|
07:30 Zo dat was mij het nachtje wel. Het heeft vannacht een paar keer flink geregend en een keer met behoorlijk onweer. Nu is het droog en loop ik naar de koffiebar. Maria is naar de kerk maar van Julie krijg ik een warme koffie. Het is namelijk zo fris dat zelfs ik voor de warme koffie ga. Even later loop ik naar de bakker. Het leuke meisje is er niet maar ik word toch netjes voorzien van een paar broodjes.
Ik besluit als eerste mijn spullen te gaan pakken en die alvast in de auto te leggen. Het is even weer wat heen en weer lopen maar even later zit alles netjes in de auto. Ik ben net terug in het appartement als er weer een bui los barst. Het klettert nu tegen de ramen en ik zie al snel het vaste land en een deel van Corfu in een regengordijn verdwijnen. Wat een vreemd weer, daar zijn de Grieken het ook wel over eens. Ik eet mijn brood dus binnen op en zie het langzaam opklaren.
Het is dan 10:30 en ik zie Vassilis nergens. Dan mail ik hem nog wel maar ik ga nu rijden. En dus verlaat ik het complex en rijd naar de koffiebar. Maria is er nog niet en ik krijg van Julie een Freddo. Maar deze Engelse dame (ze zal iets ouder dan mijzelf zijn) mag dan wel Maria helpen, ze heeft geen idee wat ze aan het doen is. Die denkt er iets te gemakkelijk over en ik krijg een Freddo die er geeneens op lijkt. Net als ik haar erop wil aanspreken komt Maria terug. Die grijpt mijn koffie en maakt meteen een betere. Daarna geeft ze Julie een lesje stoepvegen. Het geeft Maria enkel veel stress, terwijl ze net een rustgevende kerkdienst heeft bijgewoond.
Ik neem afscheid van haar en ga richting hoofdstad van Corfu. Het is weer slingeren door de stad voordat ik bij de haven kom. Daar lever ik het retourvoucher in en krijg een ticket. Ik rijd de boot op en ben een van de eerste. De veerboot vertrekt een half uur later (12:15) en ik heb weer een lekker bankje met uitzicht naar voren. De zee is gelukkig niet wild geworden van die buien en de overtocht verloopt dus zonder problemen.
Om 14:00 ben ik in de haven van Igoumenitsa en draai ik de mij welbekende weg op richting Parga. Ze zijn nog steeds bezig om de weg te verbeteren maar diverse stukken zijn al vrijgegeven en dus verloopt de rit snel. Het is 14:40 als ik Parga binnensluip. Ik wil niet gezien worden want het moet een verrassing zijn. Ik neem dus de weg bovenlangs en niet door het centrum. Ik parkeer mijn auto voor de receptie van Valtos Ionion. Apostolis (ik noem hem hierna weer kortweg Tolis) is niet in de receptie maar ik hoor hem ergens bij het zwembad. Ik strijk neer in een stoel en hou mij stil.
Dan hoor ik ineens hem roepen "Yian, Yiannis!". Hij heeft mijn auto ontdekt. Terwijl hij naar mij toe loopt krijgt hij telefoon. Het is Katarina, de vrouw van zijn broertje Andonis. Die heeft mijn auto gezien en belt hem om dat te vertellen. Lachend vertelt Tolis dat hij mij al ziet. De begroeting is heel hartelijk en als snel zitten we onder het genot van een koffie elkaar bij te praten. Dan stopt er een auto en stapt Vangelis uit. Hij zag mij zitten en komt mij even welkom heten. De rest van de familie zie ik straks want natuurlijk ga ik vanavond bij taverna Sakis eten!
Ik pak wat spullen uit, vul de scooter met benzine (weer bij de kamer gekregen van Tolis, maar ik ben de eerste bereider van dit seizoen) en ga even op bed liggen. Ik voel mij hier goed thuis en het lijkt alsof ik niet weggeweest ben. Dan is het tijd voor de avond en ik kleed mij warm aan. Bij Sakis is het weer goed druk terwijl de taverna ernaast bijna niets te doen heeft. Ik begroet Sakis, Maria, Dimitris en Jorgos en word door hen natuurlijk van harte welkom geheten. Ik zit dus al snel aan de ouzo terwijl ik op een tafeltje wacht. De jongens lopen weer af en aan, Maria stuurt de keukenbrigade aan en Sakis overziet het geheel als pater familias en springt bij waar nodig en onderhoudt zich met de vele vaste gasten.
Ik bestel Sikoti (lever) en die is heerlijk klaargemaakt en een weldaad voor het gehemelte. Vangelis had de bestelling opgenomen en wilde al een retsina halen (ze kennen mij goed hier). Maar bij lever is een biertje toch beter. Toen ik vertelde waarom ik bier bestelde, snapte hij dat ook. Een voor een komen ze bij mij aan tafel zitten en even met mij praten. Maar dan roept het werk weer en schieten ze weg. Aan het einde zit ik nog een tijd met moeder Maria te praten. Zij gaat komende winter op computerles. Zij zorgt samen met Dimitris voor de administratie, zowel financieel als ook de afhandeling van boekingen. En daarvoor is wat extra kennis toch reuze handig. Dimitris had al een paar jaar aangedrongen, maar nu heeft ze toch toegegeven.
Ik stap na een slaapmutsje op mijn scooter en ga richting bedje. Om 23:30 sluit ik mijn luiken.
|
