|
07:30 Tja, eigenlijk op dit tijdstip begon ik wel goed in slaap te vallen maar nu wil ik toch aan het ontbijt. De afgelopen nacht is nou niet een van mijn lekkerste nachten geweest. Het is een redelijk gehorige kamer en ik merk nu ook dat sinds ik een heel goed bed thuis heb, ik de hotelbedden soms inderdaad minder vind. Vroeger kon ik mij dat niet voorstellen, ik had eenzelfde matras thuis. Maar nu bezorgt dit mij wel een gebroken nacht. Voor mij gevoel wel ieder uur een tijd wakker geweest en vanaf 5 uur een tijd op het balkon gezeten en daarna met de deur open geslapen. Die frisse lucht heeft het wel iets verbeterd.
Maar goed, de belangrijkste reden is internet op de kamer en dat betekent dus dat ik van hotel ga wisselen. Gisteren bij het rondlopen al af en toe op de telefoon gekeken naar de beschikbare netwerken. Een hotel genaamd Kosta Famissi zag er goed uit en had diverse verbindingen. Altijd een goed teken. Er stond echter een portier in uniform voor de deur, dus ik heb geen idee wat een kamer kost. Vannacht op het balkon even op internet gezocht (toen was de snelheid matig maar ik kon browsen) en ze hebben inderdaad wifi op de kamer. En volgens booking.com is het een 3 sterren hotel dus ik denk dat de portier meer uiterlijk vertoon is.
Maar eerst een ontbijt. Ik word netjes begroet en het ontbijtbuffet is prima geregeld. Daarna ga ik richting hotel Kosta Famissi lopen. Nu geen portier maar ik word vriendelijk ontvangen bij de balie door een jonge blondine. Of ze Engels sprak. Dat sprak ze maar ik mocht het ook in het Nederlands doen. Hier in Kalambaka! Ja, ze hebben een kamer voor mij. En ja, er is overal internet. Ze heeft een op de eerste etage per direct, of op de derde maar dan moet ik wachten tot na 12:00. Voordeel van de derde etage is dat er een nieuw matras in licht en de kamers afgelopen winter zijn opgeknapt. Dus kies ik door de derde etage (na de kamer op de eerste etage even bekeken te hebben: ziet er prima uit!). Er is geen haast, moet nog uitchecken bij de ander en kan daarna richting Meteora gaan of koffie drinken.
Ik boek dus de kamer en loop een stuk vrolijker terug naar Edelweiss. Maar langzaam wordt de vrolijkheid minder want ik besef dat ik mensen moet teleurstellen. En dat klopt ook als ik bij de balie sta en het verhaal uitleg. Ze proberen mij nog op andere gedachten te brengen door mij het betaalde internet van de buren aan te bieden. Maar die, met een code beveiligde verbinding, kan ik enkel mee internetten en ik moet verbinding maken met de zaak. Daar mag (ook beveiligingstechnisch) niets tussen zitten. Ik wil niet hebben dat ook andere op mijn pc in Zwolle gaan "werken". Uiteindelijk zien ze in dat het een verloren zaak is en ga ik mijn spullen pakken. Ik geef ze nog wel wat extra voor de kamer (hoewel mijn kamer in het nieuwe hotel 5 euro per nacht goedkoper is! En bij Edelweiss zou een vriendenprijs zijn).
De auto wordt van het parkeerterrein gestuurd en richting Meteora gedraaid. Het is pas 9:15, zo snel is alles gegaan! Ik rijd wat rond en vind het eigenlijk nog hel stil. Na 9:00 zijn de kloosters open voor toeristen maar ik zie bijna geen enkele bus. Na wat foto's gemaakt te hebben besluit ik dan klooster Stefanos te bezoeken. Normaal staan hier vele bussen bij omdat het klooster makkelijk bereikbaar is. Het is een vrouwenklooster, dus ze zijn (terecht) extra streng voor wat betreft de kledingvoorschriften. Ik trek dus mijn lange broek aan en een groot zwart shirt. Ik kom bij de entree en voor 2 euro mag ik het klooster in. Ik praat Grieks met de non maar toch vraagt ze even of ik gepast gekleed ben. Ik toon mijzelf door wat stappen achteruit te gaan. Ze verontschuldigt zich en zegt dat sommige mensen hier aan komen alsof ze naar het strand gaan. Ik vraag nog even netjes of ik foto's mag nemen. Dat mag behalve in het museum en in de kerk. Ik weet dat flitslicht (hoewel kort is het heel fel) funest is voor antieke zaken. En als er dan jaarlijks tienduizenden flitsen op iets wordt afgevuurd, dan kun je hetzelfde effect verwachten alsof je het in de zon neergelegd hebt. En dat is zonde.
