|
07:30 Wekker. Een kort nachtje maar hij was nog korter want een uur geleden ging de wekker ook. Er zijn echter wat wolkjes en eerlijk gezegd vond ik dat ik nog wel een uurtje slaap kon gebruiken. Maar nu verlaat ik toch de boxspring en vertrek ik al snel richting Meteora. Weer wat foto's en een (bijna traditioneel) bezoekje aan het kleine kapelletje voor het grote Meteoraklooster. Het klooster is vandaag gesloten maar de werklui zijn druk bezig. Ik maak foto's terwijl ze in een klein kabelbaanbakje staan en boven de afgrond zweven, op weg naar het klooster. De kerk heeft nog genoeg geld en dus gaan verbouwingen en restauraties gewoon door.
Ik steek kaarsjes op voor iedereen die mij lief is. Gisteren ook gehoord dat Stefanos van de SailIn bar in Parga vader is geworden van een zoon. Alles is goed met zoon en moeder. Weer een kaarsje erbij. Het is heerlijk stil, behalve het geluid van opstartende bouwvakkers. Na een kort moment van geestelijke verhevenheid keer ik weer op aarde terug. Ik stuur de auto naar de Varlaam waar Jorgos zijn spulletjes al heeft uitgestald, de rest is nog bezig. Omdat het grote Meteora is gesloten is dit altijd een drukke dag bij de Varlaam. En dus ook een goede kans voor Jorgos om wat geld te verdienen. Helemaal als er een bus met Australiërs met een Griekse achtergrond. Jorgos heeft in Australie gewoond en dat schept meteen een band. Zijn verkoop verloopt dan ook uitstekend.
Ik sta er glimlachend op een afstandje naar te kijken en ondertussen met Maria en Stella (moeder en dochter) van de kantina te praten. Ik heb een frappee van Jorgos gekregen, hij doet er alles aan om de lunch van gisteren terug te betalen. Ik weiger het meeste vriendelijk. Ik koop bij Spiros nog wel wat en neem dan afscheid van hem. Want Nikos heeft gebeld dat ze over een half uur bij het hotel zullen zijn. Ik neem dus ook afscheid van de meisjes en dan van Jorgos. Ik krijg toch nog een icoon van hem die ik echt niet mag weigeren. Dan neem ik afscheid van deze bijzondere man en hoop hem volgend jaar (of de volgende keer dat ik Kalambaka bezoek) nog levend, gezond en wel aan te treffen.
Dan rijd ik naar huis en sta even met Charlies te praten als Nikos zich meldt. De flessen worden in ontvangst genomen, ik wens ze een ontzettend lekker verblijf aan de kust en laat ze snel vertrekken want de jongens willen vanmiddag nog in zee zwemmen.
Op mijn kamer ontdek ik dat er geen internet is. Charlies tracht te helpen en ook ik begin routers te resetten. Maar niets helpt terwijl op de receptielijn er wel verbinding is. Dus weer wordt de IT-man gebeld en die kan pas over een uurtje er zijn.
Ik ga liggen lezen en voel een hoofdpijn opkomen. Het is buiten drukkend warm, er lijkt wat op komst. Na een kort slaapje is de hoofdpijn gezakt en heb ik weer internetverbinding. En goed snel ook nog. Dus werk ik nog een paar uurtjes en haal daarna wat zaken over naar de laptop. De komende dagen heb ik geen internetverbinding en kan ik misschien toch wat uitvoeren. Ik heb daarbij ook contact met Bastiaan over de werkzaamheden.
Ondertussen is het donkerder geworden. Niet omdat de avond invalt (hoewel het 19:30 is) maar omdat de lucht betrekt met donkere en dreigende wolken. Ik ga voor een koffie naar de bekende bar en zit te kijken hoe de wolken rond de meteora kloosters steeds donkerder en dreigender worden. Toch besluit ik de klim naar het oude dorp te wagen. Ik kom een eind maar begin dan de regen te ruiken. En het flitst steeds meer. Maar dan is er geen houden meer aan. Terwijl ik nog steeds Koka-Roka loop te zoeken, beginnen er grote druppels te vallen. Ik spoel niet veel later gewoon de berg af. Er is geen houden aan.
Dus eindig ik in een taverna dichterbij en bestel daar kontosouvli van schaapsvlees. Terwijl het water door de straten spoelt zit ik heerlijk te genieten. Het is even droog maar kort daarop barst de volgende bui los en net als ik afgerekend heb, barst de volgende bui los. Dus die zit ik uit en beslis dat ik geen afzakkertje neem maar naar het hotel ga. Daar sta ik nog even met Christos te praten en ga daarna mijn boek uitlezen. Dat lukt (wel een vreemd eind) en dus sluit ik om 01:00 mijn luiken.
|
