|
07:15 Ondanks de korte nacht ben ik voor de wekker wakker. Ik pak alvast wat spullen in en meld mij dan bij Paula voor het ontbijt. Daarna toch nog een keer met de trein. Een retourtje Kalavrita. Nogmaals genieten van de kloof.
Om 11:00 ben ik terug en pak de spullen in de auto. Ook het olijfboompje gaat terug in de auto. Ik reken af bij Paula en neem afscheid van haar en haar ouders. Met de auto rijd ik naar de supermarkt voor wat belegde broodjes. Dan de snelweg op en richting Patras. Daar ga ik niet naar de haven maar naar Carrefour. Een grote supermarkt zoals de Makro hier. Ik loop er lekker een tijdje door te neuzen. Dan bel ik Nikos op. Nikos? Ja, kijk maar eens terug naar het begin van de rondreis, daar ontmoet ik een Nikos en Nadia uit Patras.
Ik krijg Nikos aan de lijn en we spreken af op het centrale plein van Patras. Ik kom echter totaal verkeerd uit en uiteindelijk kom ik in de haven uit. Dat blijkt ondertussen niet meer de haven te zijn waar ik mij moet melden. Sinds een maand zijn de veerboten verhuisd naar een nieuwe haven maar dat hebben ze niemand vertelt. Een buschauffeur gaat helemaal door het lint vanwege alle vragen. En heel wat mensen missen bijna hun boot vanwege deze niet gecommuniceerde verhuizing.
Nikos komt hierheen gereden en we gaan in de koffiebar boven in het gebouw zitten. Mooi uitzicht op zee. Het blijkt dat hij en Nadia uit elkaar zijn en dat Nadia naar haar ouders is. We zitten wat over de zomer te praten en over de nieuwe haven. Die blijkt 5 kilometer zuidelijker te liggen. Maar voordat ik daarheen mag, moet ik bij de souvlaki tent eten waar zijn vader eigenaar van is en hij werkt. Dus rijd ik achter hem aan en heeft hij ondertussen iemand een parkeerplekje laten vrijhouden.
Ik ontmoet zijn vader en als ik niet duidelijk had geweigerd zat ik nu nog gerechten te eten daar. Maar mijn eetlust is beperkt. Toch doet Nikos er alles aan om iets terug te doen voor de maaltijd die ik toen bij Sakis heb betaald. Het is zijn stad, dus hij heeft de touwtjes in handen. Dat het een grote stad is zien we aan allerlei zaken. Van duiven tot aan bedelende zwervers en rondlopende individuen van uiteenlopende pluimage.
Om 17:00 bedank ik hem en zijn vader. Nikos stapt op de scooter en rijd voor mij uit naar de nieuwe haven. Daar neem ik afscheid van hem en ga het haventerrein op. Ik mag pas na de boot als ik mijn ticket heb laten registreren. Dat is niet efficiënt ingedeeld waardoor ik rondjes op het haventerrein moet rijden. Maar uiteindelijk is mijn ticket gecontroleerd en word ik door de security achter een vrachtwagen richting gate 4 gedirigeerd. Die vrachtwagen wordt helemaal onderzocht op verstekelingen. Andere personenauto's mogen andere poorten gebruiken dus ik vermoed dat ik ook gecontroleerd ga worden.
Maar als de vrachtwagen eindelijk verder mag word ik gewoon door gezwaaid! Had mij dan door een andere poort geleidt. Aan de andere kant ben ik blij dat ik geen controle krijg. Dus rijd ik snel door naar het schip. Daar vraag ik om een hoge garage omdat die koeler zijn en dat is beter voor mijn olijfboom. De man begrijpt het en verwijst mij naar garage 7. Dat is de hoogste en betekent een fikse en steile klim naar boven. De diesel trekt de vracht wel naar boven maar wat is dat toch met voorgangers die altijd net na zo'n klim blijven stilstaan?!?
Uiteindelijk kom ik op mijn parkeerplekje aan en blijkt de receptie op hetzelfde nivo te zitten. Dat scheelt wat gesjouw met tassen. En ik krijg een geprinte kamersleutel die ik niet meer hoef in te leveren. Dat scheelt een hoop rompslomp aan het einde van de trip. Ik zoek snel hut 8181 op en merk dat de ligging prima is. Spullen op het ene bed en ik kan straks op het andere bed.
Nu eerst naar de achtersteven. Daar komt altijd het moeilijke moment als je werkelijk los komt van het Griekse land. Dat moment gebeurt om 18:15. Maar toch is het voor de verwerking beter als je op dek staat dan dat je jezelf in de hut opbergt. Het is druk met jeugd op het schip. Tsjechische jongens en meiden en die gaan de nacht doorbrengen op het dek. Gezien de windkracht die er nu al staat zal dat geen pretje zijn. Voordeel is wel dat geen enkel luchtje zal blijven hangen.
Ik trek mij terug met een frappee in mijn hut. Eerst een douche en dan lekker lezen. Om 20:00 zijn mijn oogleden zo zwaar dat ik het licht doof en wil gaan slapen. Maar dat gebeurt niet, teveel gedachten trekken door mijn hoofd. Dus gaat het licht weer aan, eet ik een broodje en ga weer liggen lezen. Om 23:15 doe ik weer een poging om te slapen en dat lukt nu uitstekend want mijn luiken blijven gesloten.
|
