|
08:00 Heerlijk geslapen maar ik word nu wel wakker van de vogeltjes en een blaffende hond. Vandaag zal het weer ook niet zomers aanvoelen. Ik bekijk de verwachting en zie buien op het programma staan bij een schamele 22 graden.
Na een ontbijtje binnen zit ik nog een koffie weg te werken en naar buiten te kijken. Het was nog niet geheel bewolkt maar het trekt nu al zichtbaar dicht. Dit is geen dag om de bergen rond te trekken. En dus besluit ik er nog maar een werkdag van te maken en morgen dan rond te gaan rijden en lopen. Dat besluit blijkt goed, want er valt al snel een bui. En de vrouw die mij donderdag een reiki sessie zou gaan geven vraagt of het woensdag kan. Dus morgen ga ik naar Ioannina voor een reiki sessie van een uur. Mijn vaste masseuse kan helaas niet, ze heeft last van haar schouder. En dus is dit het alternatief wat ze aan kon bieden. Ik ben benieuwd. Rita gaat waarschijnlijk morgen met mij mee naar Ioannina. Ze kan dan wat boodschappen doen en dan haal ik haar daarna weer op uit het centrum van Ioannina.
De dag verstrijkt dus net zoals gisteren met werken. Ach, de hele dag met een boek op de bank is ook niet alles en hiermee maak ik ze op het werk wel weer blij. En is de baas tevreden dan word ik dat ook, ik heb niet te klagen met het werk wat ik doe.
Aan het eind van de middag krijgt Rita een telefoontje. Beide zusjes hebben de Vikos kloof gelopen en Rita had aangeboden hen dan op te halen en terug te brengen naar het begin van de kloof waar hun auto staat. Ik rijd met Rita mee en kan lekker even met haar kletsen. Hoe anders zou het lopen. Want onderweg krijgen we een telefoontje dat Ruud en Johanna een ongeluk met hun auto hebben gehad. Ze schijnen onder de schrammen en bulten te zitten en de auto total-loss.
Dus halen we de zusjes snel uit de Vikos kloof. Een van hen is huisarts en biedt meteen hulp aan. We brengen ze dus niet terug naar het begin van de kloof, die auto komt straks wel. Want Yiannis staat bij het hotel ongeduldig op Rita en de auto te wachten zodat hij richting het ongeluk kan gaan. Ik blijf in de auto zitten als Rita en de zusjes bij het hotel uitstappen. Ik ga mee en kan Nederlands met ze praten en ze misschien wat gerust stellen.
Dus gaat Yiannis veilig maar wel snel de weg richting Ioannina op. Net voordat we de bergen uit zijn en de hoofdweg naar Ioannina bereiken zien we een politieauto staan en een busje. We twijfelen nog of dit dan wel de ongevalplaats is, want we zien niet de Jimmy-jeep die Ruud en Johanna hebben. Maar als Ruud uit het busje stapt dan weten we dat het wel de juiste plek is. Ruud zit onder de schrammen en heeft twee builen op zijn hoofd. Johanna zit overstuur in de bus en heeft schrammen op haar benen. En de jeep? Dit ligt 15 meter lager op de helling, op zijn kop, tegen een olijfboom aangeleund!
Ze moesten uitwijken voor het busje waar ze nu inzitten want die kwam zomaar de weg opgedraaid. De jeep konden ze terugdraaien op hun eigen weghelft maar in de bocht zijn ze in de spin geraakt. Het was namelijk net gaan regenen en hoewel ze niet hard reden zijn ze toch drie keer om hun as getold en kwamen ze op de rand van de weg tot stilstand, althans bijna. Volgens Johanna net zoals je in een film wel ziet, wiebelend op het randje van de afgrond. Maar nu was het geluk even niet met ze en zijn ze, drie keer over de kop rollend, de helling afgerold. Gelukkig heeft een olijfboom de auto vastgehouden, anders waren ze nog verder de helling afgerold. En wonder boven wonder zijn ze er enkel met schrammen uit kunnen klimmen.
Maar indruk maakt zo'n crash wel. Op Yiannis en mij, laat staan als je in die jeep hebt gezeten! Brrr. Ik probeer ze zo goed mogelijk op te vangen, een luisterend oor en een schouder. Yiannis handelt het met de politie verder af en met de verhuurder en de sleepdienst. Er zijn veel mensen gestopt en iedereen heeft ze wel geholpen om de heuvel op te komen. De politie kan verder weinig doen, de sleepdienst moet komen om het wrak van de helling te halen. Daar blijven we dan maar op wachten en enkele telefoontjes later zien we die dan verschijnen. Ondertussen heb ik - op verzoek van Ruud en Johanna - wat foto's gemaakt. Voelde mij wel een ramptoerist op dat moment. Ook staan ze zelf nog even te kijken, als een soort verwerking.
De sleepdienst arriveert en concludeert dat zijn auto te licht is om de jeep eruit te halen. De man belt om zwaarder materieel en wij gaan nu terug naar het hotel. Ze bekijken het maar verder met de berging. Yiannis rijdt ontzettend rustig de berg weer op en terug naar het hotel. Daar staan een bezorgde Rita en de zusjes al op ons te wachten. Ik laat de foto's zien en dat maakt indruk. De huisarts gaat aan de slag met de bulten, schrammen en de glassplinters in de benen van Johanna. Ik ga met het andere zusje naar Monodendri om hun auto op te halen. Je rijdt toch een stuk rustiger met dat beeld van een auto onderaan een helling op je netvlies.
Yiannis en ik zijn het er wel over eens dat een Jimmy jeepje wel een nadeel heeft met zijn smalle wielbasis en hoog zwaartepunt. Maar het blijkt wel weer, ongeluk zit in een klein hoekje. Waren ze vijf meter eerder gespind dan zaten ze tegen een vangrail, of tien meter verder dan hadden ze voldoende grond naast de weg gehad om daar tot stilstand te komen.
De avondmaaltijd smaakt wel maar wordt in een vreemde sfeer genuttigd. Johanna krijgt bijna geen hap door haar keel en ook Ruud heeft moeite om het te verwerken. Ze gaan vroeg slapen en wij blijven ook wat stilletjes achter. Om 23:15 is iedereen al richting kamer en niet veel later sluit ik mijn luiken.
|
