|
07:30 Wakker. Ik heb het raam de gehele nacht open gehad en merk wel dat het in de nacht flink afkoelt. Het is weliswaar het zomerdekbedje maar die is dan ook wel nodig. Menig keer sliep ik enkel onder een laken maar dat is nu echt te koud. Ik heb wel weer heerlijk geslapen. De rust die hier heerst is zo rustgevend, het is een oorverdovende stilte. Die wordt in de ochtend "verstoord" door fluitende vogels, een heerlijke manier om wakker te worden. Ik rek mij dan ook nog een paar keer heerlijk uit en ga dan richting badkamer.
Vanuit de badkamer hoor ik de kerkklokken luiden. Ja, deze zondag is er een mis in de kerk. Meestal eens in de twee weken, de andere week staat de pappas in een ander dorp. Ik meld mij beneden waar Rita en Yiannis al met de voorbereidingen van het ontbijt bezig zijn. We ontbijten buiten maar dat is echt wel fris. Maar met een warme Griekse koffie en een omelet is het prima uit te houden.
Ik zit nog even van een tweede bakkie te genieten als het ineens een stuk drukker wordt bij de kerk. De mis is al bezig maar dat maakt in Griekenland niets uit. Je kan binnen lopen wanneer je wilt en ook weer naar buiten wanneer het je schikt. En dus loop ik naar de kerk nadat mijn koffie genuttigd is. Ik laat wat geld in de collectebus glijden en steek een paar kaarsjes aan. Daarna ga ik aan de mannenkant in de bankjes staan. Dit zijn bankjes waarbij je, als je staat met je ellebogen op de zijkanten kan steunen, zeg maar hangen, en je kunt ook een plateau uitklappen waardoor je een zitplaats hebt. De meeste mannen hangen en ik pas mij graag aan.
De mis is gezongen, meest door de voorzangers. Af en toe neemt de pappas het over of de enige non van het dorp (dat is tevens ook de enige bewoonster van het klooster aan het begin van het dorp). Het gezang is wel indrukwekkend en terwijl ik een gebedje doe komt er een zonnestraal door een van de kleine raampjes de kerk binnen. Momentje kippenvel zullen we maar zeggen. Of het een antwoord is om mijn gebed zal ik misschien nooit te weten komen, maar mooi is het wel.
Het blijkt uiteindelijk een herdenkdienst te zijn voor een vrouw uit het dorp die een jaar geleden is overleden. Vandaar de grote opkomst. Als ze brood gaan uitdelen in de kerk vertrek ik. Daar hoor ik niet bij, vind ik zelf. Het is daardoor wel zo dat ze niet uit de kerk koffie komen drinken bij Rita en Yiannis. Het gezelschap gaat nu naar het restaurant aan het begin van het dorp. Daar is er koffie en lamsvlees, iets wat Yiannis toch echt te vroeg vindt om te gaan eten. Hij gaat er wel even naar toe, terwijl Rita zich om het hotel bekommerd.
Ondertussen is ook Lena binnengekomen. Ze staat in de keuken af te drogen en ik verras haar daar. Hoewel het niet een verrassing is, ze weet dat ik er ben. Maar de begroeting is er niet minder hartelijk om. Als ze even pauze heeft zitten we bij te praten. Afgelopen winter is ze met Rita en Yiannis naar Nederland gekomen. Ze was ook aanwezig bij beide open dagen en heeft haar verblijf zelfs met twee weken verlengd voor een extra viltcursus waar ze weer zoveel geleerd heeft. Het is en blijft een leuke meid, 34 jaar oud en een uitstekende hulp bij het runnen van het hotel.
Vanwege gasten die vandaag vertrekken blijft het een tijd onduidelijk maar uiteindelijk besluit Yiannis dat we toch nog paddestoelen gaan plukken. Ik heb op Kreta bij de Lidl een paar bergschoenen gekocht. Die kan ik nu meteen goed gebruiken. Ik krijg een stok en een rieten mandje en Rita, Yiannis en ik gaan daarna met hun auto naar een plek die ik geheim zal houden. We duiken daar de hellingen op en lopen dwars door het bos en struikgewas te zoeken naar paddestoelen. Vooral cantharellen. In het begin heb ik geen idée waar ik op moet letten. Ik zie een soort heksenkrijg voor mij van vrij duidelijk zichtbare paddestoelen. Maar de werkelijkheid is anders, dat blijkt als ik ineens bovenop zo'n kabouterhuisje sta. Ze zijn met hun gele kleur redelijk goed te zien, ware het niet dat ze meestal onder de gevallen bladeren groeien en je net een puntje van hun dak kan zien. Vaak werkt het zoeken beter als je op de (steile) helling naar boven kijkt.
