|
08:30 Wakker. Ik heb goed geslapen. Ik zet meteen alles even goed tegen elkaar open om de kamer van verse frisse lucht te voorzien. Dan stap ik op de scooter en rijd naar de hoofdvestiging van Minoan King, in de hoofdstraat, vlakbij de grote kerk. Dimitris, de man van Stavroula, verwelkomt mij. Hij spreekt slecht Engels maar ik begrijp dat Stavroula later komt. Ik kies wel een helm uit want die zat niet bij de scooter. Een boete kost ca 350 euro (of de helft als je meteen betaald). Dat risico (buiten het risico voor mijn eigen hoofd) neem ik niet. Ik zal later terugkomen voor het contract.
Dus rijd ik iets door en lever daar de wastas af. Vanmiddag om 15:00 is de was klaar, gewassen en gedroogd. Strijken laat ik achterwege, heb geen overhemden. De volgende stop is de boekwinkel van Pellagia. Zoals overal word ik warm en hartelijk begroet, dus dat vertel ik er niet meer bij. Dit is mijn tweede huis en zo blijft het ook voelen (mijn derde is ondertussen Ano Pedina geworden). Ik moet Pella natuurlijk ook bijpraten want ze kan het verslag niet lezen. Ze heeft een nieuwe laptop en daarop laat ik haar zien hoe ze toch teksten kan vertalen (dankzij Google) en dus moet ik nu verder oppassen wat ik schrijf (hoewel ik later van Ruud begreep dat ze al niet meer wist hoe ze het moest doen).
Na een tijdje bij gekletst te hebben onder het genot van een frappee, is het tijd voor een scootercontract. Nu is Stavroula er wel en we praten wat over het seizoen. Ze heeft nieuwe scooters maar die zijn 125cc. Ik heb ook altijd dit soort scooters in Parga, hoewel je heel officieel een motorrijbewijs voor ze moet hebben. Die kost mij 3 euro meer en ik kies heel snel voor deze nieuwe scooter. Iets krachtiger, minder herrie, minder stank en met een koffer achterop voor meer opslag. Deze rijdt zoveel beter (kenteken HHZ 656). Maar ook deze moet ik wel even vullen bij het benzinestation. Dat doe ik graag want het is een goede ruil.
Dan rijd ik door naar huize Jongeneelen. Die hebben de ochtend vrij gehad, maar moeten vanavond wel werken. Op het balkon wordt verder alles weer besproken en hebben we ook een lunch. Als lid van de familie mag ik altijd mee-eten. Na het eten gaan we naar de buurman aan de overkant. Die heeft een plantenzaak en al snel ben ik voor 11 euro eigenaar van een olijfboompje. De grote conifeer aan de achterkant van mijn tuin gaat eruit en daarvoor komt dit boompje (dit is geen verkapte opdracht aan mijn ouders hoor! Die hebben alweer genoeg gedaan!). Hij wordt nu achter het huis van Ruud verpleegd door de vader van Maria totdat hij straks meegenomen gaat worden.
Emmanuela vraagt aan mij of ik haar maandagnacht zou willen ophalen in Neapoli. Haar vriendje heeft dan naamdag en als het feest eindigt rijden er geen bussen meer. Haar ouders moeten er om 6 uur uit, dus die bespaar ik dan een nachtelijke rit. Ruud had mij al op Evia van haar plan op de hoogte gebracht maar ik had verstaan Nafplio. Dat ligt op het vaste land en ik was al benieuwd hoe dat zou gaan. Maar ach, ik wil die lieve schat echt wel begeleiden. Maar nu blijkt het dus om een ritje van ca 15 minuten te gaan.
Ruud en Maria gaan even slapen en ik stap weer op de scooter. Even wat boodschapjes doen en voornamelijk de koelkast met vocht vullen. Daarna rijd ik naar de minigolf maar Mike is er niet. Wel zijn twee zoons. De jongste, Matheos, zit te gamen. De oudste, Broderomos, houdt de kassa in de gaten. Maar veel is er, helaas, niet te doen. Vooral Bros is een hele kerel aan het worden. Leuk om te zien hoe dat hier in Griekenland opgroeit. Je kent ze tenslotte al wat jaartjes. Ik hoor dat Mike samen met Pella de ramen van de boekwinkel aan het wassen zijn. Dat wil ik zien, die twee samen aan het werk! Dus rijd ik er snel (maar veilig!) naar toe.
Daar zie ik Mike met de tuinslang in de weer, samen met een schoonmaakster. Ik begroet mijn Griekse vriend terwijl Pella binnen staat toe te kijken. Ik krijg haar niet naar buiten gewenkt. Ik loop even langs het winkeltje waar vroeger Noy zat. Ach, vroeger. Nu zit er een wellness studio in, incl massageruimte. Vorig jaar ontdekt en heel goed bevallen. Scheelt wat rijden naar dat hotel achter Chersonissos. Ik kan pas dinsdag terecht, om 17:00 vind ik wel een goede tijd. Dus nog even wachten.
De buitenkant van de boekwinkel is ondertussen schoon en ik zie dat Pella binnen toch wel bezig is. De rugzakken zijn gearriveerd en ik help mee om ze vol oud papier te stoppen. Gevuld verkopen ze namelijk beter, omdat beter te zien is hoe groot ze zijn. Na veel gein vertrek ik Mike achterna richting minigolf. Hij heeft afgelopen winter, buiten het opknappen in zijn huis en het opknappen van oud-Malia, ook een robot gemaakt van allerlei metalen afval. Heel gaaf!
Verder heeft hij computerproblemen waar ik hem de komende tijd, voor zover mogelijk, mee ga helpen. Nu herstel ik al een paar zaken en schoon ik zijn pc van malware. Die is niet van hem maar van zijn zoons en de dame die in de ochtend de minigolf beheert. Verder kom ik op het moment niet want het is etenstijd. Eerst thuis even omkleden en dan naar Cretan Family. Daar lijkt het wel of ze mij verwachten. Zou dat komen doordat bepaalde personen in Nederland nog wat flessen raki hier hebben staan die ik mag transporteren? En dat die ook hebben ingefluisterd wat ik zou willen eten? Ik denk het wel! Want na de begroeting van Jorgos, Aristo en Eddy (en natuurlijk Opa), mag ik niets bestellen maar wordt er even later wel een saganaki en daarna paidakia op mijn tafel geserveerd.
Met Jorgos praat ik bij en Aristo is vereerd dat ik nog steeds de armband draag die hij mij gegeven heeft. Zoiets is speciaal en ik doe hem dan ook pas af als hij echt van mijn arm valt. Geknoopt in Meteora, ik heb ze daar ook zien liggen. Het eten smaakt uitstekend en mijn vitamines (de raki) zorgen voor een goede begeleiding. Altijd wel een lolletje makend, lopen de broertjes rond. Zo zorg je voor je klanten en voelen zij zich op hun gemak en komen ze terug. Het is ondertussen 22:00 geweest en ik reken af.
Daarna naar huize Jongeneelen. De dag afsluiten op het balkon, met een biertje of een cola. Zij hebben er weer een werkdag opzitten. Dat gevoel is omgekeerd in de winter. Ik sluit om 01:00 mijn luiken maar weet zeker dat Ruud dan al in dromenland is.
|