Ik geniet van de rust, de tuinen, de gebouwtjes en het uitzicht. Vooral dat laatste, over heel Kalambaka is majestueus! Je voelt je hier vanzelf verheven. Het museum is indrukwekkend, oude geschriften, kleden en kerkattributen. Het is goud en zilver dat er blinkt. Vandaar dat het heel goed beveiligd is. De kerk is schitterend door de mooie muurschilderingen die nog in heel goede staat zijn. Ik steek uiteraard kaarsjes op, dat is het minste wat je op zo'n plek kan doen. Ik zou het helemaal niet erg vinden om eens twee weken in een klooster te zitten (ja, ze hebben geen internet. Gelukkig maar.).
Hierna daal ik weer af naar Kalambaka, zet de auto voor het nieuwe hotel en loop naar de balie. Ik stel mij even netjes voor en de jongedame stelt zich voor met Charlies (niet op zijn Engels maar als Char-Lies). De kamer is nog niet klaar maar ik wil ook enkel weten waar ik de auto kan parkeren. Ze hebben een kleine ondergrondse parkeergarage (voor 4 auto's) maar er zijn ook niet heel veel gasten die met eigen vervoer gaan. Hoewel dan wel in de schaduw, is mij die plek iets te krap voor de Mazda. In de straat is het de ene maand links en de andere maand rechts parkeren. Nooit geweten dat die borden op de maanden duiden, ik dacht op weeknummers. Ik zet de auto dus aan de juiste kant neer en loop naar het pleintje met de fonteinen voor een koffie.
En zo is het 12:00 geweest en loop ik terug naar het hotel. Kamer 311 verwacht mij en ik loop er met wat spullen naar toe. Prachtige kamer, mooie boxspring, prima wifi connectie, maar geen internetverbinding! Ook de andere verbindingen resulteren is niets. Beneden bij de receptie blijk ik wel internet te krijgen. Dus het zit in de interne verbindingen. Charlies is meteen behulpzaam, belt de man die het heeft aangelegd en die is er 10 Griekse minuten later. Die zorgt ervoor dat ik daarna prima verbinding heb! En dus kan ik aan het werk...
Charlies zorgt er ook nog voor dat ik arbotechnisch verantwoord kan werken want onder de kaptafel (dat wordt mijn werkplek) staat een koelkastje. Die wordt verhuisd naar een plek naast het bed (altijd handig, zal Berry nu ook beamen) en hierna is de werkplek snel ingericht. Maar er wordt die middag niet heel veel gewerkt. Want de gebroken nacht doet zich toch gelden en in de spiegel zie ik continue een uitnodigend bed. Dus zorg ik ervoor dat ik de nodige info ga ontvangen zodat ik in het weekend kan werken, en duik in mijn bed in. Oef wat ligt dat lekk..e...r.... zzzzzz.
Het is 18:00 als ik weer wakker ben, lekker verfrist. Vanuit het werk is gemaild met duidelijke instructies dus moet ik een eind ermee komen. Maar niet nu, ik ga naar buiten voor een koffie en daarna een maaltijd. Tussendoor een lekkere douche in een mooie heldere badkamer. Weliswaar met een douchegordijn voor een bad terwijl ik een douchebak heb, maar de afzuiging en de airco hebben de zaak zo weer droog. Langs de hoofdstraat vind ik een mooi uitziende taverna. Eten is prima, maar weinig contact met het bedienend personeel. Wat is dat toch hier? Morgen aan Charlies maar tips vragen voor leuke restaurantjes.
Voldaan loop ik weer terug naar het hotel en dat heeft nu geen portier voor de deur staan. Haal ik het nivo dan zo naar beneden? Nee, lieve platbuislezertjes, niet meteen ja beginnen te roepen! Het ligt anders, maar dat leg ik misschien nog wel eens uit. Voor nu lonkt een lekker bed (alweer) en ik sluit om 0:30 mijn luiken.
|
