|
08:00 Wakker. Ik heb goed geslapen hoewel ik wel een paar keer in de nacht ben wakker geweest. Ook om de luchtverversing wat lager te zetten zodat hij niet zo zou fluiten. Ik kleed mij aan en ga op weg naar een ontbijt. Met uitzicht voor een voortglijdende zee zit ik een omelet weg te werken. Berry zou voor de loukoumades zijn gegaan maar ik hoef geen zoetigheid.
Dan terug naar de hut en ga ik tikken voor het verslag. Ook lig ik langere tijd muziek te luisteren. Net als ik nog een douche heb genomen hoor ik een oproep. Het blijkt dat we verzocht worden om de hutten te verlaten. En dat terwijl wij nog 2,5 uur van Ancona verwijderd zijn. Ik begrijp dat men tijd nodig heeft om alle hutten weer schoon te maken en de boot keert vrij snel straks weer richting Griekenland. Maar bij de receptie blijkt dat de garage niet open gaat om mensen in staat te stellen alvast wat bagage op te bergen. Daar mag je dus 2,5 uur mee rondlopen. Niet handig. Dat samen met de verplaatste haven doet mij besluiten om een klachtenformulier in te vullen. De receptiemedewerkers worden overstelpt met klachten en ik raak met een hogere officier aan de praat. Ik maak hem duidelijk dat ik hen niet aankijk voor deze actie aangezien deze vanuit het hoofdkantoor komt.
Alle zitplekken zijn ondertussen vergeven en ik heb ook geen zin om veel rond te lopen met mijn tassen. Dus hang ik wat aan de dichtstbijzijnde bar waar ik een frappee bestel. Zoals veel medewerkers, blijkt ook deze man een Italiaan. Minoan Lines heeft de Italiaanse rederij Grimaldi overgenomen en gebruikt nu haar schepen ook in de dienstregeling tussen Italie en Griekenland.
Aldus verstrijkt de tijd (niet heel snel) en dan zijn we in Ancona. De garage is open, ik stop de spullen in de auto. Er zijn politiecontroles dus het ontschepen kost veel tijd. Pas om 16:00 ben ik van het schip af. Een Duitser voor mij wordt naar de kant gedirigeerd maar ik ontspring de kans. Wel gaat het stapvoets Ancona uit. De Tsjechische buschauffeurs doen net alsof ze verkeerd rijden en willen pas aan het eind in de rij linksaf slaand verkeer invoegen. Vele automobilisten denken daar anders over maar op sommige maakt een bus blijkbaar een grote indruk. Niet op mij en ook niet op diverse auto's achter mij. Zelfs de Italianen gebaren onvriendelijk naar de buschauffeurs.
Dan zit ik eindelijk op de snelweg. Toch gaat het dan ook niet vlot want er zijn wat wegwerkzaamheden. Peter van Boek en Blad belt mij op terwijl ik net een file induik. Hij denkt dat ik al een fikse rit gemaakt heb en ik moet hem teleurstellen. Maar even later gaat het voorspoedig vooruit en schiet het lekker op richting Oostenrijk. Het is hier nog 31 graden met een melkwitte droge lucht.
Het is net voor achten als ik richting Brennerpas draai. Gelukkig rijden de vrachtwagens rechts en zijn er weinig campers. Wel wordt het langzamerhand donker en koeler. Het laatste stuk is het helemaal donker maar dankzij een Duitser en een Oostenrijker rijd ik in een treintje die zich snel en veilig de hoogte in werken.
Bij de Oostenrijkse grens is het ondertussen een koele 15 graden en zie ik dat het geregend heeft. Ik zie geen controle en neem meteen de eerste afslag. Toch mag ik bij de slagboom een euro betalen. Om 21:30 ben ik bij hotel Zur Rose in Steinach am Brenner. De cirkel is rond, hier was ik 86 dagen geleden ook! Ik moet aan de bar even wachten op Franz, de eigenaar. Die tijd gebruik ik om het eerste biertje te nuttigen.
Dan is Franz er en ik feliciteer hem. In juli heeft hij een dochter gekregen, zijn zwangere vrouw heeft mij in juni nog een biertje buiten gebracht! We zitten onder het genot van een tweede biertje te praten over Griekenland en de hotelbusiness. Ik krijg de sleutel van kamer 102. Mijn normale kamers liggen op de derde verdieping maar er is een groep met oudere Duitsers die hier met een bus een week lang uitstapjes maken. Vandaar nu 102.
Ik zet de auto in de tiefgarage en merk dat de auto laag ligt want ik schuif lichtjes over de rand naar beneden. Dan loop ik in het hotel naar kamer 102 waar mij een verrassing te wachten staat. Dit is geen hotelkamer maar een appartement! Grote woonkamer, gescheiden slaapkamers (een met stapelbed, andere met dubbelbed) en een knots van een badkamer! Zelfs een keuken maar geen keukengerei. Dat heb ik toch niet nodig. Eerst een douche en dan een broodje terwijl ik Oostenrijkse tv lig te kijken op een bank. Dan is het bedtijd en sluit ik mijn luiken om 23:30.
|
