|
06:45 Het lijkt wel alsof ik geen vakantie heb! Maar goed, snel een ontbijtje en een kop koffie en dan Berry ophalen. Daar zijn de vrouwen al in stelling gebracht om de kapsels in de juiste krul te brengen. Berry en ik hebben daar minder tijd voor nodig. We vertrekken naar Meppel en kleden ons daar om in de nette pakken. Om 09:00 zijn we strak in pak en gaan we het bruidsboeket ophalen.
De dames zijn nog niet klaar voor het "ophalen van de bruid door de gom" en dus pauzeren we even bij de beheerders van de sportkantine. Dan krijgen we het seintje van ceremoniemeesteres Henka (heb ik al gezegd dat ze dat fantastisch heeft gedaan !?!) en kan Berry zijn bruid ophalen. Fotograaf en cameraman leggen het moment vast dat Frances in een schitterende creatie te voorschijn komt door de Baanderdeuren en Berry een lange tijd compleet stil krijgt. Dat wil wat zeggen!
Dan gaan we het bos in en bij een doorbrekende zon worden er mooie foto's geschoten van het bruidspaar, het bruidsmeisje Julia en hond Ollie. Die laatste twee spelen straks nog een rol van betekenis. Na de fotosessie eten we een broodje in het bos, klaargemaakt door mama Truus. De ceremonimeesteres (Henka, heb ik al gezegd dat je het fantastisch hebt gedaan !?!) fotograaf, cameraman, hond, bruidsmeisje en haar vader vertrekken en ik blijf achter - zoals goed chauffeur betaamt - bij mijn opdrachtgevers. Wij vertrekken later naar het huis van Frances haar vader. Daar staan beide families, de ruitervereniging en de koets op ons te wachten.
Frances steelt de show met haar mooie jurk en ook Berry krijgt complimentjes. Na de nodige foto's is het dan tijd om de stoet in gang te zetten. Ik rijd voorop, dan wat minder paarden (ik heb er 163), dan de koets met twee paarden en het bruidspaar, dan weer wat ruiters te paard en dan broertje Harry die de stoet van achteren beveiligd. Zo gaan we langzaam maar zeker naar de trouwzaal van Staphorst.
Op de route staan al veel mensen naar ons te kijken en ons op te wachten. Zelfs de heren van het volleybalteam van Berry zijn op een platte wagen present. Bij de trouwzaal staan nog meer mensen ons op te wachten. Niet iedereen gaat in de zaal passen.
De trouwceremonie was heel mooi. Er werd een kaars ontstoken voor de mensen die helaas niet meer onder ons zijn maar er eigenlijk bij hadden moeten zijn. Gelukkig had de ontspannen sfeer een goede invloed en werd er ook voldoende gelachen om anekdotes en familiaire onthullingen. Dat laatste heeft geen invloed gehad op de beslissing van het bruidspaar en beide zeiden volmondig Ja! Daarvan was ik getuige wat ik mocht bevestigen op de huwelijksakte (heb nog wel gecontroleerd of er niet een tweede contract stiekem onder zat).
Daarna ging de optocht terug en stopte bij een manege. De overige gasten waren al doorgereden naar de feestzaal bij de boerderij van het echtpaar (ja, nu kan ik ze zo noemen). Ik kreeg de twee wettige bedgenoten bij de manege weer in de auto en heb hen veilig bij hen thuis afgeleverd. Het middagprogramma was voor de families en goede vrienden waarin wat stukjes werden opgevoerd.
Hierna heb ik de auto naar huis gebracht, het pak uitgetrokken en iets makkelijkers aangetrokken. Ik werd door Pa weer naar het feestterrein gebracht zodat de bierkraan ook voor mij los kon. Toen begon het avondprogramma, werd de barbecue ontstoken, had de cateraar het goed voor elkaar, was het bruidspaar blij met de enveloppen en de toiletwagen en werd het een druk en gezellig feest! Het was nog steeds heerlijk weer, dus iedereen liep lekker door elkaar en de tenten en de stal werden enkel gebruikt als beschutting voor de zon en het beetje wind.
Om 23:30 nam het bruidspaar de microfoon, bedankte iedereen voor hun komst en sloot het feest af. De koffie smaakte goed en iedereen keerde tevreden huiswaarts. Aangezien ik er morgen weer vroeg uit moet voor mijn zaterdagse rondje, was het ook welletjes (na een lange maar mooie dag) en werd ik door mijn ouders keurig naar mijn woning begeleid. Even napraten over alle gebeurtenissen maar om 0:30 werden toch wel de luiken gesloten.
|
