|
08:30 Wakker. Het is vandaag weer tijd voor een ontbijtje in Malia Park. En dus begeef ik mij daarheen en geniet daar weer van allerlei verschillende mensen en de manier waarop Ruud met hen bezig is.
Na het ontbijt rijd ik Malia wat rond en koop op de hoofdweg nog iets wat op mijn wensenlijstje stond. Iedereen verklaart mij voor gek als ik het opschrijf, vandaar dat ik dat niet doe. Wel merk ik hoe klein Malia kan zijn. Want de vrouw die mij helpt blijkt in Nederland te zijn geweest (en gewoond), kent Ruud en Maria en het overleden broertje van Maria (o Manthos) en is qua familie gerelateerd aan Mike (van Pella). Haar zoon heeft in de klas met Manthos gezeten en is 2 jaar geleden overleden op 32 jarige leeftijd. Mij begint wat te dagen maar dat zal ik niet tegen de vrouw zeggen.
Dat zeg ik wel tegen Ruud als ik even later bij hen op het balkon zit. En mijn vermoeden was juist, die overleden zoon heb ik 2 jaar geleden op straat zien liggen na dat verschrikkelijke scooterongeluk. Dat was een neef van Mike. Soms leveren dat soort verbanden je gewoon een kippenvel op! Dus schakel ik maar snel op een ander onderwerp over met Ruud, helemaal als Maria erbij komt zitten.
De middaglunch is weer veel, veel teveel. De moeder van Maria bedoelt het goed maar zo komt het niet goed met mij. Dus eet ik maar een half bordje op, meer kan gewoon niet. Terwijl Ruud en Maria gaan slapen ga ik op zoek naar Greg. Hij blijkt bij Sarpidon Appartementen in de poolbar te werken. We begroeten elkaar hartelijk en ik merk al snel dat hij geen steek veranderd is. Nog steeds zo gek als een deur. Hij is Engelsman maar woont al jaren in Malia. Hij kan behoorlijk grof doen tegen de Engelse gasten, ze vinden het allemaal prachtig.
Tja, het is een vreemd volk. En er wordt hier nog steeds flink omgezet, vooral drank en snacks. We spelen nu niet het spelletje "colors", kan ook niet hier. De meiden hebben veelkleurige bikini's aan en qua keuze zijn we het er beide unaniem en heel snel eens, dat is Stacey. You can never get too old for this shit! En dat is een uitspraak van Greg waar ik mij geheel bij aansluit. En verder lachen we de domme gozertjes uit die onderling van alles en nog wat uithalen. Als dat de toekomst van Engeland is dan kunnen we die tunnel beter maar weer dichtgooien.
Om 16:30 verlaat ik Greg en ga richting boekwinkel. Die is nog niet open zodat ik naar huis rijd, de strandtas pak en naar Nemo bar rijd. Daar staat Anita nog te zwoegen en onder het afwassen en opruimen praten we elkaar bij. Van Jorgos moet ik nog even een raki drinken. Dan is het tijd voor een plons. Er staat een leuk windje en die zorgt voor wat stevigere golven. Niet zoals een keer op Paradise beach, maar toch leuk om een tijdje in te dobberen. Ik laat mij dan op een strandbed opdrogen en ga dan weer naar de boekwinkel om de oude laptop op te halen.
Pella zit daar met haar moeder, haar 2 zonen, Katharina (van Manolis) en nog een vrouw. Ik blijf niet lang, ik wil een douche nemen. De laptop gaat mee en die zal ik de komende dagen gaan voorzien van een nieuwe windows installatie. De foto's die nog op de laptop staan zal ik bewaren. Pella is wat al te brutaal en ik dreig om de foto's in Malia op te plakken en op internet te zetten. En als ik een sextape vind dan wordt die zeker op youtube gezet. Ze neemt mij niet serieus. We zullen zien.
Thuis is het een lange douche, even liggen lezen en dan richting Cretan Family. Ik krijg een grote steak uit Malia (vers!) en Jorgos zit even later een Melitzanes Papoutsakia aan mijn tafel weg te werken. Die vindt hij zo lekker! Ik zit nog een tijdje met hem te praten. En ook met de vrouw van de Duitse Yiannis, de leraar. Ze hebben nu hier een huis gekocht en zijn er vanaf maart tot november. Hij is na 39 jaar gestopt als leraar toen hij het aan zijn hart kreeg. Nu heeft hij een ingebouwde defibrillator. En genieten ze van het leven, iets waarin ik ze totaal geen ongelijk kan geven!
Op het balkon bij Ruud bespreek ik dat ook. We kunnen beiden veel beter de zaken relativeren, hoewel het toch nooit uitgesloten zal zijn dat we over iets kleins kunnen ontploffen. Dat zal in de aard van het beestje zitten. Onderling hebben we dat in al die 16 jaar dat we elkaar kennen, nog nooit gehad. En zullen we ook niet krijgen, vermoed ik. Enerzijds doordat we niet zo heel lang op elkaars lip zitten maar anderzijds omdat het vertrouwen en respect te groot is.
Om 23:45 ben ik terug op de kamer. Ik lig nog even te lezen maar begin te merken dat ik totaal over mijn slaap heen ben. Ik ben klaarwakker! Dus lig ik nog maar wat verder te lezen en muziek te luisteren. Pas om 02:30 voel ik dat mijn ogen beginnen te zakken. Ik sluit dus de netbook en sluit snel daarna ook mijn luiken.
|
