|
07:15 Vroeg wakker. Ik lig even te denken wat ik kan gaan doen. Omdraaien is een optie maar wordt uiteindelijk toch verworpen. Ik ga voor een rondje rijden op de scooter. Dus na een ontbijtje pak ik mijn fototoestel en stap ik op de scooter. Ik moet wel even tanken en er is zondags altijd maar een van de twee benzinestations open. Natuurlijk is dat de verst weg gelegen dit keer maar dat maakt niet uit zolang ik genoeg benzine erin heb zitten om dat te halen. En dat is gelukkig geen probleem.
Even later rijd ik met een volle tank naar Stalida en ga daar de berg op richting Mochos. Het is nog redelijk rustig op de weg en ik kan genoeg stoppen om van het uitzicht te genieten. En zo klim ik verder tegen de bergwand omhoog en dan aan de andere kant een deel weer naar beneden. In Mochos stop ik even maar rijd dan toch door naar Krassi. Ik vind dat plaatsje wat minder toeristisch.
In Krassi ga ik onder de grote platanen zitten, die er al waren toen Jezus nog geboren moest worden. Meer dan 2013 jaar oud! Maar nu hebben ze het toch zichtbaar zwaarder want ik heb nog nooit zoveel afstervend blad aan die bomen gezien. En dat terwijl er nog geen 10 meter verderop een bron met water is, dus watergebrek zou het toch niet mogen zijn!?! Ik hoop dat ze nog wel even blijven staan hier.
Ik rijd iets terug in Krassi en stop bij een Kafenion. Daar zitten twee oude mannen fanatiek - maar met een glimlach - tavli te spelen. Met een frappee in de hand zit ik daar een tijd naar te kijken. De beheerster van het zaakje vraagt of ik weet hoe het gespeeld wordt. Dat weet ik niet maar zij begint het niet uit te leggen. Toch nog maar een keer nalezen op internet (klik hier). Nadat mijn koffie op is, loop ik nog wat door het dorp te slenteren.
Dan stap ik op de scooter en gaat het weer richting Malia en de zee. Dat dalen gaat prima, bij 60 km/u ga ik toch echt in de remmen en schieten de tranen in je ogen. Ik rijd op een motorbike en dus zijn de remmen goed. Veilig - want dat blijft toch het hoogste doel - kom ik in Malia aan en rijd even door het oude centrum en ga dan richting huis. Het is de afgelopen dagen steeds verder opgewarmd. In het begin kon ik de airco in de nacht uit laten en de ramen open. Maar nu koelt het niet genoeg af en na zo een ritje in de zon is een afkoel sessie met de airco op vol wel heel lekker.
Dus na thuiskomst zet ik de airco op vol en ga wat liggen lezen. Na een anderhalf uur ga ik dan toch weer richting scooter en stuur ik naar Nemo bar. Geen werkzaamheden maar ik moet natuurlijk regelmatig een woordje leggen (wordfeud), facebook in de gaten houden (je ziet soms de meest vreemde meldingen van vrienden) en de ervaringen van medespoorders (mensen die een modelspoorbaan bouwen) in je opnemen (en ook vastleggen want ik ken mijn eigen geheugen).
Ondertussen word ik door Bessy en Anita weer van de nodige koffie en overige zaken voorzien. En zo zit ik in de schaduw met een briesje van zee en verstrijkt de middag. Dan pak ik mijn spullen weer en ga richting huis. Ik kleed mij om en ga daarna lekker bij Drossia zitten om weer eens te kijken wat er voor geks allemaal langs komt. En daarnaast of er misschien een paar jonge gastjes de fout maken om te denken dat ze sterker zijn dan een bus. Maar wonder boven wonder gaat het toch iedere keer (soms net) goed.
Dan rijd ik door naar Cretan Family voor een smakelijke maaltijd. Ik zie opa niet en hoor wat later van Eddy dat hij - ter controle - in het ziekenhuis ligt. De goede man heeft het zwaar, zijn lichaam begint toch te laten merken dat het aftakelt. Ik mis het gebrom wel naast mij. Ik heb (bijna altijd) tafeltje 10 en dat is naast de bank waar opa op zit, als hij niet op bed ligt. Aristo is bij zijn vader en dus staat Yorgos er alleen voor (nou ja, als ik Eddy, Patrick, kok Kosti en de rest van de keukenbrigade niet mee tel).
Ik houd het bijtijds voor gezien en ga terug naar Drossia voor een slaapmutsje. Terwijl ik van Maria net een biertje heb gekregen komt Maria, de dochter van Manolis en Katharina, langs. Ze ziet mij zitten en zegt dat ze allemaal bij de mini golf zitten. Dat lijkt mij ook wel leuk en ik nam aan dat ze ook al mijn bekende volwassen vrienden bedoelde. Maar nadat ik het biertje op heb en ik bij de mini golf aankom, blijken daar enkel de kinderen te zitten. Nou ja, kinderen zijn het niet meer. Broderomos en Mantheo bewaken de mini golf want hun ouders (Mike en Pellagia) zijn bij hun Belgische vriend Eddy in Royal Hall. Daarnaast zijn broer en zus Maria en Vasilis (van Manolis en Katharina) er. Ik zit dus in het jeugdkamp en het is leuk om te merken dat ze behoorlijk volwassen aan het worden zijn.
In een mengelmoesje van Engels en Grieks zitten we met elkaar te praten. Zelfs de doorgaans schuchtere Vasilis doet mee. Ondertussen heb ik een biertje gekregen van Mantheos en praten we over muziek en Nederland. Dat Broderomos Madurodam ziet als een stukje Duitsland zal ik hem niet snel vergeven, maar voor de rest is het gewoon lekker kletsen en lachen. Zeker als ik mijn pilotenhelm opzet. Ondanks alles hou ik het om 0:00 wel voor gezien. Het was een lang dagje zonder siësta en ik verlang wel naar een paar uurtjes slaap. Ik wens ze een kalinichta en sluit voor 01:00 mijn luiken.
|
