|
05:50 Ik ben al even wakker als de wekker gaat. We zijn nog niet in de haven van Heraklion, dat merk ik aan de trillingen van het schip. Maar toch pak ik de spullen in en ga wat liggen lezen. Als dan de trillingen minder worden en er wordt omgeroepen dat bestuurders naar hun auto kunnen, verlaat ik de hut en ga naar de onderste garage.
Het is 06:50 als ik de boot verlaat en de drukte in rijd. Want net daarvoor is er ook een concurrerende boot aangekomen en er komen toch verbazend veel voertuigen uit beide schepen. Gelukkig weet ik de route en kan ik snel mij richting snelweg manouvreren.
Het is 07:30 als ik bij mijn appartement aankom. Ik heb gisterenavond Pellagia nog gebeld en gehoord dat kamer 202 voor mij is. Ik parkeer de auto en breng diverse spullen naar de kamer. Ook haal ik mijn scooterhelm uit de auto. Die gaat straks mee als ik mijn scooter ga regelen. Maar eerst wat boodschappen want de super gaat om 8:00 open. Die spullen worden snel in de koelkast gezet en daarna loop ik - met helm - naar de scooterverhuur.
Ik ben er iets voordat de verhuurder de zaak komt openen. Hij herkent mij meteen en al snel zit ik op een mooie scooter. Hij heeft grote pret als ik vertel dat ik mijn eigen helm nu heb en niet meer alles hoef te passen (de meeste helmen zijn te klein voor het hoofd dat ik heb). Met de scooter rijd ik daarna naar de boekhandel van Pellagia. Die komt er ook net aan en het weerzien is hartelijk. Het eerste wat blijkt op te vallen is het verminderde gewicht. Dat geeft een goed gevoel. Ik moet gaan zitten, de koffie wordt besteld en ik moet alles vertellen. Nou, dat laatste doe ik natuurlijk niet, er blijven zaken die je privé houdt. Maar de aandacht is welgemeend en van haar hoor ik ook wat er allemaal gebeurd is. Dat houd ik buiten dit verslag, maar de meeste grieken hebben het niet gemakkelijk. Er gloort wel een klein spoortje licht aan het einde van de tunnel maar ze zijn er nog lang niet.
Ik loop net wat tussen de boeken te snuffelen als ik Ruud aan zie komen. Ik duik weg maar kan mij toch niet te lang onzichtbaar maken voor mijn vriend. Hij zag een vreemde scooter staan en wist meteen dat ik er ergens moest zijn. Lachend vallen we elkaar in de armen. Ook hij zit meteen mijn gezondere uiterlijk. Ik heb hem gek gemaakt dat ik hem wat belangrijks te vertellen had, maar heb continue allerlei verkeerde hints gegeven en hij gokte uiteindelijk de meest waanzinnige mogelijkheden bij elkaar.
Ik neem afscheid van Pellagia en ga richting huize Jongeneelen. Ruud komt er zo aan en Maria is al binnen. Die staat een overhemd te strijken want ze zijn vandaag vrij en hebben dus niet, zoals ik dacht, tot 11:00 moeten werken. Ook zij begroet mij hartelijk en ziet een fysieke verandering in mijn uiterlijk.
Niet veel later zitten we op het balkon elkaar dan compleet bij te praten, zodat deze vrienden nu alles weten. En dat is terecht, we hebben wederzijds al heel wat ervaringen gedeeld. Daar heb je nu vrienden voor. Ik krijg ook dochter Emmanuela even aan de lijn. Ze studeert nog op Samos maar is nu even op vakantie op Rhodos, bij een studie vriendin, voordat de examens beginnen. Ik zal haar dit jaar niet zien en dat vind ik wel jammer, het is een leuke jonge vrouw. Ik ken haar al vanaf dat ze 2,5 jaar was. Kleine meisjes worden groot.
Natuurlijk mag ik mee-eten en er staat nu pasta op het menu. Ruud heeft van een tante - die hier is samen met zijn ouders - een pan snert gekregen. Die heeft ze met ingrediënten van hier gemaakt. Ik ga al over mijn nek bij de aanblik en zo ook Maria. Ruud geniet er wel van en Maria waarschuwt al dat dit weer een overmatige gasproductie gaat opleveren. Ze gaat zo gelijk krijgen...
Uiteindelijk nemen we om 16:00 voor vandaag afscheid. Ik ga naar mijn kamer om even te liggen en Ruud en Maria gaan naar Heraklion voor wat inkopen. Daar gaat je vrije dag.
Ik lig een tijdje lekker te lezen en ga dan naar de minigolf om Mike te zien. Echter, zijn broer Yiannis staat er. Mike is thuis, dus die ontmoet ik morgen wel. Ik ga door naar Cretan Family voor een maaltijd. Eddy en Jorgos begroeten mij hartelijk. De vader van Jorgos en Aristo ligt in het ziekenhuis. Het gaat nu weer iets beter maar hij heeft zeer slecht gelegen. Aristo is bij hem en dus komt het restaurant op de schouders van Jorgos. Katharina en hun kinderen helpen maar hij is duidelijk een stuk minder energiek. Zeer begrijpelijk.
De maaltijd hou ik sober, heb vanmiddag al voldoende op. Dus geen lamskoteletjes maar een salade en feta saganaki. Wel met een lekker flesje retsina. Na de maaltijd zit ik nog geruime tijd met Jorgos en Eddy te praten. Maar dan ben ik bijna de laatste in het restaurant en reken ik af en ga op huis aan. Ik sluit, na lekker nog een paar hoofdstukken gelezen te hebben, om 23:30 mijn luiken.
|
