|
08:40 Wakker, net voor de wekker. Vandaag ga ik met Elsbeth, Brigitte en de kinderen mee naar de andere kant van het eiland. De kinderen willen graag naar Yiolla, dat is "het gat", de lagune waar ik al twee keer ben geweest. Gezien de warmte heb ik daar dus nu hartelijk voor bedankt. Maar de volgende stop is een strandje in een mooie baai met een loungebar erbij. Die ga ik dus verkennen terwijl de kinderen met hun moeders het gat bezoeken.
Maar voordat je dat gat kan bezoeken moet je natuurlijk wel vertrekken. Beide dames dachten om 10:00 te kunnen vertrekken. Ik tref ze in de keuken aan en ze zijn net klaar met het ontbijt. De kinderen moeten nog van alles doen en Elsbeth staat alweer te poetsen alsof de koningin zo op bezoek gaat komen. Maar ze heeft het niet van een vreemde, ik verdenk haar moeder hier ook van en ik blijk gelijk te hebben.
Ondertussen praat ik wat met Brigitte over eilanden en welke het mooiste zou zijn. Die keuze is gewoon niet te maken hebben we beide al snel geconcludeerd. Ook een eigen huisje als vakantiehuis is niet rendabel. Dan zou je minimaal 3 tot 6 maanden er moeten verblijven.
Het is ondertussen 11:00 geworden en er begint een schot te komen in het vertrek. De moeders willen het gat overslaan maar volgens mij denken de kinderen daar heel anders over. Brigitte heeft het nog nooit gezien en ik beschrijf de omgeving een beetje. Het is zeker een bezoek waard. De kinderen zitten in de auto maar Ruben wil Sjonnie mee. Sjonnie verdient even een introductie. Sjonnie is een opblaasbare zeeleeuw, kleur blauw, waarvan de kinderen hebben geconstateerd dat ik enige gelijkenis zou hebben. Dat ik geen snor heb, niet blauw ben (tenminste niet als de kinderen mij zien) en niet opblaasbaar ben, ontgaat de kinderen. Brigitte staat dus Sjonnie in hun Opel Antara te proppen en als dat niet meteen lukt vraagt ze of ik Sjonnie wil meenemen. Die past gelukkig echt niet op mijn achterbank.
En dus wordt Sjonnie enigszins leeg gelopen in de Antara gestopt en rijd ik achter een blauwe zeeleeuw aan het eiland rond. Dat gaat niet zo snel als we zouden willen. Eerst een knots van een Tsjechische bus met een buschauffeur die ook niet goed weet hoe hij het gevaarte door de smalle straatjes moet sturen. Het is een wonder dat we door de kronkel bij Panagia komen en pas bij Golden Beach zien we kans om luid toeterend de bus in te halen (en wij zijn niet de eerste en ook niet de laatste die dat doen).
We stoppen bij het klooster aan de zuidkant. Het grootste gedeelte staat in de steigers en wordt voor veel geld verbouwd. Dat zet wel sommige Grieken aan het denken. De kerk heeft ontzettend veel geld, zouden ze de Griekse bevolking nu niet wat bij kunnen staan? Wij steken kaarsjes op, de kinderen voor hun overleden oma Peppina en ik voor iedereen die mij lief is.
Daarna proberen we van de parkeerplaats af te komen die geblokkeerd wordt door een Griekse bus en aankomende Grieken. Pas na enige krachttermen wordt er wat ruimte gemaakt zodat we verder kunnen. Al snel bereiken we de afslag naar het gat maar Elsbeth rijdt er voorbij. Ze gaan bij de pomp verderop eerst flesjes water halen want ze gaan het gat wel bezoeken. Ik heb ondertussen ook (iets verder dan de pomp) de afslag naar Salonikios bar gevonden. Een zandweg met eerst rood zand en later geel. Ik ben blij dat mijn auto nog niet gewassen heb.
Na 1,5 kilometer zandweg (wel goed te rijden) kom ik geparkeerde auto's tegen. Een net verhindert verder rijden. Ik zet de auto neer en ga te voet verder, zonder spullen, Eerst maar eens verkennen. Ik loop richting strand waarbij de weg flink daalt. Ik word meteen verwelkomd door een Griekse man die zicht voorstelt als Vasilis. Het is een kleine baai, een strand bestaande uit kleine kiezel, ligbedjes (maar niet veel), een caravan als kantina, ligstoeltjes onder de bomen en twee hangmatten. Ik bestel een frappee terwijl in de verte de generator hoorbaar is. Want die zorgt voor de elektriciteit in de verlaten gebied. Zowel om zaken gekoeld te houden als ook voor de muziekinstallatie waaruit lekkere loungemuziek komt.
Ja, dit is wel goed vol te houden. Ik ga mijn spullen ophalen en merk dat de klim tegen valt. Maar goed daarna is het weer lekker uitrusten onder de bomen, de beste en meest natuurlijke vorm van een parasol. Ik sta ook nog wat te praten met Vasilis. Hij komt van Lefkada en kijkt op waar ik allemaal al geweest ben en hoe goed mijn Griekse uitspraak is.
