|
09:00 Wakker. Vandaag weer een dagje waar ik erop uit kan trekken, en dat ga ik ook zeker doen. Maar eerst een ontbijt verzorgd door Jorgos en pappoes Christos. De jonge Christos (zzon van Jorgos) zet de zaak alweer op stelten. Het mannetje laat duidelijk zijn wil blijken en krijgt vaak zijn zin. Als Jorgos mij vraagt waar ik vandaag heen ga dan zeg ik de bergen in en zeker ook Makrinitsa bezoeken. Hij vertelt mij over een taverna bij de grote plataan op het plein en dat daar een goede vriend werkt. Die moet ik dan zeker de groeten doen.
Maar eerst ga ik iets anders doen, wat ik eigenlijk al veel eerder had moeten doen. En dat is Kostas en Niki bezoeken in het Enalion hotel. Niki ziet mij als eerste en vliegt naar buiten toe om mij te begroeten. Dan komt Kostas er vlak achteraan. Ik moet ze bekennen dat ik al even in Kala Nera ben (wat zeg ik, morgen vertrek ik alweer) maar dat de dagen nogal druk waren. Ik krijg een freddo van Kostas en we zitten bij te praten terwijl Niki alweer aan de schoonmaak gaat. Hij heeft met zijn vriendin een appartement in Volos gekocht dus moet iedere dag forenzen. Maar hij houdt de moed erin, ook al gaan de zaken niet helemaal naar wens. Ik beloof hem en Niki dat ik morgen in ieder geval afscheid kom nemen maar dat ik nu een rondritje wil gaan maken.
Ik stap in de auto en rijd Kala Nera uit en duik de bergen in. Moeilijk is dat niet, je zit binnen korte tijd op flinke hoogte. En er zijn zulke leuke, lieve bergdorpjes hier. Ik vermaak mij dan ook prima maar kom er ook wel eens achter dat de navigatie mij op een berghelling linksaf wil laten slaan terwijl dat een val van 100 meter naar beneden zou betekenen. Opletten moet je dus blijven doen. En ook een verwachtte doorsteek van de ene bergrug naar de andere blijkt er niet te zijn (of is een pad waar het muildier nog van zou terugdeinzen).
Het is 12:30 als ik net buiten Makrinitsa parkeer. Ik loop richting plein, tussen de toeristische winkeltjes door als ik een hoop geschreeuw hoor. Twee oudere echtparen in auto's hebben het met elkaar aan de stok (verbaal dan wel, niet letterlijk) over het parkeren. Dit zijn Grieken die niet ver willen lopen en hun auto altijd vooraan willen hebben staan. Ik laat ze lekker verder ruziën, die zijn voorlopig nog niet uitgepraat.
Ik vind de taverna en ook al snel de vriend. Kaal met een klein sikje, dat was gewoon niet te missen. Hij kijkt vreemd op als ik hem de groeten doe van Jorgos en neemt dat dan maar aan. Als ik later aan de freddo zit blijkt hij het wel goed begrepen te hebben want ik krijg een kataïfi van hem aangeboden. Ik bedank hem daar hartelijk voor. Ondertussen is de ruzie ook wat verstomd maar dat heeft zeker 20 minuten geduurd.
Na de koffie loop ik wat rond en schiet plaatjes. Dan ga ik weer in de auto zitten en rijd riching Kala Nera terug. Maar ik ga nog niet naar huis! Nog lange niet, nog lange niet. Ik stop bij Riviera en ga daar onder de bomen zitten met mijn notebook. Ik moet nog wat zaken voor volleybal doen, waaronder eens stukje voor de nieuwsbrief aanleveren. Ik kom er, met telefonische hulp van Berry, gelukkig goed uit en kan het stukje dan ook bijna voltooien. Er moet nog wel iets nagekeken worden (als ik dat heb meegenomen).
Ik handel verder nog e-mail af want ik heb hier ook een wifi verbinding. Ook een mail van Chris(tos), een medestudent van de Griekse groep. Hij is vaker in Pileon geweest, maar dan aan de oostkant. Hij zou daar graag tsipouro vandaan willen hebben. Ik mail hem terug dat hij dan wel net te laat is, morgen verlaat ik Kala Nera. Ondertussen is mijn tweede freddo gearriveerd en ook een tosti. Meestal sla ik de lunch over, ontbijt en diner zijn hier voldoende. Daar zou Berry heel anders over denken, maar ja, die is er niet bij (en kan het ook hebben zou hij zeggen).
Het is 19:30 als ik weer op de hotelkamer ben aangekomen. Te laat voor een siësta, hoewel? Nee, ik ga wel lekker liggen maar dan met een koptelefoon op. En op heerlijke muziek gaat de zon langzaam onder. Toch laat het verzoek van Chris mij niet los. Ik heb van hem een heel mooi boek gekregen over Griekse ambachten en ik wil graag iets terug doen voor hem. Daarbij ben ik ook wel benieuwd naar dat dorpje waar hij en zijn vriendin wel eens verblijven. Ik zoek via google maps de route op en merk dat het te doen is als ik dat als omweg morgen zou doen richting Kalambaka. Het kost ca 2,5 uur meer maar levert wel weer een mooie rit door de bergen op.
Ik besluit er nog een nachtje over te slapen (maar eigenlijk weet ik het antwoord al). Maar nu de laatste maaltijd bij taverna Paris. Het smaakt weer uitstekend, de joligheid hangt in de lucht, zeker als een bloedmooie Griekse kannen met water drinkt. Ook is er live muziek in het dorp. Lokale ondernemers hebben een zanger geregeld en dat hebben we geweten. Maar goed, er gebeurt in ieder geval iets, maar top is het niet. Ik eindig weer op een stoel bij de keuken en de grill. Daar zit ik nog een tijd met Evert te praten over zaken die ons bezighouden. Christos komt zijn belofte na dat hij een big size t-shirt van de taverna voor mij zou regelen. Een maat waar Paris in past zou ook mij passen. Die van hem is alweer doorweekt, maar ik geef het je te doen: een hele avond bij bakpannen, grill en bakplaat. En in het weekend vanaf de middag!
De zanger kweelt nog lekker door als ik afscheid neem van het hele stel. Dit zijn mensen die ik zeer waardeer en respecteer. En ik gun ze dan ook niets minder dan het beste voor de rest van de zomer en de komende winter. Ik hoop volgend jaar weer een bezoek te kunnen brengen aan Kala Nera en dan uiteraard enkel taverna Paris mij te laten voeden. Evert, als je in de winter in Nederland bent, voel je niet verplicht maar als je contact wilt, je weet mij te bereiken! En nogmaals bedankt voor de goede service!!
Gelukkig slaap ik aan de goede kant van het hotel voor wat betreft het geluid van de zanger. Ik zet de wekker op mijn mobiel op 08:30 want ik ga het verzoek van Chris morgen proberen te vervullen en dus heb ik extra reistijd en dus wat eerder op. Om 01:30 sluit ik mijn luiken.
|
