|
08:30 Ik ben wakker en weer kan ik mijn spullen inpakken. De wind is bij vlagen stormachtig maar gelukkig heeft het hotel een binnentuin en daar kun je dus windvrij van jou ontbijt genieten. Wel hoor je de wind gierend over het twee verdiepingen hoge gebouw gieren.
Na het ontbijt reken ik bij de balie af, stop de laatste spullen in de auto en loop naar de lounge bar. Daar zit ik met een freddo te wachten tot ik om 11:00 aan de massage mag. Echter, er blijkt een dubbelboeking te zijn en ik kan pas om 12:00 terecht. Maar aangezien het 2 uur rijden is naar Malia en ze mij daar toch pas eind van de dag verwachten, besluit ik de massage om 12:00 te nemen.
Het is een heerlijke massage maar wel apart aangezien ik niet op een tafel terecht kom, maar op de grond. Dat betekent dat het meisje wat de massage geeft op haar knieën langs jou schuift. Voor haar is het niet een arbo technisch verantwoorde houding, maar de massage is er niet minder door. Na 90 minuten, die weer zo voorbij zijn, mag ik mij opmaken voor een ritje.
Dat gaat relaxed maar wel voorspoedig en zo kom ik 15:50 bij appartement Sinero aan. Het is druk op de parkeerplaats maar ik vind nog een plekje. Nu eerst een scooter regelen. Ik bel Stavroula en die vertelt dat ik mij bij de beachroad kan melden. Ik had gisteren een sms gestuurd en ze heeft een scooter klaar staan. Terwijl ik het contract onderteken belt Ruud mij. Maria en hij zijn vandaag vrij en willen naar Agios Nicolaos. Emmanuela is er ook en die mag rijden om zodoende ervaring op te doen want ze heeft het rijbewijs maar net.
Dus met de scooter ga ik snel naar huis, kamer 302 trouwens in het nieuwe gedeelte, en fris mij op en kleed mij om. Daarna rijd ik naar huize Jongeneelen waar ze al op mij staan te wachten. Het is weer een warm welkom, voel mij helemaal op mijn gemak bij ze. Ik mag mij achterin wurmen (3 deurs) en dan rijd Emmanuela met Ruud naast zich naar Agios. Achterin een klapperende letter N tegen de achteruit, want ze is beginnend bestuurster en dan is dat verplicht zodat het overige verkeer weet wie er achter het stuur zit.
We komen in Agios aan, de auto wordt keurig geparkeerd en we lopen naar de kruising waar Ruud en ik vroeger genoeg koffie hebben gedronken en zitten kijken. We zaten dan een uur te wachten want Emmanuela had Nederlandse les. Nu zitten we ook weer lekker mensen te kijken en ondertussen elkaar bij te praten.
Wordt vervolgd...
De dames gaan nog even winkels bekijken maar wij blijven dit keer gewoon zitten en laten ons niet als pakezels gebruiken. Maria heeft zin in souvlaki en dus besluiten we naar Latsida te gaan, naar de souvlaki taverna die daar zit en waar we vaker hebben zitten smullen. Dus lopen we terug naar de auto, wurm ik mij weer achterin (hoewel Maria dat ook moet doen heeft zij het makkelijker omdat ze kleiner is) en stuurt Emmanuela de auto uit Agios en terug richting Neopoli. Onderweg moet er getankt worden wat ook weer de nodige hilariteit oplevert. Veel is nieuw voor Emmanuela en er gaat soms een wereld voor haar open. Maar ze slaat zich er dapper doorheen, ondanks de 3 paar ogen die alles volgen.
In Latsida merk ik dat het lekker begint af te koelen. De tafel staat snel vol met allerlei gerechten en het is een gezellig vervolg. Het zijn en blijven de liefste mensen van Kreta en ik verbaas mij er nog steeds over hoeveel vrouw Emmanuela is geworden, ik ken haar sinds ze een poppekopje van van 2,5 jaar! De verlegenheid van vroeger is ook compleet over en ze babbelt vrolijk mee en heeft de grootste schik als haar vader in een woord een combinatie van Grieks en Nederlands gebruikt. Zo ben ik ook aan mijn vele bijnamen gekomen. Maria weet nog steeds niet wat hij gezegd heeft want Emmanuela heeft haar vader beschermt, ook al moest hij wel wat "dreigen".
Dan is het tijd voor Emmanuela om in het donker terug te rijden. Vooral als er een bus op je hielen zit en knippert is dat best spannend. Maar bemoedigende woorden van pappa en ze voltooid de rit vlekkeloos. We zetten haar af bij Drossia, want ze gaat nog met vrienden op stap. Wij gaan terug naar huize Jongeneelen. Daar gaat Maria al snel naar bed terwijl Ruud en ik nog even op het balkon zitten praten. Maar dan is het ook voor hem bedtijd en ik ga ook richting bedje. Wel nog even lezen, Dan Brown heeft mij met zijn nieuwste boek in zijn greep. Mijn luiken sluiten dan toch om 01:00.
|