De tijd verstrijkt lekker onder de bomen met een leesboek en dan belt Brigitte. Ze hebben het gat bezocht en rijden nu de zandweg op. Ze vragen naar een beschrijving van de weg en ik geef ze dat. Even later hoor ik een auto brullen en daar zijn ze dan. Ze hebben geluk want het net is weg dus ze kunnen dichterbij het strand komen.
De kinderen zijn nog vol van het gat maar liggen ook hier snel in de zee te springen. Ik hoor van Tijn dat ze van het hoogste punt erin zijn gesprongen (elkaar opjuttend). Ik heb niet gehoord of de moeders dit voorbeeld hebben gevolgd maar ik denk van niet. Ik zou dat ook niet gedaan hebben.
De middag verstrijkt in de zee of onder de bomen. Het is wel heel warm en ik merk het aan mijn hoofd. Dus vertrek ik eerder dan de dames. Die willen in Panagia nog gaan eten met de kinderen. We hebben vanavond echter ook een concert gepland staan in het theatro van Thassos stad. Ik wil nog even plat want ik wil niet vanavond moeten afzien met hoofdpijn. De routeplanner stuurt mij langs de andere kant van het eiland. Meer kilometers maar wel sneller omdat de weg minder kronkelt. Zodoende heb ik ook deze keer een rondje Thassos gemaakt.
Thuis gekomen duik ik even mijn bedje in en word om 19:30 door de wekker weer gewekt. De dames en kinderen zijn nog niet thuis, de auto ontbreekt. Een Elsbeth wilde niet zo laat naar het concert. Dat wordt weer stressen. De kinderen blijven thuis met lekkers en een paar dvd's. Ik ga even lekker douchen en kleed mij aan. Ik hoor de auto om 20:15 aan komen stuiven. Het concert begint om 21:30. Niet veel tijd dus.
Ik ben om 20:45 net klaar met alles als de deurbel gaat. Stelios staat er en vraagt of ik samen met hem eerst een tsipouro wil gaan drinken bij het kafenion aan de oude haven. Dat wil ik wel en dus ga ik met hem mee. Aan de haven zitten we te kijken naar de aankomende boten en langslopende mensen. De dames komen dus later, hoewel ik Chrisa eerder zie.
Net als wij onze flesjes water hebben en richting Theatro lopen komen de dames op de scooter aanrijden. Die zetten hem iets verderop neer en dan gaat de beklimming in een fiks tempo beginnen. Allemachtig! We stuiven wat oudere mensen voorbij en ik kan met moeite Elsbeth en Stelios bij houden. Heftig zwetend bereik ik het Theatro, dat gaat even duren voordat ik het weer koel ga krijgen. Gelukkig hebben we water en zijn de dames ook nog zo lief geweest om een blikje koud bier mee te nemen.
Dit concert wordt gegeven door een voor mij onbekende zangeres. Ze heeft een jongere zanger meegenomen en het wordt een vreemd concert. Het begint wel redelijk op tijd en het is een mooie omgeving. Maar Griekse liedjes worden afgewisseld met Engels en in het begin zijn de zangstemmen bijna niet te horen, ze worden overstemd door de muziekanten. Ik heb het nog steeds heet maar ben niet de enige. Menigeen zit te wapperen op de banken en ook de muziekanten hebben het warm.
Het tweede gedeelte gaat beter en vooral de zangeres komt nu beter uit de verf (of moet ik zeggen uit de muziek?). Maar ook nu komt de jonge zanger met Engelse songs uit de 60 en 70's. Het geheel heeft soms een psychedelisch effect. Zeker door een uitbundige gitarist die denkt dat hij de show steelt. Ik vind hem echter (op afstand) lijken op een kruising tussen John Cleese en Hitler. En dan beginnen ze ook nog een Duitse song te spelen die ook door Rammsteinn gespeeld had kunnen worden.
Maar goed, zoals gezegd, het einde vergoedde veel en toen werden er wat Griekse songs door een groot deel van het publiek meegezongen. Het is na middernacht als het concert eindigt en we massaal de trappen afgaan richting haven. Dat gaat een stuk beter. We besluiten nog een drankje te drinken en al snel zitten Elsbeth, Stelios, Brigitte, Chrisa en ik aan de drank. Brigitte is toch benieuwd hoe het met de kinderen gaat en ze vertrekken morgenochtend bijtijds weer terug naar Nederland. Dus die gaat met de scooter alvast naar huis. De rest blijft nog even van de lekkere avond genieten want de temperastuur is nu eindelijk gezakt.
Toch is het om iets na 2:00 ook voor ons welletjes en gaan we richting huis. Om 02:45 sluit ik mijn luiken.
Even buiten het verhaal om:
Het is nu zondag 24 juli terwijl ik dit net geschreven heb. Ik ben van Thassos af en gisteren in Kala Nera aangekomen. Daar heeft mijn oude laptop het begeven, althans de harddisk. De gehele ochtend heb ik moeten besteden om de nieuwe laptop zodanig in te richten (gelukkig had ik (externe) backup en kon ik toch nog iets van de schijf af halen). Dus ik ben pas tegen 15:00 aan het bijwerken van het verslag toegekomen. Het is nu 18:30 en ik ga nu echt niet verder maar verlang ernstig naar een duik in de zee. Morgen of overmorgen zal ik het verslag verder bijwerken.
|
