|
08:45 Wakker. Weer een heerlijke nacht gehad. Het is buiten weer lekker koel maar het zonnetje brandt al flink om de temperatuur weer goed te gaan verhogen. Ik krijg van Rita weer een lekkere Elleniko en daarna van Yiannis en Rita een ontbijtje.
Merel komt met Lena terug. Ik zie meteen dat ze niet goed geslapen heeft. Lena heeft een Spartaans huis. Een douche is er niet en voor de rest is er ook niet veel luxe. Het geheel zorgde ervoor dat Merel niet goed kon aarden. Maar ze slaat zich er doorheen, het is even niet anders.
Ik ga buiten weer zitten lezen en praat wat met Lena als die even koffie komt zitten drinken. Dan vliegt ze alweer richting kamers. Kimon zorgt voor de keuken, daar hoeft Lena nu niet te schrobben en af te wassen. Ik help Rita ook weer met wat computerzaken, hoewel een paar dingen ik zelf heb zitten fiksen omdat die te diep ging.
Er zijn gisteren 4 Griekse mannen gekomen. Allemaal op een eigen kamer. Komen al jaren hier rond deze periode want dan zijn er in de streek diverse feestelijkheden (zogenaamde panagiri) bij kerken in de buurt. Deze mannen hebben hun ontbijt genuttigd en zijn nu alweer richting een kerk. Dus is er voldoende werk voor de schoonmaakploeg.
Ik ga binnen zitten werken. Zonder internetverbinding is dat moeilijker, het kost mij bijna 2 uur om een goede werkomgeving op mijn laptop te krijgen. Maar goed, het is voor een goed doel (de lieve baas die mij 3 maanden vakantie gunt) en de gewerkte uren krijg ik wel terug.
Merel is klaar met de schoonmaak en zit een boek te lezen. Vanavond gaan wij naar een panagiri in Kipi en wordt het zeker niet vroeg dat wij op ons bedje liggen. Ze heeft echter geen kamer. Dus na de lunch, als Rita en Yiannis ook even een siësta houden, bied ik mijn kamer aan. Kan ze even douchen en liggen. Ik werk nog wel even door en zal na haar even een slaapje doen. Dus geef ik haar de sleutel en dankbaar neemt ze van het aanbod gebruik.
Kimon bewaakt het hotel, maar niet zoals Yiannis dat 2 jaar geleden deed al slapend op de bank. Hij heeft kunnen uitslapen en zal vanavond niet gaan stappen maar het hotel bemannen als wij naar de panagiri zijn. Hij zit tv te kijken terwijl ik werk. We kijken beide op van een fikse onweersklap. Ik loop naar buiten en zie donkere wolken bij de bergen. Toch valt er hier geen regen, maar je ruikt dat het wel in de omgeving valt. Het zou hier ook wel kunnen regenen maar dat het water onderweg naar beneden verdampt.
Om 18:00 is Merel weer beneden en ben ik wel klaar (voor vandaag) met werken. Ik ruim de laptop op en ga richting kamer. Het bed is keurig opgemaakt en enkel de vochtigheid in de douche verraadt het gebruik. Ik neem een lekkere douche en plof dan neer voor een late siësta.
Die niet minder lekker is. Het zal vannacht niet vroeg worden en ik heb morgen een fikse rit voor de boeg. Om 20:30 ben ik weer fris en fruitig beneden. Ik ga binnen lezen, buiten is het donker van de wolken maar het regent niet. Wel is het fris te noemen hoewel ik wel dondersgoed begrijp dat men in Nederland een moord zou willen plegen voor deze "koelte" (het is 23 graden zegt Kimon na een blik op de thermometer). In mijn andere vaderland is het herfstig met 14-16 graden als middagtemperatuur.
Volgens Rita is het beter om toch nog iets te eten voordat we naar de panagiri gaan. Merel is ondertussen verblijdt met de mededeling dat ze vannacht in kamer 6 zal slapen. Haar koffer staat nog bij Lena en dus ook het meeste van haar kleding. Gelukkig ligt er wat schone was in de kelder maar ze zal de avond wel op slippers moeten doorbrengen. We eten dus een kleine maaltijd en gaan daarna - samen met wat buurtjes - naar de panagiri in Kipi.
Het is een plein waarop allerlei metalen tafels met plastic stoeltjes staan. Gelukkig ziet de buurman dat een paar stoeltjes nat zijn (zullen wel schoongemaakt zijn met de waterslang) en die ruilen we om zodat niemand met een nat achterwerk straks gaat dansen. Want volgens Yiannis moet iedereen straks aan de dans. Wat we niet hadden hoeven doen was eten. Door dan de ene buurman, dan de andere worden bakken met souvlaki stokjes en loukaniko (grilworstjes) gehaald. Daarnaast liters met retsina, wat soda, een fles water en een flesje cola wat door Merel wordt genuttigd. Ik hou het bij retsina, sketto (puur), veel anderen lengen het aan met soda.
De muziekanten beginnen te spelen. Kattegejank, zou Ruud het noemen. Hier noemen ze het traditionele nummers. Al snel beginnen wat vrouwen te dansen. Er is ook een groep mensen uit Naousa, maar er zijn geen bekenden van mij bij. Dan gaat Rita met de buurvrouw ook mee in de danskring. En even later wordt Merel door een Griekse man op sleeptouw genomen. Maar Yiannis blijft zitten evenals de buurmannen. En ik zal zeker geen poging wagen.
De avond komt niet geheel los maar blijft een beetje gezapig. In het begin was het niet erg koel, ik trek pas na middernacht mijn fleece trui aan. Het is bijna half twee als Rita te kennen geeft wel naar huis te willen. Ze wordt niet tegengesproken door Merel en mij maar Yiannis wil nog wel blijven. Uiteindelijk kan hij met de buren mee en heeft Rita de autosleutel te pakken. Ik rij dus met de meiden mee naar huis zoals ik ook de excursie heb ondergaan: mekkerend achterin de Audi.
Thuis gekomen parkeerd Rita de auto heel strak, net voor de verlaging (strak plan) en is het hotel al in diepe rust. Binnen vallen we bijna over dozen vol folders. Dan is het snel richting bedje, morgen een fikse rit voor de boeg. Merel stapt met een blij gezicht in kamer 6 en ik duik mijn kamer 5 in. Om 02:15 zijn mijn luiken goed gesloten.
|
