|
06:15 De wekker gaat en we moeten nu bijna in de haven zijn. Als ik aangekleed ben kan ik op de gang in een andere kamer met patrijspoort zien dat we al in de haven zijn. Dus pak ik mijn spullen en ga naar de auto. Daar is het natuurlijk nog even wachten maar dan kan ik van de boot af. Ik verlaat Pireaus nu via de snelweg die naar het noorden gaat terwijl ik naar het westen moet. Maar die weg is een kruip door en sluip door, dus dit is weliswaar om maar wel prettiger te rijden. En het kost iets meer tolgeld.
De rit naar Diakopto verloopt verder voorspoedig. Ik kom rond 09:45 in Diakopto aan waar de hoofdstraat natuurlijk weer geblokkeerd wordt door dubbelparkeerders. Grieken zullen het nooit leren. Ik zie dat het station nog lang niet af is als ik stop bij de supermarkt voor wat boodschappen. Daarna rijd ik door naar hotel Alkistis waar de moeder van Panos, Maria, mij verwelkomd. Ik heb nu een kamer in het achterste gebouw, kamer 103. De kamer moet nog schoongemaakt worden maar ik stop de boodschappen alvast in de koelkast nadat ik de auto in de boomgaard achter het hotel heb geparkeerd. Het is maar een klein stukje van de auto naar mijn kamer maar als ik wat spullen heb uitgeladen kun je mij letterlijk uitwringen. Het is een dikke 35 graden, bijna geen wind en aan de wolkjes kan ik zien dat het ook geen geheel droge lucht is.
Nadat de kamer is schoongemaakt kan ik de spullen erin gooien en de airco aanzetten. Ik merk dat ik hier helaas geen internet op de kamer heb. Ik trek droge kleding aan en ga naar de strandbar Puerto. Daar heb ik internet en kan ik mensen inlichten over mijn nieuwe verblijf. Jeany is degene die de bar blijkbaar overdag nu runt maar ze herkent mij niet als ze mij een freddo komt brengen. Ik laat het voorlopig maar zo.
Dan vind ik de warmte wel even genoeg en ga terug naar de kamer. De airco heeft het aangenaam koel gemaakt en ik ga op bed liggen lezen. Mijn ogen vallen wel regelmatig dicht maar tot een slaapje komt het niet. Ik kook de gekochte eieren en peuzel een broodje ei op. Dan toch maar weer terug naar Puerto, nu met laptop. Ik kijk even op het werk, maar het is rustig en ik beantwoord enkel wat mail. De verbinding is trouwens verre van stabiel en snel, maar het is te doen. Toch zal ik blij zijn als ik weer thuis aan de glasvezel hang, dan is zelfs werk een stuk trager.
Ik kruip dan bij een ventilator op de bank met mijn iPad en ga lekker zitten wordfeuden en internetten. Wat staat er toch veel info op dat internet, zelfs als je heel specifiek op een onderwerp - in mijn geval bouw van een modelspoorbaan - zoekt. Zo verstrijkt de middag en ik wil net richting appartement als ik een bekende stem hoor. Yota is er voor de avondploeg. Dat is een van de drie eigenaressen van deze bar. Ik word warm welkom geheten en het blijkt dat ook het tweede zusje, Konstadina, er is. Ook daar krijg ik 3 zoenen van (ze weten hoe het hoort) en we staan heel even te praten. Konstadina is verloofd met Panos en zijn moeder heeft het hotel waar ik verblijf. Ze hebben boodschappen gedaan en die moeten nu snel de koeling in. Ik laat ze dus nu en ga richting kamer terwijl ik roep dat ik ze vanavond ga spreken.
Na een douche besluit ik vanavond geen lange broek aan te trekken. Het is te warm. En ik ga niet echt uit eten want ik loop naar het station en ga bij een zaakje, wat vanwege de verbouwing nog net bereikbaar is, een pitta gyros eten. Dan loop ik terug en kan alweer onder de douche. Na even te zijn afgekoeld ga ik naar Puerto. Daar is het druk want ze blijken hier ook pizza te serveren. Vers gemaakt door Konstadina. Die dames weten wel hoe je in crisistijd toch nog inkomsten kan genereren.
Als ik aan de bar zit met mijn biertje komt Panos bij mij staan. We hebben het even over de crisis, dat de leraren nogmaals zijn gekort (vorig jaar al voor de helft, nu nog 200 euro minder, dus een salaris van 500 euro). Ook verteld hij dat er verbindingsproblemen zijn bij het hotel en dat hij kabels aan het trekken is om het te verbeteren. Ik krijg van Yota een biertje en na een tijdje blijkt dat Panos er ook mij een aangeboden heeft. Dat word mij iets teveel bier en ik schakel over op een tsipouro. Dan is het genoeg en wens ik om 0:30 iedereen een goede nacht. Iets meer dan een half uur later sluit ik mijn luiken nadat ik de wekker op 07:30 heb gezet.
|
