|
09:55 Ik word wakker en doordat het luik dicht zit heb ik geen idée van de tijd. Ik wil dat op mijn mobiel nakijken maar die is helemaal uit! Nou, dan ben je ineens klaar wakker! Vanwege een onbekende storing heeft de mobiel zichzelf uitgeschakeld, dus ook geen wekker. En het blijkt al tien uur te zijn! Wat is dat hier dat alle elektronische apparatuur het laat afweten!?! Gelukkig start mijn mobiel wel goed op en is alles nog aanwezig. Maar wel is het schema wat krapper geworden.
Dus ik breng al snel wat spullen naar beneden en ga daarna aan het ontbijt. Ik geniet wel van het laatste ontbijtje van papoes Christos en de zorgen die Jorgos aan mij besteedt. Dit is een hotel om graag naar terug te keren. Na het ontbijt gaat de rest van de spullen in de auto, die aan het eind van de straat staat. Dan is het afscheid nemen want ik vertrek met de auto naar Enalion. Jorgos verklaart mij voor gek als ik de route vertel maar geeft mij ook gelijk als ik zeg dat het een mooi stuk Pelion moet zijn. Ik beloof Jorgos nog wat recensies te schrijven op internet zodat mensen die zonder reisorganisatie gaan weten waar iets goed te boeken is.
Dan start ik de auto en rijd die naar Enalion. Ik zit al snel met Kostas aan de koffie en nog even te kletsen over mijn reis en de wintertijd in Volos. Ook komt de route te spraken en hij geeft mij de tip dat ik vanuit Kissos beter de nieuwe weg naar Chania kan nemen. Scheelt reistijd maar die weg staat waarschijnlijk niet op de gps, want die weg is in de zomer van 2010 pas geopend. Ik bedank hem voor de tip. Dan neem ik ook hier afscheid van Kostas (met nog een frappee voor onderweg) en van Niki die even haar schoonmaak laat liggen en mij met 4 kussen de weg op stuurt.
Ik draai de bergen in richting Milies en daarna naar Tsagkarada. Die weg voert je van de westkust naar de oostkust van Pelion, over de bergen heen. Een prachtige weg die ik al eens eerder heb gereden. Maar dan kom ik op onbekend terrein en gaat het langs de oostkust naar Ntamouchari. Gelukkig herkent tomtom deze bestemming en had Chris er ook wat van beschreven. Maar niet zoals mij werkelijk te wachten staat! Ik verwachtte een dorpje aan zee, maar het is niet meer dan een gehucht. Daarbij is het meeste langs de helling te vinden, ca 50 meter boven zeespiegel. Eerst loop ik dat gedeelte door, maar geen supermarkt enkel appartementen. Ik zie een weg naar beneden lopen maar daar mag ik officieel niet in rijden. Een oude man bevestigd op mijn vraag dat ik wel die weg moet nemen, kan niet missen.
Nou dat kan dus wel want bijna kom ik vast te zitten doordat ik een doodlopende weg inrijd met enkel een poort. Ik kan met moeite mijn Mazda keren, gelukkig heb ik voor en achter parkeersensoren. Ja Chris, toen heb ik even niet Grieks-orthodox naar je gebeden! Maar uiteindelijk kom ik bij de zee aan en kan zowaar mijn auto kwijt (ik schat dat er plek is voor 7-8 auto's). Maar dan zie ook ook snel Victoria en weet ik dat ik goed zit. Ik kom de supermarkt binnen stuiteren en geef de bestelling door. Die hou ik hier even geheim omdat ik niet wil dat enig douane ambtenaar nu rekensommen gaat zitten doen. Het zijn allemaal Schengen-landen die ik straks door rijdt maar ook daar hanteert men maxima. En daar hou ik mij natuurlijk aan.
Het duurt even voordat moeders de flessen gevuld heeft. Dochterlief geeft weinig blijk van herkenning als ik de namen van mijn vrienden noem als reden waarom ik hier ben. Wel bevestigd ze de route via de nieuwe weg van Kissos naar Chania. Als ik de flessen heb, mag ik afrekenen. Ik heb hiervan geen apodiksi, maar dat komt vast goed met Chris. Met een leuke hoeveelheid - volgens Chris het beste spul - ga ik richting auto en vervolg ik de weg.
Al snel bereik ik Kissos en draai gelukkig de juiste weg in. Ik zie het kleine bordje richting Chania en kom op een prachtige weg door de bergen heen. Dit scheelt echt heel wat reistijd, maar de weg is in de winter gesloten. Hij gaat namelijk net onder een skilift door en je zou daardoor (als je al door de sneeuw komt) een skiër kunnen raken.
Na Chania de borden Volos volgen, bij Volos even tanken en dan richting Kalambaka. Die weg is vaker bereden en beschreven dus laat ik het daarbij. Het is ook niet echt een indrukwekkend landschap.
Om 16:30 bereik ik Kalambaka. Ik dacht dat ik hotel Edelweiss wel zou vinden maar dat valt tegen. Gelukkig heeft de plek waar ik stop gratis wifi en kan ik op de site opzoeken waar ik moet zijn. Daarna is het hotel snel gevonden en zet ik de auto op de parkeerplaats. Het is rustig maar wel wat warmer dan in Pelion, de teller staat op 38 graden!
De man bij de receptie verwelkomt mij in het Duits, dat is de taal die hij machtig is. Ik krijg de sleutel van kamer 302. Een kamer in oude stijl, maar wel prima. Airco, koelkast, toilet buiten bereik van de douche. Prima. En een balkon wat zeker 5 meter diep is! Diep! Met overkapping - het is de bovenste verdieping - en uitzicht op de bergen van Meteora.
Ik installeer mij en kijk of er internet is. Oei, dat valt tegen. Op het balkon heb ik gratis internet van de gemeente, maar dat is heel traag omdat waarschijnlijk iedereen daarop zit. En verder een beveiligde wifi maar ook met invoer van een code (betaal-wifi). Dat was niet wat de site van het hotel had beloofd. De man bij de receptie zegt dat enkel beneden op de pc's internet is en dat de rest niet gedaan is vanwege het internetcafé ernaast.
Ik hou een kleine siësta en loop daarna de hoofdstraat heen en weer. Ik strijk bij een bar neer en bestel een freddo. Dat er geen wifi in het hotel is, dat zit mij dwars. Morgen maar even kijken wat er mogelijk is.
De avond wordt op de kamer doorgebracht. Als je er bent valt het mee maar als je net binnenkomt dan ruik je de muffe lucht. Het is het net niet. Ik ga eten bij een taverna waar ik in 2007 ook een paar keer heb gegeten. Nog steeds zijn ze daar wat contactgestoord, maar het eten is goed. Geen types waar Evert en ik het over gehad hebben.
Ik kom op de hotelkamer terug en probeer mijn luiken te sluiten. Maar dat lukt niet zo snel. Dan maar een leesboek. En ook daarna gaat het niet van harte maar ik geloof dat ik om ca 01:30 mijn luiken sloot.
|
