|
08:45 Ik word wakker en na het gebruikelijke ochtendritueel ben ik de eerste die beneden is. Ik pak mijn boek en ga lekker op de bank liggen lezen. Niet veel later komt een nog slaperige Yiannis door de deur. Hij is verbaasd dat ik al wakker ben en ook dat ik nog geen koffie heb. Maar ik heb daarin nog geen opleiding gehad voor wat betreft de koffiemachine.
Dus Yiannis zet koffie terwijl ik doorlees. Ik krijg kort daarna een lekkere bak koffie voorgezet en Yiannis verdwijnt in de keuken om een ontbijtje voor mij te regelen. Ondertussen is ook Rita aanwezig en zij voorziet mij van wat heerlijke jam. Ze haalt uit de kelder ook wat voorraad omdat ik aardig wat jam mee ga nemen richting Nederland voor mijn pappa. Die is er dol op, niet dik belegd maar wel elke dag.
Ik ga vandaag achter de laptop want ik wil nog wat muziek branden voor Rita en de wind is wel iets gaan liggen maar het is zeker geen warme Griekse dag. Uit de wind en in de zon is het goed uit te houden en zo zit ik dan ook een frappee te drinken. Ook zit ik nog wat andere zaken te regelen (wat ik tenminste zonder internetverbinding kan doen) en sluit dan de laptop. Maar niet om hem op te bergen maar om naar het kafenion te gaan in Kato Pedina. Ik was vrijdag bezig met werken toen de stroom uitviel. En dat moet voor het eind van het weekend nog wel afgemaakt worden. Dus open ik de laptop in het kafenion en ga aan het werk. Het valt mee en ik ben keurig voor de lunch van 14:30 terug.
Die lunch wordt namelijk buitenshuis genuttigd. We gaan in de Audi van Yiannis en Rita, 20 jaar oud maar rijdt nog prima. In een restaurant aan de E-90, niet ver van de geboorteplaats van Yiannis Binnen lijkt de taverna wel op een oud restaurant op de hoge veluwe. Veel opgezette dieren maar daarnaast ook allerlei andere kitsch (nee, geen kunst). Wij gaan onder een grote plataan zitten en genieten van een heerlijke maaltijd. Yiannis rijdt ook weer terug en om 16:00 zijn we terug bij het hotel. Daarna duik ik met een leesboek op bed. Wat een leven toch. De wind is nu bijna geheel gaan liggen maar de temperatuur haalt de 22 graden niet. In Nederland begint het nu broeierig warm te worden, maar gelukkig is het hier niet zo vochtig.
Begin van de avond komt Lena langs. Ze heeft abrikozen die rijp genoeg zijn om in gebak verwerkt te worden. Terwijl dat in de oven staat gebruikt ze hier de douche omdat in haar huis de verwarmingsketel het begeven heeft. En aan de zon heeft ze thuis niets want het huis staat het meeste van de dag in de schaduw van de omringende bergen. Ik krijg het gebak te proeven en dat smaakt prima. Ze neemt dan afscheid van mij. Ik dacht dat ze morgen ook een massage zou nemen maar de plannen zijn gewijzigd.
Het bakblik met gebak gaat de wandeling naar haar auto echter niet overleven want op de trap valt het blik uit haar mandje en ligt het gebak op straat. Een schreeuw is voldoende om Rita en mij naar buiten te doen snellen. Eerst zijn geschokt en hebben medelijden met Lena. Maar het kleine meisje zit de restanten van de stoep te halen en stopt onaangetaste delen zo in haar mond. Dat is zo lachwekkend dat we in de lach schieten. Ook Lena besluit dat lachen maar het beste is, ze kan er toch niets aan veranderen. Ze krijgt de elektrische oven mee in de auto en het gebak wat de val overleefd heeft gaat toch nog mee. Ik neem nogmaals afscheid van haar en moet beloven haar een kaartje vanuit Kreta te sturen.
De avond wordt al lezend en tv kijkend al een flink stuk op weg geholpen. Ik hoef geen avondeten maar we gaan wel een borrel halen in het mountain resort wat hier in Ano Pedina is gebouwd. Je kan er (vooral in de avond) niet omheen. Vele lampen belichten alle gebouwen. We lopen erheen in de kille avondlucht. Van buiten is het netjes in de stijl van de omgeving gebouwd maar binnen is het onwerkelijk strak. Maar het is het net niet en het vele personeel heeft bijna niets te doen want het is er erg stil. Bijna geen gasten en dit project heeft miljoenen gekost. De eigenaar is echter behoorlijk rijk maar wel op de goede manier. Hij heeft vele goede doelen en gedraagt zich ook normaal. Enkel de vrouw van de eigenaar ontmoeten we terwijl we aan de bar van een wijntje nippen en ondertussen uit de keuken allerlei hapjes krijgen aangereikt.
Het is tegen middernacht als we teruglopen richting hotel. Morgen een massage en dan verlaat ik Ano Pedina. Voor de laatste keer ga ik dus liggen slapen in dit heerlijke berghotel en sluit om 0:40 mijn luiken.
|
