|
06:00 Het schip vaart nog en ik word wakker van de wekker. Ik eet mijn laatste boterham en maak mij gereed voor ontscheping zoals de omroepster verzoekt. Het is 06:50 als ik het schip verlaat en de auto richting Chersonissos stuur. Ik wil bij de Lidl meteen wat boodschappen doen. Ik weet alleen niet of die hier al om 07:00 open gaat of om 08:00. Daar aangekomen blijkt het 08:00 te zijn en heb ik 40 minuten wachttijd. Iets terug op de oude weg naar Heraklion (bij Gouves) zit een koffietentje wat al open is. Daar zit ik in de opkomende zon terwijl ik een freddo naar binnen nip.
Iets voor achten, het lijkt een zaterdagochtend wel bij AH te Meppel, sta ik voor de deur van de Lidl te wachten. Een half uur later heb ik mijn boodschappen gedaan en kan ik richting appartement Sinero tussen Malia en Stalis rijden. Als ik daar aankom staat Mike mij lachend en zwaaiend te begroeten. Hij is bezig met het ophangen van een nieuw bord boven de ingang en kan er wel een handje bij gebruiken. Maar eerst begroet hij mij hartelijk en helpt hij mij wat spullen naar kamer 1 dragen, waaronder de boodschappen die ik meteen in de koeling help.
Daarna help ik hem en hij is daar blij mee. Er komt ook een bordje boven de receptie en daarna moet hij kamer 2 nog inrichten. Kamer 1, mijn kamer de komende 15 dagen, is dat al want ze hebben alle wanden opnieuw gesausd, nieuwe gordijnen opgehangen en nog wat verdere verfraaiingen aangebracht. Mike heeft koffie besteld en als die door de scooterdienst wordt gebracht haal ik die op en reken ik af.
Als hij klaar is geeft hij mij een rit naar de scooterverhuur. Echter, de verhuur heeft of oude scooters of heeft nieuwe zonder verzekering. Stavroula is er niet en dus vraagt Mike wat ik wil gaan doen. Zonder verzekering zal ik nooit doen, maar ik vind het wel vreemd. Echter, ik wil ook niet wachten tot Stavroula er weer wel is. Mike heeft een vriend die Sterling verhuur heeft. Ik besluit dat we daar gaan vragen. Die komt met dezelfde prijs die Stavroula mij al jaren geeft en ik heb nu een nieuwe Piagio (HIZ-8) onder mijn kont. Met mijn eigen helm natuurlijk die ik weer vanuit Nederland heb meegenomen.
Via het tankstation, want je krijgt de scooter altijd bijna leeg mee, gaat het naar de boekhandel van Pellagia. Daar word ik door haar hartelijk begroet en even later ook doro haar jongste zoon Mantheo. Mike komt niet veel later op de scooter eraan, hij heeft de pickup weer gestald en rijd het liefst met de scooter. Maar bij klusjes is die wagen wel handig. We zitten een tijd bij te praten als Mike mij aankijkt en zegt dat hij moet denken aan paidakia, lamskoteletten. Pellagia is meteen om en Mike gaat het vlees halen. Daarna rijd ik met hem mee naar hun huis om de bbq aan te gaan steken. Pellagia en Mantheo komen niet veel later.
Een uur later zitten we bij de buitenkeuken te smullen van paidakia met lekkere salade en frietjes. De aanwezige biertjes worden gedeeld en alles is ruim voldoende. Zo, welkom op Kreta! En nee, de liefde van deze vrienden gaat bij mij niet enkel door de maag, maar het helpt wel. Hierna ga ik terug naar de kamer en ga ik even liggen. Ik val niet in slaap maar rust toch.
Dan krijg ik een sms van Ruud met de mededeling dat hij thuis is van werk. Ze werken niet meer bij Malia Park, het hotel. Maria is vanwege haar gezondheid gestopt en Ruud is toen ook gestopt en werkt nu als bestuurder bij een Jeep safari. Het zijn grote landrovers waar 8 gasten maximaal in passen en ze gaan de bergen in. Hij heeft nu een dagbaan, van 08:30 tot 17:30 ongeveer. Hij tobt ook wat met zijn gezondheid maar het gaat weer de goede kant op.
Ik kom bij hun huis aan en word opgewacht door de nieuwste aanwinst, een jonge Jack Russel, genaamd Cooper. Daarom moet ik nu eerst door een hek heen en Cooper weet niet wat hij nu moet doen. Ik zie Ruud, Maria en haar moeder in de achtertuin zitten. Terwijl ik hun begroet komt Cooper in een soort adhd modus. Als een dolgedraaide draait hij rondjes om iedereen en stopt dan soms even om voorzichtig mijn geur op te snuiven. En dan weer cirkelend, zo snel dat Ruud er duizelig van wordt!
Uiteindelijk komt Cooper tot rust en maak ik kennis met zijn vlijmscherpe nageltjes als hij tegen mijn benen omhoog springt. Met Ruud en Maria heb ik ook voldoende om bij te praten, we hebben elkaar in de wintermaanden sporadisch gesproken. Maar ach, daar hebben we nu de tijd voor en dan hebben we elkaar in ieder geval weer wat te vertellen.
De avond valt in en het koelt genoeg af om naar boven, naar hun huis te verkassen. Daar praten we verder en zitten we daarna wat tv te kijken, totdat ik Ruud zijn ogen iedere keer zie dichtvallen. Ik kan mij herinneren dat ik dat ook hier een keer gehad had, toen ik de nacht op de boot weinig tot niet geslapen had omdat ik geen hut had. Dus wens ik hen een goedenacht en ga ik ook richting bed. Ik was in korte broek naar ze toe gegaan en dat merk ik nu goed. Van de kou word ik weer helemaal wakker! Toch sluit ik om 23:00 mijn luiken.
|
