|
08:15 Wakker. Al snel heb ik de spullen in de auto en zit ik aan het ontbijt. Charlies is vandaag vrij en dus reken ik bij de andere dame af. Ik krijg een freddo voor onderweg en dan verlaat ik om 09:10 Kalambaka.
De rit gaat over Trikala naar Larissa. Daar heb ik even een stop want daar zit een grote Praktiker, een Griekse bouwmarkt. Altijd leuk om doorheen te wandelen en te zien dat culturen ook weerspiegeld worden in bouwmaterialen. Maar na een uurtje heb ik dat ook wel weer gezien en gaat de rit via de snelweg naar Volos en daar dan verder Pileon in. Natuurlijk is de weg daar weer druk en chaotisch en dat wordt er echt niet beter op.
Maar om 12:15 bereik in Kala Nera en rijd door de boulevard. En wie steekt daar over bij taverna Paris op dat moment, Christos. Ik stop en doe het raampje open. Dan herkent hij mij en begroet mij door het raam hangend. Altijd leuk als je zo begroet wordt. Na even op Griekse wijze midden op de weg met elkaar gesproken te hebben, rijd ik verder en zet de auto dichtbij hotel Enalion neer. Ik loop naar binnen en word verrast begroet door Kostas. Hij wist wel dat ik zou komen maar niet dat het vandaag al was.
Het mailcontact is via Eleni gegaan en die ontmoet ik nu ook. Zij neemt mij mee naar kamer 3, aan de voorzijde van het complex. Maar nog voor ik die bereik hoor ik een gil en vliegt Niki mij om de hals. Gelukkig werkt de liefste schoonmaakster van Griekenland (hoewel ze Albanees is) hier nog. Het is een leuk weerzien en Eleni staat erbij te kijken. Die had geen idee dat ik hier zo bekend was.
De kamer is prima en ik hoor van Eleni dat er een kans is dat ik toch 4 dagen kan blijven. Had ik nu meteen op Corfu het antwoord gezien (zat in de spambox) dan had ik zekerheid. Nu kan het ook zijn dat ik na twee dagen Kala Nera verlaat en naar de overkant van Pileon ga, Agios Ioannis genaamd. Daar heb ik - op aanraden van Charlies - een paar hotels gezien op internet die mij wel aanstaan. Ik heb dus een alternatief en maak mij niet zo druk. Zondagochtend kan Eleni uitsluitsel geven.
Kostas maakt voor mij een lekkere freddo espresso. De komende dagen zit ik wel goed op het koffievlak. Hij is druk met bestellingen maar komt toch even bij mij zitten om wat te praten. Hij heeft een dochtertje wat nu 1,5 maand oud is. Vandaar dat hij nu weer iedere dag tussen Kala Nera en Volos heen en weer pendelt. Maar hij doet het toch want hij wil wel zijn dochtertje zien.
We praten wat over mijn werk en hij vraagt of ik verstand heb van draadloze verbindingen. Hier zijn sowieso alle verbindingen een ellende. Vodafone is hier altijd al een ramp geweest maar ook de wifi verbinding in het hotel. Het lijkt wel of de muren hier zijn opgetrokken met een metalen plaat erin. Hij heeft de wifi repeater en hoopt dat hij hiermee zijn gasten buiten op het terras een beter internetsignaal kan geven. Ik vraag om de doos en zit al snel een repeater te configureren. Dat valt nog niet mee want niet alles wat op internet staat blijkt te werken. Maar ik krijg hem werkend en het is een verbetering. Maar op de kamer is het nog steeds skata (stront).
Ik ga even op bed liggen maar val niet in slaap. Dan ga ik naar taverna Paris waar ik de broer van Christos en de naamgever aan de taverna ontmoet. Ook sommige jongens die helpen herkennen mij (en ik hen), terwijl het toch alweer twee jaar geleden is. Evert werkt er niet meer. Hij is vanwege de crisis terug naar Nederland en is de ICT weer in gegaan. Daar is toch meer geld te verdienen dan in Griekenland.
Mijn voorgevoel was opnieuw goed want ik heb een tafeltje bij de vaste overkapping van de taverna. Je rook gewoon de regen al en niet veel later flitst het flink en komt het met bakken uit de lucht. De obers moeten een natte weg oversteken om naar de gasten onder grote parasols te gaan en worden dus flink nat. Ook het eten en de drank wordt voorzien van wat regendruppels. En de jongens hebben het er maar druk mee om zoveel mogelijk tafels onder de parasols te krijgen en de overige droog weg te zetten.
Natuurlijk is het, zoals altijd hier, een klein flesje tsipouro wat ik krijg en samen met Christos en een paar andere soldaat maak. Daarnaast een lekkere maaltijd en ondertussen is de bui ook overgedreven, die zie ik op de zee tussen Pileon (wat een schiereiland is) en het vaste land nog flink flitsen. Het is 23:30 als ik ze een goede nacht wens en terugloop naar het hotel. Nog even lezen maar om 0:30 sluit ik mijn luiken.
|
