|
08:30 Zo, dat is even lekker wakker worden. Heerlijk strek ik mij nog een keer op de boxspring uit voordat ik letterlijk en figuurlijk uit de veren stap. Een half uurtje later meld ik mij bij het ontbijtbuffet. Charlies staat alweer achter de receptie gasten uit te zwaaien en nieuwe gasten te verwelkomen. De eigenaar van het hotel heeft even een weekje vakantie omdat dit een rustige week is. Het neefje is nu aanwezig van de familie om de zaken in de gaten te houden.
Na het ontbijt sta ik een tijdje met Charlies te praten over allerlei zaken. Over haar Zeeuwse roots, over haar achtergrond als reisleidster, een Griekse jongen in Kos en hun terugkeer naar zijn geboortegrond. Ik vertel over de rondreis en mijn ervaringen in Griekenland. En zo sta je snel een tijdje in het Nederlands met elkaar te praten. Het is gemakkelijk praten met haar, een openstaand persoon, mij bevalt die aanspraak wel. Gezellig! Ik krijg ook nog tips voor goede restaurantjes. Die ga ik zeker uitproberen.
Maar dan is het toch tijd om de auto te pakken en naar Jorgos te rijden. Tenminste, ik hoop dat hij er nog is. Ik rijd naar het Varlaam klooster en tref gelukkig Jorgos nog aan! Hij is 72 jaar nu en nog levend, springend niet meer want hij heeft wel veel last van knieën, rug en voeten. Hij herkent mij wel van gezicht maar weet mijn naam niet meer. Ik moest ook even teruggrijpen op het verslag van twee jaar geleden, dus dat neem ik hem absoluut niet kwalijk. Maar al snel praten we bij, wordt ik bij de andere stalhouders geïntroduceerd en wil hij een koffie voor mij halen. Maar ik ben hem voor en haal en betaal de koffie.
Dan krijg ik telefoon van Nikos. Welke Nikos nu weer, hoor ik jullie denken. Ja, er zijn nog wel wat keuzes maar die zitten in andere plaatsen. Deze Nikos is mede-eigenaar van restaurant Meteora in Heerenveen, het beste Griekse restaurant van Nederland! En hij is nu in Griekenland, vlakbij Kalambaka. Hij vertelt dat ze (hij met zijn gezin) naar een doop gaan, een eindje buiten Kalambaka. Maar morgenmiddag - als ze terug zijn - zal hij langs het hotel komen en kunnen we wat gaan drinken en/of eten.
Natuurlijk probeert hij weer van alles aan mij te verkopen en krijg ik ook weer spulletjes als geschenk. Er zijn duidelijk minder mensen, die bevestiging krijg ik ook van Jorgos, maar hij spreekt de meeste gewoon in hun eigen taal aan. Jorgos is duidelijk niet meer zo actief, de andere stalletjes hebben veel meer spullen. Maar hij zit als eerste in het rijtje, naast de kantina en slaat zo nog een beste slag qua verkoop. Ik heb hem eindelijk zover dat hij rustig gaat zitten, maar al zittend kan hij nog proberen om mij een icoon te verkopen. Even voor de duidelijkheid, hij probeert mij niets aan te smeren. Een nee is een nee. Maar ik kan het prima vinden met hem en in een combinatie van Grieks en Engels (hij heeft vele jaren in Australië gewoond) hebben we de grootste lol.
Het is tegen twaalven als ik hem gedag zeg en weer richting hotel rijd, Wel met een omweg via de Lidl voor een paar boodschappen en langs hotel Pineas waar ik in 2003 met Berry heb gezeten. Het zwembad is weer gevuld en er zijn gasten aanwezig. Ook het gebouw lijkt wat opgeknapt te zijn. Maar dan via de flappentap echt terug naar het hotel. Het is tijd voor wat werkzaamheden. Ik krijg van Charlies een frappee mee (freddo kan ze niet maken) en open mijn kantoor. De middag verloopt al werkend met een kleine pauze als ik beneden even nog een frappee op haal. Uiteindelijk kan ik niet verder zonder extra specificaties en stopt het werken. Tijd voor een slaapje.
Daarna is het avond. Koffietijd. En dus loop ik naar het pleintjes met de bars voor een freddo. Het is minder warm dan de vorige dagen, er is een windje opgestoken die het nog wat aangenamer maakt. Terug op de basis kleed ik mij om en vertrek ik lopend richting Lidl. Net daarvoor zit een restaurant, prachtige aankleding, goed eten maar weinig gasten. Voor dat laatste had Charlies mij al gewaarschuwd, maar dat ik de enige zou zijn! Over het eten had ze ook gelijk, dat is uitstekend en voor een hele goede prijs. Het enige minpuntje is de eigenaar die je tevens bedient. Contactschuw en dat is nu net waar Evert en ik het over gehad hebben als allerbelangrijkste. Hij zegt en vraagt net het minimale. Voor de rest verschuilt hij zich wat in de keuken en binnenin de zaak met galzen poetsen. Jammer.
Maar zoals gezegd, het eten was heerlijk en de prijs goed. Voldaan ga ik weer te voet richting hotel. Daar lig ik nog even te internetten en naar stoomtreinen te kijken. Het leesboek blijft op de plank liggen. En ik sluit toch eigenlijk te laat - het is 01:15 - mijn luiken, want morgen gaat de wekker om 06:30.
|
