij als eerste maar binnen ontmoet ik Rita. Onder het genot van een frappee praten we bij. Yiannis is met zijn 20 jaar oude auto nu toch maar naar de garage gegaan. Hij moest nu iedere 20 kilometer een fles water in de radiator gooien. Ik koop de nodige jam (ja Pa, dat wordt dooreten!) en ook nog wat tsipouro (vies spul). Dat verdwijnt nog gemakkelijk in de auto.

De zus van Rita is op bezoek, samen met man en kinderen. In het hotel is het nu rustig maar de komende dagen zit het vol. Het heeft hier ook geregend en bijna was een concert hier in het water gevallen. Ik tik wat dagen weg op de laptop en zit ook wat te lezen terwijl Rita haar zus opzoekt. Dan komt Yiannis thuis en die kijkt lachend naar mij, de kokkino-mavro Ollandos (de roodbruine Hollander). Ik word door Rita uitgenodigd om mee te gaan met hun want ze gaan uiteten in Elati. Ik rijd met mijn eigen auto want ik ga daarna door naar mijn hotel, ten zuiden van Ioannina.

Onder de plataan zitten we met elkaar te praten en van het uitzicht te genieten. Dat doen we daarna ook van het eten en ik tref weer Griekse gastvrijheid aan. Diverse voorgerechten en paidakia waar we dusdanig lang op moeten wachten dat zelfs Yiannis zich afvraagt of de kok soms eerst nog de lammeren moest slachten. Maar het smaakt prima en Rita "dwingt" mij ook het laatste stukje van de schaal op te eten.

Het is 16:15 als ik afscheid van iedereen neem, vooral van Yiannis en Rita. Ik blijf nog heel even in het dorp rondlopen om plaatjes te schieten terwijl zij terugkeren naar het hotel. Yiannis hoeft vanavond echter niet te koken want de andere gasten (Engels) hebben aangegeven vanavond niet in het hotel te eten.

Ik rijd niet veel later de bergen uit en richting hotel. Epirus Palace, vijf sterren luxe. Ik vind een prima parkeerplek en die blijkt even later precies onder mijn kamer, 272, te zijn. Een Kingsize bed en mooie badkamer. Hier ga ik de avond en nacht wel doorkomen. Ik loop eerst nog even wat rond en ontdek een shop met belegde broodjes. Ik vertrek voor het ontbijt morgen en koop nu wat broodjes voor de ochtend en voor op de boot.

Dan bel ik Berry op en feliciteer hem. De ontvangst is binnen in de kamer echter minimaal en ik hang dus uit het raam om een goede verbinding te hebben. Ach, het is toch je broertje. Daarna lig ik op bed nog wat te lezen en te zappen. Om 23:00 vind ik het welletjes en lekker dwarsliggend sluit ik mijn luiken.

De vakantiedagen van 2009 op een rijtje