|
07:15 Ik ben een uur voor de wekker wakker. Maar het vroege uur kan ik goed gebruiken om nog enigszins koel en in de schaduw de auto in te laden. Ik heb ook een tas met spullen gekregen voor Opa Pronk. De ouders van Elsbeth zijn eind augustus weer op Thassos maar het is geen lichte tas. Voor mij een kleine moeite en het scheelt hen sjouwen. Ik kan de tas bij thuiskomst dus niet meteen afleveren want we wisselen elkaar af qua bezoek aan Griekenland.
Het inpakken van de auto gaat prima maar ik heb niet heel veel ruimte meer over. Hoewel ik bepaalde zaken nu ruimer heb ingepakt dan in het begin. De zon komt ondertussen over de villa heen en ik sta in de zon te bakken. De laatste spullen komen straks, daar is al ruimte voor gereserveerd. Ik duik voor een laatste keer het zwembad in. Van de kikkers ontbreekt ieder spoor. Ik denk dat de vlucht ze dit keer wat slecht bevallen is. Ik doe daarna nog een paar boodschappen en heb daarna een ontbijtje.
De laatste spullen gaan in de auto en ik kijk de villa nog een keer na. Ik denk dat er niet heel veel werk is voor de schoonmaaksters. Boffen die ook een keer met dit warme weer. Ik laat de sleutels in de deur en rijd de auto in de garage onder huize Sinodias. Stelios is al aan het werk, Tijn (eindelijk) aan de studie en Elsbeth druk bezig in de keuken terwijl Tim en Ioli een potje pesten (met kaarten) en hun moeder qua poetswerk lekker aan de gang houden. Kortom, een normale dag. Ik reken de villa af en was er heel blij mee. In het appartement (zonder airco) had ik vast slechter geslapen met deze warme dagen.
Ik sta in de keuken nog een tijdje met ze te praten maar dan is het tijd om een veerboot te gaan halen. Ik wil de boot van 11:45 hebben en dus neem ik afscheid van de kinderen. Elsbeth is ondertussen wasvrouwtje aan het spelen en in het washok nemen wij afscheid (nee keurig netjes, geen kikkerpraktijken!). Ik krijg een blik olijfolie uit Thassos mee en kan dus thuis weer eens een vergelijkend warenonderzoek doen. Hoewel vanuit Thassos nu ongetwijfeld geroepen wordt dat het niet hoeft omdat hun olie de beste is. Helaas zeggen ze dat van iedere plaats in Griekenland. Vast staat dat het vele malen beter is dan olijfolie uit Italië of Spanje.
Het is nog even steken om de zware auto weer netjes uit de garage te krijgen maar dan toeter ik en verlaat (met weemoed) de plek die ik liefheb. Ik hoop er volgend jaar weer te zijn! De boot haal ik keurig op tijd. En om 12:30 rijd ik op het vaste land de boot af en begin ik de reis naar Pelion, Kala Nera. De reis verloopt prima, bij Thessaloniki wordt het even bewolkt en valt er zelfs even een spatje regen. Maar de weg wordt er niet nat van en ik kan rustig verder rijden.
Wel zie ik bij een aantal tolpoortjes rijen taxi's staan. Ze staken nu al 4 dagen omdat de bezuinigingen en de btw verhogingen hun hard treft. Of ze er veel mee bereiken valt echter te betwijfelen. Wel bereiken ze ermee dat ik een tolpoort zonder betaling kan passeren. Maar ook dat tekort zal ergens vandaan moeten komen. En uiteindelijk is het vooral het gewone volk wat voor de lasten op mag draaien. De rijke minderheid zorgt echt wel goed voor zichzelf!
Ik kom om 16:30 in Kala Nera aan. De hele weg is bekend gebied maar het hotel niet. Ik heb het gevonden op internet en telefonisch geboekt (Agelis hotel Kala Nera). Gelukkig staat in het begin van Kala Nera een plattegrond met daarop alle hotels. Ik hoef maar 1 straat verder en dan heb ik het hotel gevonden. Het is weekend en dat betekent dat het parkeren een groter probleem is. Maar een straat verder kan ik de auto toch kwijt. Het hotel zit op 20 meter van zee!
