|
Om 08:45 word ik wakker. Ben om 6:00 al even wakker geworden maar besloot dat het toch nog iets te vroeg was. En dus mijzelf weer omgedraaid en verder geslapen. Zo lekker. En nu kijk ik naar buiten en zie iets zeer ongewoons, het is onbewolkt! Zal dan nu, op de langste dag, de zomer eindelijk van start gaan?!? Het wordt toch wel eens tijd. Maar het is - met 13 graden - toch nog wel iets te fris om buiten te eten. Maar mijn frappee na het ontbijt zit ik wel buiten te nuttigen als de Parga groep, met reisleider Han, zich opmaakt voor vertrek. Ze hebben het er weer op zitten hier. Leuk dat ik ze weer gezien heb en ik hoop ze snel weer te zien tijdens de winterbijeenkomst of komend jaar in Griekenland.
Han heeft wel verteld dat de poelen bij Papingo vol met stenen liggen. Dat wil ik gaan bekijken en dus vertrek ik hier snel naar toe. Ik kan bijna niet geloven dat iemand er stenen in heeft gestort. Je kan er niet met een vrachtwagen komen en met de hand lijkt mij zeer onwaarschijnlijk. Op het plaats delict aangekomen zie ik dat de schuif weggehaald is zodat de poelen inderdaad zijn leeggelopen. En er liggen veel stenen in. Voordeel is nu wel dat je zonder nat te worden hogerop kan kijken. Daar zijn nog wel natuurlijke poelen en ook hier zie ik stenen in liggen. Maar met voldoende water er boven, ziet dat er heel anders uit.
Ik kom tot de conclusie dat men de schuif weggehaald hebben om te voorkomen dat de afgelopen regenval de stenen tegen de schuif zou hebben gedrukt. Want dat er stenen, sommige flinke jongens, verschoven zijn, dat lijkt ook duidelijk. De kracht van water moet je niet onderschatten. Als men de schuif er weer inschuift en de poel zich weer vult dan is er niet veel aan het handje. Misschien is het beter om sommige steenhopen eerst wat te verspreiden.
En dus verlaat ik het plaats delict weer en ga mijn bevindingen rapporteren aan Rita en Yiannis. Zodat die hun gasten verder in kunnen lichten. Johanna en Ruud zijn er twee weken eerder geweest en toen waren de poelen gevuld. Vol verbazing horen ze mijn verhaal aan. Ik hoop dat men snel de schuif sluit, zodat de toeristen weer van de grote poel kunnen genieten.
De lunch wordt met Rita, Yiannis, Johanna en Ruud genuttigd. En dan is het toch afscheid nemen van deze lieve mensen. Ik wens ze een veilige thuisreis en samen met Rita sta ik ze uit te zwaaien. Ik hoop dat het trauma van het auto-ongeluk ze niet teveel parten gaat spelen.
Niet veel later komen er vier nieuwe gasten aan, twee koppels die in Lefkada verblijven. Twee hiervan, Angelique en Peter, zijn hier twee jaar eerder geweest. Ze hebben nu Monica en Peter meegenomen om hun het hotel en omgeving te laten zien. Al snel heb ik contact met ze en word ik ook bij hen aan tafel uitgenodigd. Ze zijn goed in domme teut en daar kan ik mij ook goed in vinden. Het klikt snel en het wordt een gezellige avond. Ik laat ze de geneugten van de tsipouro proberen en dat heeft wat tijd en overredingskracht nodig bij de dames. De heren zijn heel snel om.
Ruud en Monica worden door Peter ingewijd in de wereld van geo caching. Daar is Peter helemaal gek van. Met een gps ontvanger op zoek naar verborgen schatkluisjes. Op een website lever je dan bewijs in bij de eigenaar van dat kluisje en kun je weer een schat op je naam schrijven. En zelfs hier in de Zagori blijken er diverse te liggen! Morgen gaan ze op zoek naar een paar kluisjes en ondertussen genieten ze ook van de bergen en omgeving. Het is 0:30 als het hele hotel in diepe rust is gedompeld en ook ik mijn luiken sluit.
|
