|
06:30 Wekker. Ik open mijn luiken en het gordijn van kamer 311. Een fel licht dringt binnen maar ik zie ook enige wolken. Dat kan een mooi effect opleveren en dus pak ik mijn fototoestel en stap in de auto. Richting de kloosters van Meteora want dat is het hele doel van deze vroeg-opstaan-actie. Ik zou bijna vergeten dat er het rest van het jaar dagen zijn dat ik al op mijn werk zit, maar in vakantietijd is het vroeg.
Ik rijd het rondje tegen de klok in en kom als eerste dus bij het Stefanos klooster en als laatste bij de grote Meteora. Omdat het rustig op de weg is, ik zeker nog niet bang hoef te zijn voor bussen, kan ik stoppen waar ik wil om goede en mooie foto's te maken. En dat lukt ook goed, zeker in het licht van de opgaande zon die ook nog eens mooi af en toe gefilterd wordt door wolkjes.
Zo gaat de tijd voorbij en is het 08:30 geworden. Jorgos is al op zijn standje gearriveerd en is aan het uitpakken. Het valt bij hem wel mee, vergeleken met de hoeveelheid die anderen iedere ochtend uitpakken (zoals Spiros van 3 standjes verder). Dus kan Jorgos zijn tijd besteden aan het voeren van de katten en de hond. Ik zie twee zakken kattenvoer die mij heel bekend voorkomen. Die heb ik onderweg naar Thassos ook moeten halen. Ik krijg ondertussen Jorgos zijn hele ontbijt en lunch opgedrongen. De man denkt echt dat ik om zal vallen van de honger! En ondertussen maken we geintjes met de andere verkopers en met de dames van de kantina die net zijn aangekomen met hun wagen.
Het is 11:00 als ik Jorgos voor vandaag gedag zeg. Ik spreek met hem af dat we morgenmiddag samen gaan eten. Terug op het hotel is het tijd om te gaan werken en wat aan het verslag te werken. Ik heb nog geen antwoord op wat vragen en dus is het verslag aan de beurt. Dat hebben jullie al gelezen. Ik loop niet ver achter maar helemaal bij de tijd kom ik ook niet. Want Nikos belt en zegt dat hij zo bij het hotel zal zijn.
Even later verwelkom ik mijn Grieks-Nederlandse vriend. Hartstikke leuk dat ik hem nu eens op zijn geboortegrond ontmoet. Ook ontmoet ik zijn vrouw Ginie en zijn twee zoons Dimitris en Panagiottis. We rijden naar een taverna van een neef van hem en daar bestellen we drank en eten. Dimitris is gisteren nonos geworden, oftewel peetvader. Dat gaat hier met een heel ceremonieel gepaard en hij was best zenuwachtig hiervoor. De naam die je uitspreekt, die krijgt het kind. Je kan de ouders dus compleet verrassen door een andere naam te roepen en dan hebben de ouders het nakijken. Ginie weet te vertellen dat dit wel is gebeurt is door een tante.
Ik vertel hen wat van mijn belevenissen en kom ook weer meer te weten van hen over familieverbanden en de cultuur. Met Nikos praat ik altijd wel gemakkelijk maar ook zijn vrouw is iemand waar je makkelijk mee praat en na een tijdje komt ook Dimitris wel los. Je merkt dat hij toch steeds meer in de Griekse cultuur geïnteresseerd raakt, hoewel Ginie nog steeds de beslissing toejuicht dat ze de kinderen in Nederland hebben laten opgroeien. Panagiottis is de stilste van het stel maar je merkt dat hij wel alles volgt.
Ik wil betalen omdat ik in Nederland al genoeg van Nikos krijg. Maar ja, tegen een Griek op zijn geboortegrond met zoveel familie om zich heen ga je het echt wel afleggen. Daar is geen kruid tegen op gewassen. Ze gaan weer terug naar het dorp waar ze verblijven, net buiten Kalambaka. Overmorgen begint hun echte vakantie, een weekje strand bij Katarini. Vooral de jongens kijken uit naar strand en zee. Vader en moeder zullen vooral de rust waarderen, even geen familiebezoek. Nikos heeft nog wel een verzoek: of ik transporteur wil zijn van een paar flessen. Hij neemt er dan een mee in de koffer zodat ze in Heerenveen al wat hebben, de rest lever ik dan in september af. Voor mij geen enkel probleem, heb ik weer een reden om Grieks restaurant Meteora in Heerenveen te bezoeken (alsof ik daar een reden voor nodig heb).
Ik loop terug naar het hotel terwijl zij naar het dorp rijden. Het is heet en dat merk je ook op straat, bijna geen kip. Iedereen ligt plat zodat ze in de koelere avond wat langer door kunnen gaan. Ik volg hun voorbeeld en sluit mijn oogjes voor een heerlijke siësta terwijl de airco de kamer op een aangename 25 graden houdt.
Na de siësta het leesboek weer gepakt. Toch is dit leesboek (ik zal de schrijver sparen en niet vermelden) mijn zwaarste leesklus tijdens deze rondrit. Het verhaal pakt niet echt en de schrijfstijl is ook niet de mijne. Maar ik wil uiteindelijk wel weten hoe het afloopt, dus zet ik door. Begin van de avond wordt ook gebruikt om wat mail af te handelen en dan een koffie bij een van de bars op het fonteinenplein. Dan valt de nacht langzaam in en wordt het donker. Om 22:00 loop ik weer terug naar de taverna van de neef. Ik word herkend en krijg een biertje van het huis. Een lekkere maaltijd terwijl een wind het goed laat afkoelen en ik het zelfs wat fris begin te krijgen.
Ik loop naar huis en neem onderweg nog een afzakkertje. Thuis gekomen zet ik de balkondeur open en laat de frisse lucht de kamer binnenwaaien. Het is 01:00 als ik mijn luiken sluit.
|