Ik leer snel maar toch blijft de vullingsgraad van mijn mandje ver achter bij die van Rita en zeker die van Yiannis. Maar die weet ook exact waar hij moet zoeken en die gaat als een berggeit over de hellingen. Je krijgt er wel een kik van, het is heerlijk om zo door de natuur te banjeren. En toch met respect voor die natuur want de kleintjes laten we staan. En we plukken enkel onze mandjes vol, wat genoeg moet zijn voor een paar heerlijke gerechten voor de gasten en wat likeurtjes en jam. Yiannis helpt mij om ook mijn mandje tot de rand gevuld te krijgen. Na 1,5 uur zijn de drie mandjes gevuld, ik schat met totaal circa 9 kilo paddestoelen. We hebben slechts een paar boleten, dat is een zwaardere paddestoel. Het is volgens Yiannis nog net iets te vroeg daarvoor. Rita en Yiannis hebben ruime kennis over paddestoelen zodat ik niet bang hoef te zijn dat ik giftige paddestoelen sta te plukken.
Het begint steeds meer te rommelen in de verte en we gaan met onze volle mandjes weer richting auto. Dankzij het vochtige klimaat in het bos zijn er zoveel paddestoelen maar zorgt het er ook voor dat ik aardig vochtig het bos verlaat. We zijn net thuis als de bui losbarst. We kunnen net de was en de kussens naar binnen halen. Ik ga daarna naar mijn kamer, neem een douche en ga even liggen. Mijn ogen vallen vanzelf dicht.
Als ik mijn ogen weer open is het 18:00. Het slaapje is ook maar goed want het kan wel laat worden vanavond. Er komen namelijk muzikanten en we hebben dus live muziek in het hotel. Maar eerst vouw ik mij op de bank beneden met mijn leesboek. Uit de keuken komen heerlijke geuren, daar wordt weer een uitstekend maal bereidt. En dat blijkt ook wel weer. Ik zit nu niet aan een tafeltje alleen maar wordt door Henk en Gonnie uitgenodigd om bij hen aan tafel plaats te nemen.
Het zijn nieuwe muziekanten waarmee Rita nu contact heeft. De klarinet speler, Yiannis, die twee jaar geleden er was, die is minder betrouwbaar dan dit nieuwe stel. De jongste speelt de bouzouki en de oudere de gitaar. Ze zingen beiden. Henk en Gonnie hebben ze vorig jaar ook al meegemaakt en zijn vol lof over deze muzikanten. Dit zijn mensen die doen het voor de muziek, niet voor het geld. En ze genieten zichtbaar als een groep Nederlandse gasten de muziek weten te waarderen.
Bijna zonder pauze spelen ze de gehele avond. En de sfeer komt er steeds meer in, waarbij de drank natuurlijk ook helpt. Ook ik ga op een gegeven moment staan dansen, samen met Yiannis die mij ook geen kans geeft om te weigeren. En Henk roept geregeld "slokkie!" waardoor het alcoholpromillage op een goed niveau blijft. En uiteindelijk hebben de mannen het zover dat Gonnie en Johanna (ze zijn beide oma) toch op de tafel staan te dansen! Grote hilariteit, Yannis heeft enorme schik en beide echtegnoten (Henk en Ruud) leggen het gebeuren vast voor de kleinkinderen. Ja, die hebben oma's die jong van geest zijn gebleven. Zo brengen we het als de schaamte toch toe dreigt te slaan.
Het is een hele gezellige avond en die eindigt om 2:00 als de muziekanten de laatste noten hebben gespeeld en wij als gasten worden bedankt voor ons enthousiasme. Wij op onze beurt bedanken hen voor een geweldige muzikale belevenis. Maar dan is het toch voor iedereen bedtijd, morgen om 8:00 moeten Rita en Yiannis het ontbijt gereed hebben voor de eerste gasten, twee zussen, die door de bergen willen gaan lopen. Die zijn ook al eerder naar bed vertrokken. Ik sluit om 02:45 mijn luiken.
|
