|
07:25 Wakker. Mijn laatste zelfgemaakte ontbijtje in Griekenland gaat door de keel. Vandaag is het afscheiddag hier op Kreta.Maar omdat ik toch zo bijtijds wakker ben geworden, stap ik eerst op de scooter met het fototoestel om mijn nek. Ik rijd langs de beachroad en daarna via old-Malia terug. Vooral old-Malia ziet er stukken beter uit dan vorig jaar. Daar hebben vele handen toch iets moois gerealiseerd.
Dan pak ik mijn strandspullen voor een vroege strandduik. Maar eerst help ik Anita met wat broodjes en krijg van haar een freddo. Ik duik daarna de zee in, waar het nog erg rustig is met zwemmers. Ik laat mij aan het strand opdrogen en neem dan afscheid van Anita. George was hier wel, want zijn twee dochters zitten aan de bar te lezen, maar hijzelf is naar Heraklio voor boodschappen. Via Anita laat ik hem groeten.
Dan door naar Greg. Die is alweer druk in de weer met de ontwakende Engelsen. Dit keer is er niemand die het zwembad probeert leeg te drinken. De Engelse jongen die dat getracht heeft, heeft 2 dagen op intensive care gelegen en is daarna teruggekomen en is niet meer nuchter geweest. Geen bedankje voor Greg, enkel een glazige blik. Ik zit een frappee te drinken en eet een tosti bij hem. Ondertussen hebben we veel schik over wat meiden die denken dat ze beauty queens zijn. Maar sinds Stacey ligt de lat hoog en niemand komt in de buurt. We spelen nog wel even het "color" spel, maar dankzij de veelkleurige bikini's ontstaat er enkel maar verwarring ("John, my god! Are you serious?!?" "Oh no Greg, not that one!"). Lachend nemen we afscheid van elkaar, ik hoop de gek volgend jaar weer te zien.
Op weg terug naar mijn kamer zie ik dat Stavroula niet op haar plek zit en rijd dus door. Ik moet haar nog wel spreken om met haar af te spreken hoe we de teruggave van de scooter regelen. Maar nu eerst ga ik thuis wat liggen rusten.
Om 16:00 meld ik mij bij Cretan Family. Jorgos heeft een mooie fles raki klaar staan voor Rene en Martine. Nadat ik even met Jorgos heb zitten praten, krijg ik de fles op de scooter en rijd ermee naar huis. Omdat de auto nogal warm is, zet ik de fles op mijn kamer waar de airco draait. Ik ga daarna meteen door want om 17:00 mag Louise mij weer op de massagetafel verwachten. Ook deze keer is zeer prettig en ik zal het de komende tijd moeten missen.
Ik rijd door naar de boekhandel waar ik Pella in de stress aantref. Er is zakelijk gezien iets fout gegaan (wat, dat blijft onder vrienden) en dus ziet ze het even niet meer zitten. Ik kan haar niet zo 1-2-3 uit die dip halen. Ik bedank haar echter voor alles, vooral voor de paidakia. Die laatste zin tovert wel even een lach op haar gezicht. Ik neem afscheid van haar en van haar vader die buiten zit en rijd door naar de minigolf.
Daar zit Mike zich weer fiks te vervelen. Het is rustig. Ik zit een tijdje te praten met hem als de buurman erbij komt. We verhuizen naar de stoeltjes bij de straat en zitten daar nog even naar het rustige straatbeeld te kijken. Dan neem ik afscheid van Mike en ga mij omkleden.
Op weg naar Cretan Family zie ik Stavroula. Ik stop en bespreek met haar de overdracht van de scooter morgenochtend. Ik kan hem bij het appartement laten staan. Ik bedank haar weer voor de service en zeg dat ik deze scooter de volgende keer weer wil hebben. Dan rijd ik door naar de taverna. Ik heb 4 lege waterflessen die door Jorgos namens hem en zijn broertje Aristo gevuld worden. Ondertussen zit ik van een heerlijke paidakia te smullen.
Dan is het moment van afscheid nemen ook weer aangebroken bij deze taverna. Ik bedank Opa, Kostas en Eddy heel hartelijk. En dan de broertjes die een warm plekje in mijn hart hebben. Zowel Jorgos als Aristo bedank ik weer voor de gastvrijheid, het goede eten en de hartelijke warmte. Dan stap ik met 4 flessen op de scooter en rijd toeterend weg. Op weg naar huize Jongeneelen en het balkon. Ruud en Maria zitten er al en ik hoor dat er weer herrie in het hotel is geweest. Het zou toch zo leuk zijn als er eens goede managers zouden zijn. Ik ken er zelf ook maar een paar. Maar goed, we bespreken nog even de vakantie en de toekomst. Die toekomst zal maandag 29 augustus bekend worden voor Emmanuela en ook ik ben heel benieuwd. Ik neem geen afscheid van ze want ik zie ze morgenochtend bij het hotel. Om 23:00 rijd ik terug naar mijn kamer. Daar pak ik alvast een paar spullen bij elkaar en ga dan nog even liggen lezen. Om 0:00 zijn mijn luiken gesloten.
|
