|
08:00 Aan het einde van de nacht is de wind toch echt gaan liggen en kon ik een paar uur ongestoord slapen. Midden in de nacht werd ik ineens vol in het licht wakker. De elektriciteit was terug en ik was vergeten de lichtschakelaar om te zetten toen de stroom weg viel.
Met het liggen van de wind is ook de onrust in het hoofd gaan liggen. Ik heb het juiste gedaan om de rust weer terug te krijgen. Het zonnetje komt twijfelend door en ik realiseer mij dat het leven dat ik leid toch wel heel mooi is. Ondanks een stormpje op zijn tijd, mag ik in mijn handen knijpen met een mooie familie en fijne vrienden.
En dus ga ik met een glimlach naar Pellagia in de boekhandel en dit keer betaal ik voor de koffie als ze die komen brengen. Ondanks hun eigen problemen zijn Ruud en Maria, Pellagia en Mike er voor mij altijd. Dat geeft een warm gevoel en daar ben ik dankbaar voor. Ook al vallen ze dit jaar soms van de ene verbazing in de andere door mijn verhalen.
Ruud komt op de scooter langs, hij moet even naar de apotheek. Even later zit ik op het balkon en kunnen we beide ons verhaal kwijt. Bij het hotel waar ze werken gaat het ook niet altijd lekker. En dat nemen ze soms mee naar huis. Gelukkig kunnen ze er ook wel om lachen, zeker wat betreft sommige gasten. Ach, daar kunnen ze een boek over schrijven!
Eind van de middag pak ik dan nu wel een uurtje slaap. Of waren het er nu twee? Ach, niet zeuren, ik heb vakantie. En ik heb daarvoor nog wel 3 uur gewerkt want er waren wat problemen. Ze belde daar in de morgen al voor maar toen kon ik echt even niet aan de slag. En het probleem was wel belangrijk maar niet zo urgent dat het meteen opgelost moest worden.
Begin van de avond ga ik bij Mike zitten. Die zit bij de mini golf waar het helaas veel te stil is. Veel Russische toeristen maar die komen weinig binnen. Als ze kleine kinderen hebben dan verdient hij nog iets doordat hij bij de ingang wat speeltoestellen staan zoals een motor, een piratenbootje en Mickey Mouse. Voor een euro gaan die heen en weer.
Als Mike hoort dat ik bifteki yemista (gehaktbal met feta gevuld) wil gaan eten, vraagt hij of ik na mijn maaltijd een portie mee wil nemen naar de mini golf. Natuurlijk wil ik dat doen. Dat is wel het minste wat je kan doen voor een vriend die een paar jaar geleden toch nog aan mij dacht en flessen raki klaar zette terwijl zijn neef net was overleden door een scooterongeluk (10 meter bij mijn appartement vandaan).
Dus geniet ik eerst van mijn eigen maaltijd en daarna van zijn gezicht als hij lekker van zijn bakje eten zit te genieten. Ondertussen probeer ik hem te helpen met een probleem met zijn pc maar dat blijkt hardwarematig te zijn. Dat gaat weer geld kosten en daar baalt hij van. Maar de pc is nodig om muziek af te spelen en hij zit er op te internetten als het rustig is. En dat is helaas iets teveel.
Om 22:30 heeft hij zijn maaltje op en gaat zo afsluiten. In het hoogseizoen heb je nog kans dat Engelse jeugd voordat ze zich coma zuipen in de beachroad, nog langs komt voor een rondje. Maar die zijn er nog niet (veel). Ik wens hem een goedenacht en ga naar mijn kamer. Nog even wat berichtjes verzenden (ben blij met internet op de kamer, hoewel te traag om te werken kan ik prima berichtjes en mail versturen). Ik sluit om 0:30 mijn luiken.
|