De beheerder (later blijkt de zoon van de eigenaar) stelt zich voor als Christos en begeleidt mij naar kamer 25. Het hotel is afgelopen winter gerenoveerd en dat is te zien. Alles nieuw maar wel binnen de huidige kamermuren.
Mijn kamer is niet groot, maar groot zat. De badkamer is zeer effectief ingericht, toilet en douche tegenover elkaar met daartussen een klein wasbakje. Dus geen voeten in de douchebak tijdens het toiletgebruik. Verder een koelkastje en de airco. Luik voor het balkon, dus uitslapen gegarandeerd. Ik installeer mij met wat spullen uit de auto. Christos is zeer hulpvaardig en helpt meteen de spullen naar boven te dragen. Ik zit op eerste verdieping wat ook het hoogste nivo is, niet figuurlijk hoewel dat terecht is, maar letterlijk. Ik zet de airco aan en duik op het bed. Prima matras dus ik slaap al snel.
Om 19:00 word ik wakker en ga langs de boulevard lopen. Ik wil een koffie. Ik kom echter eerst langs taverna Paris. En Evert is de eerste die mij opmerkt. Hij staat even te rusten na de middagdienst en te wachten op de drukte van de avonddienst. In het weekend is de middagdienst even druk als de avond. We praten wat bij en ik vertel hem over een stel wat ik in Ano Pedina ontmoet heb (uit Wijk bij Duurstede) en die hier geweest waren. Hij herinnert hen nog wel en we bespreken aan de hand van voorbeelden hoe klein de wereld soms kan zijn. Dan komt Christos even voorbij stuiven en begroet mij hartelijk. De werkplicht roept hen beide en ik loop verder.
Bij de bar waar ik in 2004 de ontknoping van de halve finale van het EK voetbal heb meegemaakt, ga ik zitten voor een freddo espresso. Lekker in de schaduw van grote bomen en het strand op 5 meter van je. Genoeg te zien want het is druk op de weg en het strand.
Na de koffie slenter ik weer terug naar het hotel. Boven op de kamer zet ik de laptop aan en die start keurig op. Maar als ik net wil beginnen om wat aan het verslag te werken, geeft hij met een blauw scherm de geest. Oeps! De komende 2 uur probeer ik van alles om de laptop weer draaiend te krijgen. De backup die ik heb is van vorige week en die staat nog op de schijf. De externe schijf heeft de backup van begin van de maand. Ik krijg toch nog wat bestanden van de laptop, met pijn, moeite en een hoop herstarts. Het is de harde schijf, zoveel is mij nu wel duidelijk.
Uiteindelijk geef ik het voor deze dag op. Morgen maar verder hiermee. Nu eten en ontspannen. Dus ga ik naar Paris taverna waar het enorm druk is. Ik pak een losstaand stoeltje en ga bij het open raam van de keuken zitten. Ik krijg van Evert een biertje en zit te kijken hoe de bediening heen en weer loopt met veel voedsel en drank wat uit een verhitte keuken komt. Dan herkent Paris mij en we begroeten elkaar even op afstand. Ik krijg van hem een tweede biertje en dat zijn halve liters, dus dat schiet lekker op!
Pas om 23:30 neem ik plaats achter een tafeltje voor wat eten. Het wachten hierop was het weer waard want het eten is uitstekend van kwaliteit. En de bediening is ook altijd gezellig en met goede service. Al snel staat de tsipiouro fles op tafel en ben ik bezig mijn derde bierfles te legen. Nadat de meeste gasten zijn vertrokken zit ik nog na te praten met Paris, Christos en vooral met Evert. Als die gaan eten is het voor mij tijd om af te rekenen en naar mijn kamer te gaan. Gelukkig past de sleutel van de voordeur, anders had ik buiten moeten slapen. Maar de airco heeft de kamer koel gehouden en ik kan zo mijn bedje induiken. Om 02:30 sluit ik mijn luiken.
|
