|
09:00 Wakker. Ik zet mijn spullen weer bij elkaar en loop naar buiten. Alla, de schoonmaakster, is al heel druk. Vandaag zijn er veel gasten die vertrokken zijn (heb ze vanochtend om 6:00 gehoord) en de kamers moeten schoon voordat de nieuwe gasten komen. Ik zie Mike ook rondlopen en loop naar hem toe. Armandos blijkt er ook te zijn want gisterenavond kwamen ze er achter dat de gastenlijst nog niet bij de receptie lag. Wel zo handig, zodat je weet wie er komt en wie op welke kamer komt. Maar de Griekse slag is ze niet vreemd en het is tot nu toe altijd nog goed gegaan.
We hebben wel veel schik, maar ook verbazing, over het feit dat gasten die vertrokken zijn de reisorganisatie hebben gevraagd om een parasol (die je hier voor 4 euro koopt) na te sturen. Mike begint er niet aan, laat dat de reisorganisatie maar opknappen. We lopen samen de lijst nog even door maar er zit geen potentiële mevrouw Grasso tussen de Tsjechische gasten.
Ik wacht geduldig op Alle. De aankomende gasten gaan voor. Daarna begint ze aan mijn nieuwe kamer. Ondertussen praten we met elkaar, hoewel dat in haar geval is dat zij heel veel aan het woord is. Ik vind dat prima. Dan kan ik mijn spullen vier trappen op dragen, helaas is de lift bij de bouw vergeten. Ik zit dus nu op de bovenste verdieping, met een blinde muur op het zuiden. Daarom heb ik van Mike een extra card gekregen zodat de airco ook kan blijven draaien als ik niet op de kamer ben. Dat scheelt een hoop en hij weet dat ik de airco toch nooit heel laag zet.
Na de verhuizing en het doen van wat boodschapjes vertrek ik naar huize Jongeneelen. Ruud had al een sms gestuurd dat het eten zo op tafel komt. Helaas had mijn telefoon zich uitgeschakeld. Dat is nu iets teveel, die gaat bij thuiskomst terug, ik wil een nieuwe. Dat moet komende nacht niet gebeuren als Emmanuela mij zal bellen. Want die heeft nu mijn nummer en vertrouwt erop dat ik haar kom ophalen.
Na de lunch gaan we richting het strand. Met mijn nieuwe strandstoeltje en (oranje) parasol van de Jumbo! Beide blijven hier op Kreta achter, dat stoeltje is een compensatie voor een strandstoeltje wat ik van Ruud had en gesloopt heb (ik wilde alleen maar opstaan). Of deze zoveel steviger is zal straks blijken.
Eerst zitten we een tijdje aan het strand uit te buiken van de lunch. Dan duiken we het zilte nat in en komt de ommekeer dankzij Eva toch weer ter sprake. Na een half uurtje dobberen gaan we weer richting parasols en strandstoeltjes. Mensen kijken en lekker ouwehoeren. Dat kunnen we samen prima. Toch schuwen we ook de minder vrolijke kanten van het leven niet in een gesprek. We kunnen ook serieus doen.
Het is 17:15 als we het strand verlaten. Douchen en omkleden, om 19:00 gaan we in Agios uit eten. Ik kom op tijd weer terug bij huize Jongeneelen maar ze zijn er niet. Ik zit binnen op mijn telefoon wat te internetten als de telefoon twee keer lang overgaat. Hierna komt opa boven met de vraag waarom ik de telefoon niet opgepakt heb. Maar zo thuis voel ik mij nou ook niet. Hij verzoekt mij om de volgende keer de telefoon wel op te pakken.
Ruud en Maria zijn even bij de Maria van Sotiris, om daar de naamdag te vieren. Ze zijn even later weer thuis en we vertrekken richting Agios Nicolaos. Onderweg zetten we Emmanuela af in Neapoli. Ik weet nu ook waar ik haar vannacht op kan halen en maak ook kennis met haar vriendje, Pannagiottis.
In Agios vinden we enkel een parkeerplekje op de grote terrein aan de haven. We zijn vroeg en dat is ons geluk. We hebben namelijk nog een tafeltje. Deze taverna is erg gewild en mensen staan lang te wachten of proberen te reserveren. Wij hebben een smakelijke maaltijd en genieten nog op ons gemak na.
We zijn om 23:30 weer thuis en morgen is het voor Ruud en Maria alweer vroeg dag. Dus besluiten we te gaan slapen. Oma is nog even bezorgd dat ik zal gaan drinken, maar Ruud stelt haar gerust. Ik zal zorgen dat haar kleinkind veilig thuiskomt. Want ook ik duik mijn bed in waarbij ik de telefoon nog een keer controleer. Ik sluit om 0:45 mijn luiken.
|
