|
08:30 Vertrekdag uit Kastoria. Maar eerst een lekkere douche en dan een ontbijt. Het heeft vannacht toch wat geregend want de grond is nog vochtig. En het is flink afgekoeld. Beneden zit Thomaie achter de balie en moeders zit bij het ontbijt.
Ik ga na het ontbijt mijn spullen pakken. Die zijn zo ingeladen en dan is het tijd voor vertrek. Met een lach vertel ik dat ik niet weg kan rennen omdat er twee agenten een koffie zitten te drinken en ondertussen bezig zijn op een laptop. Margaryta en haar moeder komen ook afscheid nemen en ik vertel ze dat ik erg genoten heb van het hotel. Ik hoop er zeker nog een keer terug te keren.
Met een frappee voor onderweg ga ik richting Naoussa. Ik neem dit keer geen binnendoor weg maar kies voor de snelwegen. Dat is echt een genot om op te rijden! Ik hoef maar een keer tol te betalen (€2,80) en kan dan helemaal tot Veria doorrijden. Het is wisselend bewolkt maar de temperatuur stijgt wel snel richting de 30 graden.
Ik bereik Veria om 12:00 en een half uur later rijd ik Naoussa in. Ik zie dat de Lidl is verdwenen op de plek waar ze normaal zat. Zal toch niet door de crisis komen? De weg is bekend en al snel zet ik de auto bij hotel Hayati neer. Ik word verwelkomd door Dimitra (ook wel Toula genoemd), waarmee ik ook gesproken heb toen ik het hotel wilde boeken. Ze ziet er goed uit en ook met Akis en de kinderen gaat alles goed.
Al snel heb ik kamer 22 in beslag genomen en zit ik met een frappee op het terras. Dan komen een voor een de andere bekenden langs. Eerst Akis, dan Nikos en later ook Katharina. Ik kijk met verwondering naar de kinderen van Dimitra en Akis. Georgia was 2 jaar geleden een kleine baby en wordt nu door Akis al gekscherend Taliban 3 genoemd. Taliban 2 is hun dochtertje Mara, die nu al echt een Griekse meid begint te worden. En Taliban 1 is natuurlijk Dimitra. Maar ik merk al snel dat Taliban 3 de meest echte Taliban is. Heeft die meid een willetje zeg! Goeiedag! En die is nu pas 2 jaar, die zal over 10 jaar in de pubertijd raken! Ik zit Akis nu al bang te maken.
Katharina komt met Jorgos en Eliza. Eliza is nu 11 en begint een verlegen bakvisje te worden. Ze moet van haar ouders Engels met mij spreken want ze betalen fiks voor extra lessen in deze taal. Toch is ze te verlegen om, zeker met haar ouders erbij, in het Engels te praten. Ik zal deze week haar nog wel een paar keer zien en dan zal het vanzelf wel beter gaan. Jorgos is de lieve kleine jongen (hij is 8 maar aan de kleine kant) die zich tussen al dat meidengeweld staande moet zien te houden.
En zo heb ik beide families weer ontmoet en is het ondertussen tijd geworden voor een hap eten. Ik ga naar mijn favoriete restaurant, Inomagieremata, om daar een maaltijd te eten. Ik zie Dimitris en hij verwelkomt mij hartelijk. Hij spreekt weinig tot geen Engels en dus probeer ik in mijn beste Grieks mij verstaanbaar te maken. Athina zie ik niet. In de loop van de maaltijd krijg ik wel de indruk dat ook hier wel eens sprake kan zijn van gezinsuitbreiding maar zeker weten doe ik het niet. En ik wacht nog wel even tot ik Athina zie om het te vragen, want zover gaat mijn Grieks ook niet.
Na het eten loop ik wat door het centrum. Zeker de bars langs het park zijn altijd gezellig druk, welke dag van de week je ook neemt. De oudere jeugd en de jong volwassenen zijn hier ruim vertegenwoordigd. Maar je moet niet vreemd opkijken als daar tussen ouderen zitten, soms ook wel gezamenlijk in discussie verwikkelt. Ik ga echter terug naar het hotel en richting kamer. De gordijnen zijn gemaakt van lichte stof en ik heb morgenochtend de zon al op de kamer. Dus echt uitslapen doordat het donker blijft zit er niet in. Om 23:30 sluit ik mijn luiken.
|
