|
05:15 Voor de wekker ben ik al wakker. Ik besluit mij niet om te draaien, maar nog een douche te pakken, een broodje te eten en te gaan rijden. Ik rijd om 05:40 de auto uit de tiefgarage waarbij ik mij nog bedenk dat ik de keycard wel in de brievenbus moet doen. De auto is zwaar en schaaft licht over de drempel als ik omhoog ga. Ik ben blij dat het maar iets spettert en rijd richting Italiaanse grens.
Na wat binnenwegen rijd ik de Brennersnelweg op en zie dan ineens de keycard van het hotel liggen! Wat stom! Door die gekke uitrit van de garage ben ik die helemaal vergeten in de brievenbus te doen. Wat nu? Ik rijd door een tunnel Italië in en besluit - omdat ik toch tijd over heb - de auto te keren. Midden op de snelweg? Nee, bij de eerste afrit en dan weer richting Oostenrijk. Ik ben wel lekker bezig. Om 06:10 stop ik de keycard in de brievenbus van het hotel en gaat deel twee van de reis opnieuw van start.
Voor een tweede keer kom ik Italië binnen en gaat het rustig bergafwaarts de Brenner af. Vrachtwagens rechts, ik links, precies zoals het hoort. Op de cruisecontrol en af en toe even naar rechts om een fanatiek Italiaantje te laten passeren. Het is nu droog en ik geniet van een schuchter zonnetje wat tussen de bergen en de wolken door probeert mij te bereiken.
Onderweg genoten van de ontbijtzak. Lekker belegde broodjes en ik stop onderweg twee keer voor een duplo espresso. Ik vermaak mij prima, de zon doet wonderen voor je humeur. Op de weg verder geen problemen en ik kom ruim op tijd (11:45) aan bij de haven van Ancona. Daar krijg ik bij het inchecken te horen dat het schip ca 2 uur vertraging heeft. Dat is lekker!
Ik heb eerder in Ancona moeten wachten en hoewel het nu minder warm is (22 graden op de teller), wordt het in de auto wel snel te heet. Maar dan ontdek ik verderop parkeerplaatsen onder een viaduct. Ik ga daar met de auto staan, pak een leesboek en ga een tijd zitten lezen. Om 14:00 - de eigenlijke vertrektijd - loop ik nog even naar de balie om te vragen naar de vertraging. Het blijkt dat het schip pas na 16:00 wordt verwacht en we minimaal 1 uur nodig hebben om allemaal aan boord te komen. Dat is dus minimaal 3 uur vertraging. Ik sms Elsbeth dat die morgenochtend niet om 08:30 bij de haven hoeft te gaan staan maar kan uitslapen.
Iets voor vieren rijd ik de auto richting aanlegplaats en zie 16:15 een vrachtschip binnenkomen. Althans, zo leek het in de verte. Het blijkt mijn veerboot te zijn, maar die heeft weinig weg van de mij bekende veerboten. Hij komt uit Triëst, er hoeft dus geen verkeer de boot af maar wel op. En dat gaat zo chaotisch dat auto's voor Patras (de tweede stop) en Igoumenitsa (de eerste stop, die ik moet hebben) door elkaar heen komen te staan. Daarnaast kom ik op een bovendek te staan, in de open zeelucht, circa 10 meter boven de zeespiegel. Heel vreemd schip.
Maar goed, de hut is modern, voorzien van platte tv en ruime badkamer. Ik installeer mij op bed en merk dat we pas 17:30 wegvaren. Enfin, we komen vast wel in Griekenland aan. Op tv kun je ook de positie van het schip zien en die laat ik een tijd op staan. Ik eet nog een broodje en ga wat liggen lezen. Zin om aan de site te werken (die moet nog gereed gemaakt worden voor 2013) heb ik niet en dus doe ik dat ook niet. Om 21:00 sluit ik, al licht schommelend, mijn luiken.
|
